Læknablaðið - 01.12.1943, Blaðsíða 13

LÆKNABLAÐIÐ
8 7
ur á móti var öklaliöurinn stöðugur
á þeim 19 fótum, sem samskonar
aögerö liafði veriö gerö á vegna
pes equino-varus congen. Það er
því sennilegt, að losið í öklaliðnum
hafi veriö til staðar, áður en aö-
gerðin var gerð, en sé ekki af-
leiðing liennar. Af þessum 36 fót-
um, sem voru óstöðugir í öklaliðn-
um, þegar eftirskoðunin fór fram.
var það aðeins lítilsháttar í 19 til-
íellum, en allmikið í 17. í S tilfell-
um olli losið óþægindum, verkjum
í öklanum i 5 tilfellum og óstöð-
ugleikatilfinningu í 3. í hinum 2S
tilfellunum virtist losið í öklaliðn-
um ekki skipta neinu. Af þeim S
sjúklingum, sem höfðu óþægindi •
öklaliðnum, voru aðeins 2 með lít-
ilsháttar los, og í báðum þessum
tilfellum voru óþægindin væg. Hin-
ir 6 höföu aftur á móti mjög áber-
andi óstöðugan öklalið, og í þess-
um tilfellum var árangurinn af að-
gerðinni mjög lítill eða enginn.
vegna þessa óstöðugleika. Það
virðist því ekki ráðlegt að gera
subtalusarthrodes á þeirn fótum,
sem hafa mjög óstöðugan öklalið ;
panastragalararthrodes mun vera
heppilegri í þessum tilfellum. Hins-
vegar virðist ekki ástæða til aö
taka tillit til þess, þótt lítilsháttar
óstöðugleiki sé í öklanum, ef hann
veldur ekki óþægindum og ef ekki
er um að ræða aðrar sjúklegar
hreytingar í liðnum, svo sem arth-
ritis deformans. Ef svo er. er vitan-
Iega ráðlegra að gera ]ianastragal-
ararthrodes.
Af þeim 15 tilfellum ,sem pana-
stragalararthrodes liafði verið gerð
á, kvartaði aðeins einn sjúklingur
um óþægindi vegna hreyfingar-
skortsins í öklaliðnum. Honum
fannst fóturinn vera stirður og
klunnalegur, einkum við gang
upp i móti, en að öðru leyti var
hann ánægður með árangurinn af
aðgerðinni. f 7 af þessum 15 tilfell-
um, sem panastragalararthrodes
hafði verið gerö á, var árangur-
inn, hvað starfshæfnina snerti, ekki
allskostar góður. Orsökin til þess
var i 5 tilfellum sú, að fótskekkjan
hafði ekki verið rétt nægilega vel
eða að fóturinn hafði verið gerður
stirður i rangri stöðu. Einn sjúk-
lingur hafði verki framantil í rist-
inni vegna óeðlilega mikils hreyf-
anleika í Lisfranc’s liðnum, og loks
var árangurinn í einu tilfelli ekki
talinn alls kostar góður, þar sem
sjúklingnum þótti erfitt að gang'a
umbúðalaus vegna máttleysis í
hnénu.
í 10 af þeim 15 tilfellum, sem
panastragalararthrodesis hafði
verið gerð á. var quadriceps femor-
is lamaður. 9 af þessum sjúkling-
um höfðu notað umbúðir upp að
mjöðm. Eftir aðgerðina gátu 5
þeirra gengið algerlega umbúða-
lausir. Ástæðan til þessa aukna
stöðugleika í hnénu er aðallega sú.
að fóturinn er látinn stirðna í equ-
inus stöðu. Eins og Steindler sýndi
t'ram á, þrýstist hnéð aftur á bak.
þ. e. réttist, þegar stigið er í fót-
inn. ef fóturinn stendur í nokkurri
equinusstöðu. 15—20% equinus-
staða er sennilega hæfileg. Afleitt
er að láta fótinn stirðna i dorsal-
flexion.
Hvað snertir indicationir fyrir
subtalusarthrodes og panastrapgal-
ararthrodes, þá virðist hin fyrr-
nefnda aðgerð eiga við i mun
fleiri tilfellum en hin síðarnefnda.
Þegar ekki tekst að ná viðunandi
vöðvajafnvægi með sinatilfærsl-
um, þegar fótskekkja cr að mynd
ast eða þegar fóturinn er orð-
inn bæklaður, er subtalusarthrodes
sennilega bezta aðgerðin, sem völ
er á, svo t'ramarlega sem ökla-
liðurinn er heilbrigður. Eins og
áður er getið, er rétt í vissum