Læknablaðið - 01.10.1928, Blaðsíða 14

LÆKNABLAÐIÐ
156
stiórn. o^’ mætti minsta boti bæiarins ekki vera minna en ókevpis afnot
af bifreið og einhver þóknun fvrir næturlseknirinn. Taldi ekki rétt, a8
skvlcla alla lækna eins og' áöur til þess aS hafa næturvörS á hendi.
FormaSur bar fram þessa tillögu, sem samþvkt var í einu hlióSi:
„Fundurinn heldur fast viö fyrri samþykt sina um aS taka ekki aftur
unn næturvörS, nema bæjarfélagiS taki þátt í þeim kostnaSi, sem af því
leiSir.“ I js' i j
Smágreinar og: athugasemdir.
Hreint mál.
í nvútkomnum ,,Skírni“ er grein meS þessari fvrirsögn eftir dr. GuSm.
Finnbogason, landsbókavörS. Fiallar hún um málhreinsun og er aS ýmsu
leyti þörf hugvekja. Kemst höf. aS þeirri niSurstöSu, aS útlendu orSin
sjeu „hægindi hugsunarletinnar". Hann vill, sem von er, bannfæra öll
afbökuS útlend orS í islensku máli, en þó levfa. aS nota latnesk og grisk
orS i læknamáli, þar sem íslensk orS eru ekki til vfir hugtök þau, sem
um er ritaS. LandsbókavörSur hefir gengiS meS grein: þessa í 12 ár,
sem auSsjeS er á þvi, aS tilefni greinarinnar. ritgerS í LæknablaSinu
T916, kemur eins og rúsína í pylsuendanum. Dr. GuSmundur segir: „í
þeim greinum öllum, sem kendar eru i háskólanum. mun vera lögS stund
á hreina íslensku, nema í læknisfræSi. Þar virSist máliS vera heldur
mislitt, svo sem sjá má af LæknablaSiniu. Sumir rita þar hreina og góSa
íslensku, svo sem GuSm, próf. Hannesson og GuSm. landlæknir B;öm-
son. sumir láta vaSa á súSum." SíSan tekur hann upp kafla úr ritgerS
í Lbl. 1916, sem sýnishorn.
Satt er þaS, aS ógurlegt mál er á greinarstúf þessum, en ranglátt er
aS dæma LæknablaSiS eftir honum. GuSm. próf. Hannesson segir í 1.
tölublaSi LæknáblaSsins: „Læknar hafa vanist á aS nota útlend nöfn
á flestu og lesiS aS eins útlendar bækur í sinni fræSigrein. Þetta veldur
því. aS máliS vill verSa blandiS, er rita skal um þessi efni. Lifi blaöiS
lengi, mun þaS sannast, aS máliS batnar.“ Dr. Guömundnr hefir ekki gert
sjer far um aS athuga þaS, hvort máliS hefir batnaS eSa ekki. ÞaS er
auösjeö af því, aS hann undanskilur þá Guöm. Hannesson, og GuSm.
Biörnson', sem hann vissi annarsstaöar frá, aS rita góSa íslensku, en
hefir ekki veitt því eftirtekt, aS G. B., sem skrifaöi nokkrar smágrein-
ar í blaSiS 1915 og 1916, hefir síSan ekkert i þaS ritaS nema einstaka
auglýsingu til héraöslækna og G. H. hefir sáralítiS í blaöiö skrifaS sein-
ustu 5 árin.
Ekki má saka dr. GuStaund um hægindi hugsunarletinnar, þar sem
hami hefir fundiS þetta af hyggjuviti sínu, en fremur mætti bregSa hon-
um um lestrarleti til undirbúnings skrifum sínum, ef þaS reyndist svo,
aS annaS væri þar ekki betur athugaS en ummæli hans um Læknablaöiö.
I k G. Th.