Læknablaðið - 01.02.1940, Blaðsíða 16

26
LÆKNABLAÐIÐ
myndast retention og þar af leiÖ-
andi óþægindi. Öllu lietra er því
aÖ taka ileum í sundur, loka distala
endanum, en skeyta hinum viÖ colon
transversum.
Ef um abscess er aÖ ræÖa, verÖ-
ur eina aÖgerðin í bili oftast sú,
aÖ opna hann og tæma. Allt of
hættulegt er aÖ freista þess aÖ gera
annað og meira (t. d. resection)
vegna peritonitishættunnar. Mixter
álítur, að besta meðferðin á ileitis
terminalis chronica með abscess sé
þessi: 1 fyrstu lotu að opna og
tæma abscessinn, i annari lotu ileo-
•colostomia og loks i þriðju lotu re-
section. Séu fistlar, er oftast unnið
fyrir gíg að reyna að loka þeim,
án þess að taka jafnframt burtu
hinn sjúka þarm. Er þá um að ræða,
annaðhvort að gera resecion í einni
lotu, eða þá, og Strömbeck mælir
með því, að framkvæma aðgerðina
í tveim lotum, þ. e. fyrst ileocolos-
tomi og svo resection. Ef fistlar eru
margir, og þá bæði innri og ytri
fistlar, getur aðgerðin orðið mjög
vandasöm og erfið.
-----o-----
Eg hefi nú í stuttu máli drepið
á helstu atriðin viðvíkjandi þessuni
sjúkdómi. Eins og gefur að skilja,
þar eð þetta er tiltölulega lítið þekt-
ur og rannsakaður sjúkdómur, er
margt ennþá í óvissu viðvíkjandi
honum og sérstaklega alt, sem or-
■sakir og uppruna snertir, getgátur
einar. Rannsóknum á sjúkdómnum
hefir fleygt mjög fram á seinni ár-
um, og má vera, að sumt af því,
sem sagt hefir verið, reynist ófull-
nægjandi eða jafnvel rangt, er tím-
ar líða. Annars mun reynslan skera
úr því. Við getum þó sennilega
verið sammála um það, að þetta er
mjög athyglisverður sjúkdómur. En
það, sem nú ef til vill í bili vek-
ur mestan áhuga hjá okkur, er
spurningin, hvað verður um þenna
sjúkling okkar, sem eg mintist á í
upphafi og sem líklega er fyrsti
sjúklingurinn hér á landi, sem geng-
ur undir þessari dagnosis.
Ef við athugum gang veikinnar
og breytingar þær, sem fundust við
aðgerðina, i ileum og eitlunum, get-
um við sagt með miklum sanni, að
sjúklingurinn hafi ileitis terminalis
simplex. Prognosis fyrir honum er
góð, en þó verður aldrei útilokað,
að sjúkdómurinn haldi áfram og
breytist smátt og smátt yfir i ileitis
terminalis chronica. Til þess nú að
skapa okkur einhverja frekari hug-
mynd um það, hvernig þessum sjúk-
lingi reiði af, höfum við látið taka
röntgenmyndir af honum, og var
það gert 9 dögum eftir aðgerðina.
(Myndir sýndar).
Röntgenlýsingin er á þessa leið:
Sjúklingurinn fékk contrastefni per
os. Var ekki hægt að sjá neitt at-
hugavert í ventriculus og var con-
trastefninu fylgt eftir í gegnum
mjógirnið. Passage er sein, svo að
contrastefnið er ekki komið i neðstu
ileumlykkjur og coecum fyr en alt
að 6 klst. p. c. Neðsta ileumlykkj-
an er tneð abnorm útliti á alt að
12 cm. löngu svæði. Kontúrurnar
eru ósléttar og er relief óreglulegt,
með smádefectum. Dálítil dilatation
er á görninni proximalt, en þó ekki
svo, að sé veruleg passagehindrun.
Neðsti hluti coecum fyllist ekki vel,
er með spastiskum kontractionum
og jafnvel óregluegt relief í nánd
við valvula Bauhini. Næsta dag
fékk sjúkl. kontrastclysma og sjást
þá enn kontractionir neðst í coec-
um, svo það fyllist ekki. Ekki re-
flux inn í ileum. — Útlitið líkist
ekki tbc. — Röntgendiagn.: Ileitis
terminalis.
Af öðrum rannsóknum má nefna
þessar: Sökk 16 mm. eftir 1 klst.
Pirquet -i~. Mantoux 1: 1000 -þ.
Rauð blóðkorn 4.66 milj. Hvít 6006.