Læknablaðið

Árgangur

Læknablaðið - 01.04.1921, Blaðsíða 13

Læknablaðið - 01.04.1921, Blaðsíða 13
LÆKNABLAÐIÐ 59 því leyti, sem sú smitun kynni aö vera til varnar fremur en hitt. Á þaö, að menn geti smitast á fulloröins aldri, benda og eindregið þau dæmi, er S. M. nefnir á bls. 5 í ritgerð sinni, um sýkingarhátt á áöur ósýktum héruðum og löndum. Hann og aðrir er halda fram auto-infectio, virðast að visu ætla, að þarna hafi infectio utan að getað smitað fullorðna, af ')ví að þeir höfðu ekki smitast á barnsaldri, smitaðir á barnsaldri séu ætíð, eða nærri ætíð, ónæihir fyrir re-infection, en getur það ekki eins vel átt sér stað, að ónænii það, er fyrri infection veitir, sé að eins „relativt“, svo að menn þrátt fyrir það geti, og geri margoft, að smitast utan að, ef ann- aðhvort er um magnaða smitun að ræða eða stundar-veiklun sania lik- amans ? Aðalatriðið eru börnin, segir S. M. Má vera, en þeir fullorðnu eru líka „stórt atriði“. Þvi að um þá er eitt af tvennu: Annaðhvort er SÚ smitun, er sjálfri berkla v e i k i n n i veldur oftar re-infection en S. M. og flestir berklalæknar ætla nú, og þá er auðsætt að menn þurfa verndar gegn henni á fullorðinsárum líka. E ð a berklasmitun á barnsaldrinum veitir svo mikið ónæmi, að um re-infection sé varla að tala, en á hinn bóginn verði þeir, sem komast hjá smitun á barnsaldrinum jafn-næmir eða nærri þvi jafn-næmir fyrir berklav. og börn (sbr. bls. 5 í ritg. S. M.). Setjum nú, að berklavarnirnar tækjust svo vel, að unt yrði, að verja alla smitun á barnsaldri. Eg sé ekki betur, en að eftir þessari kenningu yrði þá fullorðna fólkið jafn-illa sett og börnin eru nú, ef það yrði nokkurn tíma fyrir berklasmitun, en fyrir það yrði ekki girt meðan berklav. væri við lýði, segjum í nágrannalöndunum. Aðalatriðið, ef staðið er á grund- velli kenningarinnar um ,,absolut“ (eða nærri ,,absolut“) ónæmi eftir barnsaldurssmitun, skilst mér að mundi verða, ekki að verja börnin smit- un, heldur að sjá um að smita þau ö 11, en ,,dósera“ smitunina rétt, svo vist væri að hún veitti annars vegar nægilegt ónæmi, hins vegar gæti ekki valdið auto-infection síðar. En þetta er líklega þrautin þyngri, og virðist þó hafa tekist á dýrum (sbr. bls. 4 í ritgj. S. M., og ef til vill. berklabólusetning Calmettes á nautgripum). V. Nefndin telur vist, að langflestir smitist í heimahúsum, og leggur því aðal-áhersluna á heimilisvarnirnar. Sjálfsagt er rétt að leggja mikla á- herslu á þær, en af því, sem ritað er hér á undan (III. kafla sérstaklega), er ljóst, að eg tel ekki sýnt, að smitun af heimamönnum sé svo miklú al- gengari en smitun utan heimilis og af utanheimilismönnum, sem nefndin ætlar. Menn hafa lengi vitað, að berklav. tekur fleiri og er skæðari í sumum ættum en öðrum. Þetta var um eitt skeið talin sönnun þess, að berklav. væri ættgeng. „Statistikin“ er til margra hluta nytsamleg. Nú telja flestir það sýna smitunarferil veikinnar. Auðvitað dettur engum í hug að neita, að mikið sé til í þvi, en hitt kernur líka vafalaust til greina, að í sumum ættum er móttækileikinn fyrir veikinni meiri en í öðrum, og meðfram þess vegna veikjast fleiri í einni ætt en annari. Og í landi, þar sem fjöldi fólks hrækir hvar sem stendur, hóstar varúðarlaust hvar sem stendur, kyssir hvern sem vera skal, án alls manngreinarálits og tillits til heilsufarsins, og er að sífeldu rápi hvort á annars heimili, að ógleymd-

x

Læknablaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Læknablaðið
https://timarit.is/publication/986

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.