Læknablaðið - 01.12.1943, Blaðsíða 22

LÆKNABLAÐIÐ
96
Geitur enn! Læknatélag íslands
hefir gert fátt þarfara en að gang-
ast fyrir útrýmingu geitna. Þaö er
guösþakkaverk aö lækna geitna-
fólkiö, og auk þess gafst okkur
ineö því tækifæri til þess aö taka
öörum frant, því aö engin þjóð
hefir útrýmt geitum algjörlega.
Þaö lá viö aö okkur tækist þetta
á nokkrum árum, en þó vantaöi
herzlumuninn. Síöustu Heilbrigöis-
skýrslur (1940) geta um 2 sjúkl.
í Reykjavík, 3 börn i Hesteyrar-
héraöi (3—8 ára) og eina vinnu-
konu (57 ára) í Siöuhéraöi, sem
ekki fæst til aö leita sér lækninga.
Þaö er bæöi ótrúlegt og óafsakan-
legt aö geitnasjúklingar skuli vera
hér i Reykjavík, þar sem öll tæki
eru viö hendina til þess aö lækna
sjúkdóminn. Hesteyrarbörnin ætti
að senda tafarlaust til lækninga, og
ekki trúi eg ööru en gamla stúlk-
an í Síðuhéraði yröi fús til þess
aö leita sér lækninga, ef héraðs-
læknir talaði rækilega og vingjarn-
lega viö hana, og skcjöaöi um leið
alla heimilismenn. — Ef til vijl
er nú búiö aö kipj)a þessu í lag.
Eg vil minna á þaö, að geitur
líkjast stundum flösu, ef höfuöið er
vel hirt. Verður þá að nota smá-
sjá. G. H.
Munnöndun hefir ill áhrif á
slímhúö nefsins. Hún þrútnar svo
að nasir stíflast stundum alveg.
Þaö er gamalt ráö aö binda kjálka-
skjól niður fyrir neöri kjálkann,
ef engin stýfla er í nösum aö degin-
unt, og lyftist hann þá upp og
tennur falla saman. Þetta er þó
ekki allskostar viðkunnanlegt, þvi
að venjulega er nokkurt bil milli
tanna á sofandi manni, þótt var-
ir falli saman. Ráðlagt er aö leggja
tvær cellophanlimræmur (lang-
setis 4 cm. langar) yfir þéttlokaöar
varir innan munnvikanna og líma
þannig varirnar saman. ( Lancet 17.
júlí ’43)- G- H-
Meðferð lungnabólgu í heima-
húsum. Á námsárum mínum (G.
H.) var það taliö varhugavert aö
flytja lungnab.sjúkl. á sjúkrahús.
Nokkrir læknar í Boston tóku þaö
að sér, að vitja fátækra lungna-
bólgusjúkl 1940—41. Þeir gáfu
venjulega sulphathiazole munnleiö-
is 4 grm í fyrsta skammti, en alls
37 grm fullorðnum ef Ib.sýklar
fundust i upj)gangi. (53%), en aö-
eins 23 grm alls ef þeir fundust
ekki. Hiti féll venjulega á fjóröa
degi frá sjúkd. byrjun, og aðeins
3,8% sjúkl. dóu. Þaö var talið
vist, að árangurinn væri sízt lakari
en á sjúkrahúsunum, þrátt fyrir
það að hjúkrun hefði verið ábóta-
vant. (Lancet 30. jan. '43).
Blóðsótt (Sonne). Sulphapyri-
din. O. Swayer hefir reynt sulpha-
pyridin viö blóðsótt og gefizt þaö
vel. Sýkla varð ekki vart eftir
5 daga, en annars héldust þeir i
3 vikur. Hægðir urðu eðlilegar eft-
ir 9 daga í stað 20. (Lancet 17.
júli ’43-) G- H.
Skólabörn og C-vitamin. W. W.
Payne hefir rannsakað hvort skóla-
börn lifðu við C-vitaminskort.
Börnunum var skipt í 2 flokka og
fékk annar ríflegan skammt af C'-
vitam., hinn ekki. Eftir 4 mánuði
fannst enginn teljandi munur a
flckkunum. (Lancet 26. júlí 43).
G. H.
Afgreiðsla og innheimta Læknablaðsins er í Félagsprentsmiðjunni h.f..
Reykjavik. Sími 1G40. Pósthólf 570.
Félagsprentsmiðjan li.f.