Læknablaðið - 01.09.1929, Blaðsíða 22

LÆKNABLAÐIÐ
148
Því hefÖi enginn trúaÖ, síst þeir trúarveilu, að unt væri aÖ sameina þannig
alla lækna, hver sem ætt þeirra var og uppruni, mentun, áhugamál, trúbrögö,
lífsskoðanir og stjörnmálastefna!
En þannig fór þetta eigi aÖ siÖur. Og læknarnir hafa látið vilja sinn í
ljós, skýrt og skilmerkilega, svo öllum hlvtur að finnast mikið til um það.
Þetta hafa þeir gert án þess að 1)landa nokkrum stjórnmálum inn í ]>etta
mál, sem er í sínu eÖli aÖ eins mikilvægt stéttarmál. Þeir hafa felt niÖur
allar deilur og ágreining, er hættan vofði yfir höfði allra, hættan sem stafar
af illa sömdum lögum, sem ekki taka tillit til einföldustu atriða í sálar-
fræði manna.
Frakkneska Læknaþingiö hefir lýst yfir því, hverjar kröíur læknar verði
að gera til þess að lögin séu viðunandi fyrir þá, og þær verða lagðar fyrir
alla þjóðina, skýrðar fyrir henni í ritum og ræðum, og í þessu augnamiði
er þess krafist, að allir læknar, hvort sem þeir eru í Læknafélaginu eða
ekki. leggi til ekki minna en 100 fr. hver.
Læknar í hinum löndum álfunnar, sem hafa lögleitt alþýðutrvggingar,
hafa ekki í tæka tíÖ haft kjark til ])ess að vernda sjálfsögð réttindi stéttar
sinnar. Frakknesku læknarnir ætla aö láta sér ])etta að kenningu verða, og
vera má. að mótspyrna þeirra verði stéttarbræðrum þeirra erlendis til
blessunar. En þetta mál tckur ekki að eins til trvggingarlaganna, heldur
vilja læknarnir yfirleitt korna málum sínum í nýtt og betra horf, sem sam-
svari kröfum vorra tima. Byltingar hyggja þeir ekki á, og i mannkærleika
og sanngirni standa þeir engum öðrum að baki. þó þeir forðist uppgerðar-
skraf um slíka hluti, en hins vegar brestur þá ekki þor og þrek til þess að
halda uppi sjálfsögðum réttindum lækna, gegn hverjum sem er.
Þótt margskonar erfiðleikar vofi yfir, þá er eitt víst: að læknastéttin
gengur út úr þessari 1)aráttu sterkari og betur sett en nokkru sinni fyr.“
Svona er þá andinn hjá frakknesku læknunum. En hvaÖ myndu þeir
segja i vorum sporum? Þá myndi þcim áreiðanlcga þykja þörf á því, að
stavda scvi einn niaður! G. H.
Lækning á portio-erosiones.
Eftir aÖ búiÖ er að opna legganginn með speculum er ])ortio dreginn
fram meÖ kúlutöng'; meÖ grysjustvkki eða baÖmullarhnoðra er ])urkað vel
af henni. og er erosion siðan brend meÖ 10% Lapisvatni (hvítgrá, þunn
skorpa mvndast). SíÖan er lagður viÖ erosionina baömullarhnoöri með
8c/o Pellidol-vaselinl og látinn liggja við i nokkra tima (hafður á silki-
þræði), svo ná megi honum eftir 3--4 tima).
í stað vítissteinsvatns af áðurgreindutn styrkleik má nota formalin eða
jod 10%. Þessa aðgerð skal endurtaka 5. hvern dag. Sé mikil útferÖ, er
gott að ráÖleggja útskolanir með kamillete.
Þeir, sem mikið hafa reynt aögerð ])essa, telja, að erosion grói innan
6 vikna eÖa um það bil.
Með áðurgreindri aðferÖ (10% lapisvatn, 8% Pellidolvaselin, sterilt. hefi
eg fengið 4 erosiones til að gróa á um þaö bil 6 vikum; en konurnar voru
búnar að ganga með þær árum saman og haft af mikil óþægindi.