Læknablaðið - 01.11.1927, Blaðsíða 25

LÆKNABLAÐIÐ
.183
dauSa en hér hefir verið síöustu árin. I Noregi og í Ástraliu er hann
svipaður eins og hér.
(HagtíSindi, nóv. 1927).
Er glaucoma arfgeng?
Út af greinum Helga Skúlasonar og R. K. Rasmussens, vil eg geta
þess, að erf'SafræSingurinn Fritz Lenz telur hiklaust gl. arfgengt, bæSi
inflammatorium og simplex. Segir hann aS stundum hagi þaS sér ríkj-
andi og komi fram i öllum ættliSum. stundum vikjandi (recessivt) og
sé þá meira á strjálingi og geti hlaupiS j'fir ættliSi. Þá telur hann aS
í sömu ætt sé sjúkd. annaðhvort gl. simplex eSa inflammat.; haldi sömu
mynd i sömu ætt. Eina ættartölu prentar hann, þessu til sönnunar í
Menschliche Erhlichkeitslehre (2. útg.). í fyrsta ættliS er 'faSirinn meS
glaucoma, konan ekki. í annari kynslóS, þ. e. 6 bömum, fá 2 glauc.
I 3 kynslóS fá 5 menn af 9 glaucom. Ekki getur hann þess aS erfSirnar
séu kynbundnar. í ættartölunui eru 5 karlar meS gl. og 3 konur.
Eftir minni litlu reynslu er það stundum augljóst, aS sjúkd. gengur
í ættir, og þá liggur nærri aS halda, að svo sé ætíS, þó aSrir hlutir kunni
og aS hafa áhrif; flýta fvrir því aS siúkd. briótist út eSa tefja fyrir því.
Mér er nær aS halda. aS héraSslæknir Rasmussen hafi rétt fyrir sér í
þvi, aS giftingar náskyldra eigi mestan þátt í glaucoma á Færcyjum,
þó ekki geti eg fullyrt þaS.
Eg þy^kist vita, aS íslensku augnlæknarnir safni allir gögnum í þessu
máli og birti þau síSar, öSrum til fróSleiks. Þá má ekki gleymast aS
grafa upp a 11 a meSlimi ættarinnar, svo og aldur þeirra, svo langt
aftur sem kostur er á. Ættgengur getur siúkd. veriS, þó sjúkl. séu mjög
á strjálningi, séu miklu færri en heilbrigSir og þó engin sjúkl. finnist í
sumum ættliSum. Hvergi er auSveldara aS skera úr .þessu en á íslandi
og i Færeyjum. G. H.
Kíghóstinn 1927.
Eg bvst nú viS aS einhver fari aS semja sögu kighósta-epidemíunnar
hér á landi þ. á.; reikningurinn liklega gerSur upp um nýáriS, eins og
gengur. VirSist Itá rétt aS hver og einn segi eitthvaS frá sinni reynslu.
Mér virtist kighóstinn yfirleitt ekkert sérlega vægur. Fiöldi barna fékk
töluverSan hita, svæsinn og langvarandi hósta, bronchitis og broncho-
penumoniur, allmörg sluppu vitanlega vel, en 2 börn — á 1. og 3. ári
(systkini) — dóu i minu héraSi. Þau voru aS vísu kirtlaveikir vesaling-
ar og lifSu viS frenntr bág k’ör. Skömmu eftir komu kíghóstans hing-
aS fór eg aS sprauta í börnin kíghóstavaccine, eins og margir munu hafa
gert; þaS freistandi vegna reynslu læknisins í Sandö o. fl. Eg spraut-
aSi 17 böm þar af voru 3 i stad. catarrhale. Ekkíert þeirra varS þungt
haldiS. Af hinum fengu 6 kíghósta, munu sunt þeirra hafa smitast áS-
ur en þau voru sprautuS. Öll slttppu þau vel; ekkert fékk hita né kompli-
kationir, var þó eitt þeirra vanþrifa barn á 1. ári. Þá voru eftir 8, er
slttppu algerlega viS sjúkdóminn. 3 af jieim voru varin eftir föngum, og
ekki víst aS jiau hafi haft tækifæri til aS smitast. en 3 voru nteS kig-
hósta-bömum, — höfSu áreiSanlega aldrei fengiS kjighósta áSur, ö]l
fremur ung.
Mín reynsla er því aS einhver vörn og bót sé aS innspýtingunni, en