Læknablaðið

Árgangur

Læknablaðið - 01.10.1938, Blaðsíða 17

Læknablaðið - 01.10.1938, Blaðsíða 17
LÆKNAB LAÐ IÐ 95 fariö af hælinu, nema þeir gætu fengiö einhverja fjárhagslega aö- stoö, eöa vinnu viö þeirra hæfi, eða livorttveggja, ef vinnan gæfi litiö í aöra hönd. Eg gat' einnig um há sjúklinga, sem hafa veriö mjög lengi á hæli, sttmdum árum saman, hafa náö allgóðri heilsu, hafa svo aö segja engan hósta, þó endrum og sinnum, stundum með mánaða millibili. finnist berklagerlar i hin- um óverulega uppgangi. Slíkir menn eru sjálfsagt eigi allfáir vor á meöal, sent eru þannig ,,fakulta- tiv smitandi" — eins og komist er aö orði — en í raun og veru ósmit- andi með venjulegri aögæslu. A alþjóöa breklavarnafundi, sem haldinn var i Lissabon síöast- liöið sumar, þar sem eitt af aðal- umræðuefnunum var berklavarnir á heimilum, kom ræðumönnum saman um, aö þaö væri þjóðhags- lega ómögulegt, enda óþarfi að hafa alla berklaveika á sjúkrahúsi eins lengi og þeir væru smitandi, og þaö var sérstaklega eftirtekt- arvert, aö Breuning, sem veriö hef- ir helsti málsvari kenningarinnar um hina miklu þýöingu exogen superinfeitio, var á þeirri skoöun, aö sjúklingar meö opna lungna- berkla megi dvelja á heimilum sín- um, þó þar sé ungbörn, ef húsa- kynni eru sæmileg og aðgæsla og eítirlit sömuleiöis. Helst vill hann þó aö sjúklingurinn hafi sérstakt svefnherbergi, ef hann er mikið smitandi. Hann kveöur þaö enda reynslu sína, aö ungbörn haldi á- frant að vera tuberkulin-negativ undir slikum kringumstæöum. Mér fvrir mitt leyti þykir hér gengið of skamt í kröfum um góðar smit- varnir, þegar unt ungbörn er að ræöa, en hitt er víst, aö „nimia nocent", eöa of mikið rná af öllu gera og hóf er best i hverjumi leik. Hvað sent um þetta er að segja. þá er þaö þó einn mikilsveröasti þátturinn í berklavörnum, að fólk- iö læri hreinlæti og varúöarregl- ur, að sínu leyti eins og góðar um- ferðarreglur á götum bæjanna og vegum úti, til þess að komast hjá slysi. Fyrir nokkrunt árum sagði yfir- læknir stærsta danska heilsuhælis- ins mér, aö þaö kæmi aldrei fyrir, að sjúklingar væri tregir til að fara heim til sín, — ef læknir teldi óhætt að útskrifa þá. Hér er þetta stundum öðru vísi. og geta verið ýmsar ástæður, t.d. í Danmörku betri húsakynni, minni smit- hræðsla, örorkutryggingar, sem hér eru enn óverulegar o. s. frv. og kannske ræður það einhverju hér hjá oss, að sumir virðast líta svo á, að ef sjúklingurinn er kont- inn á berklalögin" (eins og það er orðað) þ. e. á ríkið, þá þurfi aðrir aðiljar engu til að kosta. Hins vegar er það víst, að það sparar rnjög sjúkrarúm og gjörir þörfina fyrir viðbót sjúkrarúma á berklahælum minni, að afstaða sjúklinga utan hælanna, og jafn- vel þó þessi hjálp sé borin uppi af ríkinu einu saman, þá mundi hún verða ríkinu miklu ódýrari en að greiða kostnaðinn á sjúkrahúsi jafn langan tíma. En öðrum að- iljum væri vitanlega skylt að láta hjálp sína í té. Virðist t. d. ekki ósanngjarnt, að að þessari hjálp stæði ríkissjóður, bæjar- og sveit- arfélag og tryggingarstofnun rík- isins. Þessi hjálp þyrfti varla að fara fram úr hálfu meðlagi á sjúkrahúsi. en i mörgum tilfellum vitanlega minni eða engin, ef á- stæöur sjúklinganna væru sæmi- legar eða ef hægt væri að útvega þeim létta vinnu við þeirra hæfi. Þetta eru aðeins lauslegar tillögur, sem þurfa nákvæmari yfirvegun um alt fyrirkomulag. En þetta mál

x

Læknablaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Læknablaðið
https://timarit.is/publication/986

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.