Læknablaðið - 01.11.1952, Blaðsíða 13

LÆKNABLAÐIÐ
ára og 1 karlniaður 58, opereruð
um mitt sumar 1949, eru á líi'i
nú tæplega þrem árum eftir að-
gerð, einkennalaus. Ein kona
63 ára, opereruð í júlí 1950 ein-
kennalaus eftir tæpl. 2 ár. Sökk
var þó 28 mm/1 kl. í jan. 1952.
Þrjár konur, 61, 72 og 49 ára
eru frískar eftir 4y2, 14 og 17
mánuði frá aðgerð.
Ilér skal ekki farið út 1
procentu reikning, en útkoman
er sú, að með vissu hefir 1 af
20 radikalt opereruðum og af
66 innlögðum komizt yfir sjúk-
dóm sinn. Aðrir 6 eru á lífi frá
41/2 mánuði til tæplega 3 árum
eftir aðgerðina, og verður svo
tíminn að skera úr um, hversu
margir þeirra hafa fengið hót
meina sinna.
Um hina 46 sjúklinga, sem
innlagðir voru vegna cancer
coli, er þetta að segja:
A 15 var gerð colostomia, á
4 var gerð anastomosis ileocol-
ica, á 1 incisio abcessus, á 1
explorativ laboratomi, 25 fengu
midicinska meðl'erð. Allir jjessir
sjúklingar eru nú dánir, nema
1 karlmaður, nú 80 ára, er enn
á líl'i við illa lieilsu, og ein kona,
nú 82 ára. Það merkilega við
konu jiessa er að í janúar 1948
eða fyrir liðlegum 4 árum lá
hún á Landakoti talin hafa
cancer flex. sigm. inop. Fékk
hún medicinska meðferð. Var
fljótlega útskirfuð. í des. síðasl.
átti ég tal við dóttur hennar.
Kellu hafði heilsast vel eftir
heimkomuna, og verið á fótum
allan tímann nema undanfarna
1—2 mánuði, sem hún hafði að
mestu legið rúmföst og verið
dálítið slöpp. Ég sleppti þessum
sjúkling, taldi sjúkdómsgrein-
inguna ranga, en síðan frétti ég
að hún hefði verið vistuð á
Landakoti í febrúar 1952, og
sagði læknir hennar, Ólafur
Helgason, að aiwlomen væri fulll
af cancer-hnútum. Var hún svo
send heim.
Ef tekin eru saman krabba-
mein í endaþarmi og ristli verð-
ur útkoman j)essi:
Af 101 innlögðum sjúkling
eru 35 opereraðir radikalt, j>.e.
35%. Af þeim deyja 12 eftir
aðgerð. Primert mortalitet
34,3%. Af radikalt opereruð-
um sjúklingum, lifðu 4 eí'tir 5
ár, þ.e. 11,4%, eða 4% af öllum
sjúklingunum. Þar að auki eru
enn 6 á lífi 4y> mánuði til tæp-
lega 3 árrnn eftir aðgerð. Það
hefir sína j>ýðingu að atliuga
hvort resectabilitet og primert
mortalitet hefði lækkað á tíma-
bilinu. Utkoman verður sú, að
á 5 ára tímabilinu 1942—46
voru innlagðir 49 sjúklingar,
]>ar af voru 19 opereraðir radi-
kalt. Af þeim dóu 7 eftir að-
gerð, þ. e. 36,8%.
Á 5 ára tímabilinu 1947—51
voru 52 innlagðir. Radikalt
opereraðir 16, þar af dóu 5 eftir
aðgerð eða 31,3%.
Mikkelsen og Hansen leggja
fram skýrslur um 266 sjúkl-