Læknablaðið - 01.11.1952, Blaðsíða 8

væri að gert. Ég skoðaði mann
þennan með nokkru millibili og
varð einkis vísari, þar til í okt-
óber 1951, þá var kominn sams-
konar polyp aftur, en nú 23 cm.
uppi. Hvort þetta hefur verið
ónákvæm staðarákvörðun í
fyrra skiptið, eða hvort polyp-
inn kom á annan stað síðar,
skal ég láta ósagt. Polypinn
skarst af með sigmoidoscopinu,
og var histologisk diagnosis sú
sama og áður.
Ég hef fylgzt með þessum
sjúklingi síðan. Stilkurinn hefur
smá-atrophierað og er nú horf-
inn. Ég held, ef ég fyndi svipað-
an polyp aftur, að ég myndi
láta gera resection, þó ekki væri
nema til þess, að spara mér og
sjúklingnum þá hugarangisl,
sem þessum eltingarleik fylgir,
enda telur Lanahan fulla ástæðu
lil slíks, a.m.k. þar, sem lítil
reynsla er fyrir hendi.
Það skal hafa hugfast, að þau
einkenni sem krahbamein í ristli
og endaþarmi gefa, eru oftast
lítilfjörleg, þangað til að í óefni
er komið. Ennfremur að ein-
kenni eru öðruvísi í hægri helm-
ing ristils, en í vinstri helming
hans og í endaþarmi. Stafar
þetta af því, að í hægri helming
ristilsins er saurinn þunnur, og
að þar fer fram resorbtion, en
í vinstri helming hans og í
rectum er hann venjulega fast-
ur og hlutverkið þar er aðallega
að geyma saurinn, og skila hon-
um út úr líkamanum.
LÆKNABLAÐIÐ
1 hægri helming eru einkenn-
in oftast óljós dyspeptisk ó-
þægindi, sem oft líkjast gall-
vegasjúkdómum, langvarandi
hotlangabólgu, legbólgu o. s.
frv. Stundum samfara þessu, og
stundum sem einasta einkenn-
ið, er blóðleysi, oft mjög mikið.
Þetta stafar ekki af blæðingu,
a.m.k. ekki eingöngu, heldur
sennilega mest af resorbtion
eiturefna frá meinsemdinni,
sem einmitt er oft mjög stór
þarna og ulcereruð. 1 vinstri
ristilhelming er það oftast tæm-
ingarhindrun, sem fyrst gefur
einkennin. 1 byrjun hægða-
breytingar, þ.e.a.s. annaðhvort
liægðatregða eða niðurgangur
eða til skiptis hægðatregða og
niðurgangur.
Frá þessu og í subileus og
ileus eru svo öll stig.
Það er áberandi hversu ofl
krabbamein veldur ileus án
verulegrar hægðatregðu áður,
og stafar þetta af því, að saur-
köggull festist í þrengslum, sem
ekki eru svo mikil, að þau hafi
áður gefið verulega tæmingar-
hindrun.
Endaþarmsblæðing, sem ekki
orsakast af gyllinæð, gefur
sterkan grun um krahha. Enn-
fremur er slím- og graftarút-
ferð grunsamleg.
Einkenni endaþarmskrahha,
a.m.k. ef hann situr ofarlega,
eru svipuð, en mætti þó segja, að
hægðabreytingar gætti minna,
en blæðinga og útferðar meira.