Læknablaðið - 01.12.1943, Blaðsíða 19

LÆKNABLAÐIÐ
93
ig útskýra má verkanir geislanna,
því aö þeir vinna ekki á sýklum.
sem þróast í glösum gerlafræö-
inganna. Vafalaust eru áhrifin ó-
bein, þegar frumur holdvefjanna
taka i sig geislana.
Fyrir röntgenlækna skal þess
getið, aö höf. ráöleggur að nota
geislamagnið 75—125 r, 90 kilo-
volt, og 1 mm. aluminium-filter,
eöa ekkert filter.
(Ref. finnst rétt, aö læknar
hafi í huga aö nota röntgen
lækningu við grunnar infecti-
' onir í líkamanum, frekar en
hingað til. En það er ástæöa
til þess aö vara við nema
tnjög vægum geislum í upp-
hafi, áður en vitað er, hve
næmur sjúklingurinn er, t. d.
50 r. í stað 75 r., sem höf.
ráðleggur.)
G. Cl.
Silver Nitrate for Aseptic
Obliterative Pleuritis.
Brock lýsir því, hvernig fram-
leiða má pleuritis obliterans arti-
ficialis með því að sprauta nitras
argenticus i pleura. Hann hefir
notað þessa aðgerð við spontant
loftbjóst í 20 skipti. Öllum sjúk-
lingunum batnaði, þó að sjúkdóm-
urinn hefði staðið mánuðum og
jafnvel árum saman. Ennfremur
sem undirbúningsaðgerð að sog-
.,drænage“ á kavernu i berklaveiku
lunga (Monaldi’s aðgerð). í 20
skipti var aðgerðin notuð á undan
lobectomi og greru pleura-bloðin
santati hjá 15 sjúklingunt.
Sjúklingurinn fær fyrst morfin,
en að því búnu er spautað inn 7,5
—10 „minims" af 10% nitras
argenticus-upplausn. A undan að-
gerðinni er blásið ofurlitlu lofti í
jtleura, en loftinu er náð út aftur,
eins og hægt er, þegar búið er að
sprauta. Venjulega fær sjúkl. hita-
vott i 3—5 daga, og að jafnaði ger-
ir vökvi vart við sig í pleura. Hon-
um er náð burtu, ásaint lofti, sem
kann að hafa orðið eftir í pleura.
— Þegar liðnar eru 3—4 vikur, er
prófað, hvort hægt er að framleiða
íoftbrjóst. Sé svo, er aðgerðin end-
urtekin.
Úr „Annotations" Brit. Med.
Journal, 3. april 1943.
(Ref. dettur í hug, hvori
skurðlæknarnir ættu ekki að
nota aðgerðina til undirbún-
ings við transpleural skurð á
lifrarsullum.)
G. Cl.
Sulfadiazin
til varnar gegn skarlatsótt.
R. F. Watson, F. F. Schwentker
o. fl. skýra frá tilraunum, sem þeir
hafa gert til að stöðva skarlatsótt-
arfaraklur með sulfa-lyfi.
Skarlatsótt gekk i herbúðum.
þar sem ibúarnir skiptust í tvo
flokka, sem þó höfðu sameiginleg
húsakynni og var næstum jafnmikil
sýking í báðum hópunum, þegar
tilraunin byrjaði. Öðrum flokknum
i einu var gefið sulfadiazin (2-
sulfanilamidopyrimidin) 0.5 gr.
tvisvar á dag í mánaðartíma. Ann-
ar hópurinn aðeins var tekinn í
einu og hinn hafður til samanburð-
ar. Strax eftir að byrjað var að
gefa lyfið dró stórlega úr faraldrin-
um og innan tveggja vikna var sá
flokkurinn laus við skarlatsótt. Þá
var faraldurinn enn upp á það
svæsnasta í samanburðarhópnum.
Um það leyti var byrjað aö gefa
seinni flokkinum á sama hátt, og
sagan endurtók sig þar; innan
tveggja vikna var skarlatsóttin bú-
in þar líka.
Það virðist af þessu, að sulía-
diazinið hafi stöðvað faraldurinn
og sú er ályktun höfundanna. Aí
nokkrum þúsundum manna, sem
L