Læknablaðið - 01.05.1941, Blaðsíða 20

46
LÆKNABLAÐIÐ
„Mannslíkaminn og störf hans'*
fjallar, eins og nafniö bendir til,
um liffæra- og lífeSlisfræði, en auk
þess eru innan um, eftir því sem
lilefni gefst til, kaflar um heilsu-
fræSi, og auka þeir á gildi bókar-
innar.
Líffæra- og lífeSlisfræSi þykja
érfiSar fræSigreinar og óaSgengi-
legar leikmönnum tii riökkurrar
hlítar. ÞaS gegnir því furSu, hve
ítarlega höfundinum tekst aS gera
þessu efni skil, án þess, aS því er
virSist, aS reyna um of á þolrif
lesandans. Enda er framsetning
<') 11 mjög Ijós og góSar myndir til
skýringar. (Litmyndirnar eru þó
yfirleitt ekki vel hepnaSar).
Júl. Sigurjónsson.
,,Méilhrigt líf". Tímarit RauSa
Kross Islands. Ritstjóri dr.
Gunnl. Claessen.
lJess misskilnings verSur stund-
um vart, aS iæknar — af afbrýSi-
semi eSa enn verri hvötum — vilji
meina almenningi aS skygnast inn
i helgidóm læknisfræSinnar. Nokk-
uS hefir e. t. v. veriS til i þes.iu
fyr á timum, áSur en læknisfræSin
gat talist vísindagrein. En ástæSan
til þess nú á dögum, aS almenn-
ingi er læknisfræSin sem lokuS
l)ók, er miklu fremur sú, aS áSur
en menn geta skyggnst inn á s'viS
sjúkdómafræ.Si og lækninga, verSa
hindranir í vegi. sem fæstir leik-
menn hafa þol til aS yfirvinna og
sem verSa mörgu læknisefninu aS
farartálma, en þaS eru m. a. líf-
færa- og HfeSlisfræSin. Án noklc-
urar þekkingar í þessum grund-
vallarfræSigreinum, verSur öll
fræSsla um sjúkdóma og lækningu
þeirra í molum og getur í sumum
tilfellum gert meira ógagn en
gagn, einkum af því aS menn haldi
sig vita meir en raun er á. En til
slíks ofmats hættir mönnum því
meir sem þekkingin er at" skorn-
ari skammti.
FræSsla sú, er lækningabækurn-
ar veittu, var þessum annmörkum
bundin. Þar var byrjaS formáki-
laust á endinum, þ. e. aS kenna
ráS viS hverskyns sjúkdómum.
eSa þó öllu heldur sjúkdómsein-
kennum, því aS um sjúkdómsgrein-
ingu var eSlilega vart aS ræSa. ÁS-
ur fyr, meSan allur þorri lands-
manna átti þess engan kost, aS
vitja lærSra lækna, hafa þó góSar
lækningahækur vafalaust getaS
veriS til hóta. En nú á dögum, er
svo aS segja hvert mannsbarn á
tiltölulega hægt meS aS ráSfæra
sig viS lækni, er hætt viS því, aS
þær mundu ala á skottulækning-
um meira en góSu hófi gegnir, en
hættan af því er m. a. sú, aS sjúk-
lingar dragi fram í ótíma aS leita
lækninga viS alvarlegum sjúkdóm-
um. (ÖSru máli er aS gegna um
hjálp i viSlögum, sem oft þarf a5
grípa til, áSur en til læknis næs;:.)
Af þessum ástæSum eru lækn-
ingabækurnar í sinni fyrri mynd
úr sögunni, en þar meS hefir ekki
alþýSufræSsla um læknisfræSileg
efni falliS niSur, heldur hefir hún
beinst inn á aSrar brautir, og miS-
ar nú einkum aS því, aS kenna
fólki aS vernda heilsuna íneS þvi
aS stæla líkamann og forSast eftir
megni öll heilsuspillandi áhrif. En
jafnframt er lögS áherzla á þaS,
aS leita læknis i tæka tíS, ef eitt-
hvaS ber út af. AlþýSufræSsla á
þessu sviSi er einmitt einn þýSing-
armesti þáttur allrar heilsuvernd-
arstarfsemi.
Fram aS þessu hefir fólk hér á
landi ekki átt greiSan aSgang aS
fræSslu um þessi efni. Útvarpser-
indi eru aS visu flutt viS og viS,
en þau vilja fara inn um annaS