Læknablaðið - 01.02.1945, Qupperneq 18

8
LÆKNA B LAÐ IÐ
einstöku tilféllum viröast þó
sjúklingar hafa læknazt, en nauS-
synlegt er aS gefa stóra skammta
um lengri tíma. 1 þessu sambandi
má geta tilrauna Leowe-7) og
samstarfsmanna hans. Þeir gáfu
7 sjúklingum meö endocarditis
chron. 40—200 þús. einingar á sól-
arhring, og heildar skammta 870
þús. — 7.9 millj. eininga. Auk
þess sem þeir gáfu Heparin 300
mg. i. m. annanhvorn dag, og
Heparin 200 mg. i. v. daglega.
Öllum batnaöi mikiö og sumir
læknuöust alveg. Yfirleitt viröist
sjúklingi meö endocarditis létta
viö penicillin meöferö, þótt oftast
komi afturköst.
Yiö syphilis hefir penicillin ver-
iö reynt, en sáralítið hefi eg getað
um það fundiö. Bloomfield23)
getur þess, aö meö því aö gefa 200
þús. einingar á sólarhring hverfi
spirol<etur úr primer-sári á 10—20
klst. og sárið grói á 10—14 dög-
um. Viö slika meöferö á Lues á
ööru stigi sjáist Herxhcimers re-
aktion.
Ef gefa skal penicillin-meöferö.
veröur hún aö byggjast á sýkla-
rannsóknum, því aö eftir því fer
það fyrst og fremst, hvort slik
meðferö sé líkleg til árangurs, auk
þess sem dosering miöast aö
verulegu leyti við tegund sýking-
ar. En fullkomnari leiöbciningar
má fá meö því að mæla penicillin-
næmi viðkomandi sýklastofns eöa
stofna. sé um blöndunársýkingu
aö ræða. í Reykjavík ætti að
minnsta kosti aö vera sæmilega
auövclt aö fá ábyggilegar upplýs-
ingar um tegund infektionar meö
sýklarannsóknum, og margir
læknar annarsstaöar á landinu
myndu meö nokkurri fyrirhöfn
bjarga sér aö mestu leyti.
Komplikationir viröast hverf-
andi viö penicillin meöfcrö. —
Lyons2,i) telur aö 5% sjúklinga
fái útþot, þ. e. a. s. þrota í augn-
lok og fingur samfara sársauka
um fingurliöamót, en þetta hvarf
þótt þerapiu væri haldiö áfram.
Fyrst í staö bar nokkuð á hita-
hækkun upp í 39-—40° C, en þessa
er sjaldan getiö nú, og stafaði
sennilega af aukaefnum. Þá virö-
ist svo sem aö trombosur komi
nú sjaldnar fyrir við infusionir í
æðar, og þótt sviöi fylgi staö-
bundinni meöferð sem og skannn-
vinnur sársauki við innspýtingu í
vööva, er slíkt naumast í frásögur
færandi. Eftir intraþekal inn-
spýtingu sézt ekki sjaldan höfuö-
verkur, upj^sala, aukinn þrýstingur
á liquor, pleocytosis. (10 þús. ein.
skammtar).
HEIMILDIR.
1) Fleming Alexander: Brit. J.
Exptl. Path. 10, 226, 1929.
2) Fleming Alexander: J. Path.
Bact. 35, 831, 1932.
3) Chain, E.; Florey, H. \Y.
Gardener, A. D.; Heatly, N.
G.; Jennings, M. A.; Orr-
Ewing, J. og Sanders, A. G.:
Lancet, 239. 226, 1940.
4) Florey, H. \V. et al. Lancet,
-24B 177, 16. ág„ 1941.
5) McKee: Clara, M. og Rake,
G.: J. Bact. 43, 645, maí 1942.
6) Clifton. C. lí.: Science 98, 89.
16. júlí, 1943.
7) Bethea, O. \\\ : Yearbook of
General Therapeutics 1943.
bls. 96.
8) Florey, FI. W'. et al.: Nature
149, 350. 28. marz 1942.
9) Abraham, E. í’. et al.: Brit.
J. Exptl. Path., 23, 103, júni,
1942.
10) Meyer, K. et al.: Science 96,
21, júlí, 1942.
n) Catch, J. R.; Cook, A. H. og