Læknablaðið - 01.03.1941, Side 20

30
LÆKNABLAÐIÐ
ráö, skipaö eftir listarinnar
reglum, væri jafnframt hiö ákjós-
•anlegasta heilbirgöisráö eöa vice
versa.
Réttarlæknaráö á fyrst og
fremst aö vera skipaö sérfræöing-
um í réttarlæknisfræöi (og sjúk-
dómafræöi) og geö- og taugasjúk-
dómum, ennfremur chirurg- og e. t.
v. sérfræöingum i lyflæknisfræði
og lyfjafræöi. Eru þá komnir 5 aö
tölu og mun æriö nóg. Starfssviö
þessa ráös heyrir fyrst og fremst
undir dómsmálaráðuneytiö, en
ekki heilbrigðismálaráðuneytiö og
er landlæknir því engan veginn
sjálfsagöur þar. Engin sérstök
ástæöa er til þess að hafa sérfræð-
ing i heilbrigðisfræði í þessu ráöi
og þaðan af síður formann L. í.
Loks virðist óviðfeldið, að trygg-
ingayfirlæknir eigi sæti í réttar-
læknaráði, þar eö skoða má hann
sem trúnaðarlækni stofnunar, sem
búast má viö, aö verði í vaxandi
mæli riðin við mál, er til úrskurð-
ar ráðsins koma.
Réttarlæknaráö skipaö á þenna
hátt mundi ekki þurfa miklu oft-
ar aö leita álits annara sérfræö-
inga, heldur en 9 manna ráöið,
sem frumvarpiö gerir ráö fyrir.
í heilbrigöisráði á fyrst og
fremst landlæknir aö eiga sæti og
sé liann formaður ráös'ins, enn-
fremur séu þar heilljrigöisfræöing-
ur, lyflæknisfræðingur og e. t. v.
lyfjafræöingur (pharmacolog). Þá
ætti og berklayfirlæknir að eiga
sæti í þessu ráöi.
Samkvæmt þessu eru þaö ekki
nema 1 eöa 2 læknar, sem gætu átt
sæti í báöum ráðunum (réttar-
læknaráði og heilbrigöisráöi), en
að ööru leyti eru þau svo ólikt
skipuð, að sýnilega gæti hvorugt
tekið aö sér störf hins svo aö sagt
yrði, að vel væri fyrir þeim mál-
um séö. Hinsvegar gæti komiö til
mála, aö annaðhvort þessara ráða
annaðist jafnframt kviðdómsstarf-
iö, því að þaö gerir ekki eins á-
kveðnar kröfur til sérþekkingar.
Eölilegt viröist þó, aö landlækn-
ir eigi sæti i kviðdómnum og
sömuleiðis form. L. í.
Frumvarpið gerir nú ráö fyrir
einu allsherjar læknaráði, er ann-
ist öll þau sundurleitu störf, er um
getur í 2. gr. Er það og aö mestu
leyti þannig skipaö, að úr því
mætti mynda 3 smærri ráð á þann
hátt, er eg hef gert grein fyrir
(til þess mundi eg þó skv. ofan-
greindu leggja til að lierklayfir-
læknir kæmi í staö tryggingayf-
irlæknis i 1. gr. frv.)
Þessi samsteypa gerir þaö að
verkum, að ráðiö vei-ður óþægi-
lega fjölmennt, og fá mál munu
þannig vaxin, að ráðið i heild sé
betur fallið til þess aö ráöa frain
úr þeim, heldur en eitthvert hinna
smærri ráöa. Enda segir i frv. að
ráðið geti falið tveimur eða fleiri
meðlimanna afgreiðslu máls í sínu
umboði (6. gr.).
f framkvæmdinni tnundi vænt-
anlega fara svo, að þessu allsherj-
arráði yröi skipt i deildir (svar-
andi til réttarlæknaráös, heil-
brigöisráös etc.), en skv. fyrir-
mælum frumvarpsins yröi í hvert
sinn, er nýtt mál kemur til meö-
ferðar, aö kalla saman 9 manna
ráöiö til þess eins aö vísa málinu
til viðkomandi deildar og gefa
henni umboð til afgreiðslu þess.
Viröist þetta vera óþarflega vafst-
ursmikið og óeðlilegt aö alt ráöið
beri ábyrgð á starfi deildanna.
Þyki samt sem áður, af ein-
hverjum ástæöum, heppilegt aö
hafa slíkt allsherjarlæknaráö, væri
rétt aö ákveöa nokkru nánar um
verkaskiftingu þess eða deilda-
skipun. Mætti og gera þaö með
reglugerö. Júl. Sigurjónsson.