Læknablaðið - 01.02.1953, Blaðsíða 12

88
LÆKNABLAÐIÐ
heiti, og mun flestum finnast
nóg um, þó að ekki bættist við
enn stærri hópur sérheita.
(Þess ber að geta, að nokkur
hinna nýju lyfja, sem koma í
lyfjaskrá, eru gamlir og góðir
kunningjar). Má það teljast
ærin fyrirhöfn að kynna sér
allan þenna lyfjasæg, og þó
væri það eitt sér smávægilegt,
borið saman við þær kröfur,
sem þessi lyf gera um aukna
þekkingu lækna, ef vel á að
takast um notkun þcirra. Þótt
islenzkir læknar venjist þæf-
ingsfærð, bæði við háskólann
og siðar í þekkingarleit sinni,
kæmi mér ckki á óvart, þótt
fleirum cn mér þætti stundum
seinfarið i núverandi lyfja-
drifu.
Hér við bætist svo vaxandi
nauðsyn á margs konar rann-
sóknatækni i sambandi við
lyfjanotkun, og á þetta einkum
við um antibiotica.
Mér virðist ótvírætt, að vel
hafi tekizl um ýmis hinna
nýrri lyfjaforma. Sennilega
myndu fáir læknar óska þess
að fella niður nöfn eins og
Gultae í núverandi merkingu
þess nafns og Oculenlum,
cða amasl við Solublettae
og Otoguttae, en að sjálf-
sögðu stuðla nöfn því að-
eins að auknu öryggi, að
þau séu einungis notuð i við-
eigandi merkingu, og þó ótrú-
legt sé, virðist vafasamt, að
þessa muni hér gætt sem skvldi.
Nýlega hefir l. d. verið skráð
nafnið Injecta sem vörumerki
á ýmsum varningi, þar með
talin lyf.
Við athugun á lvfjaskrám
sést fljótlega, að lyfjagerð er
yfirleitt vandasamari en svo,
að hún verði sæmilega unnin
í hjáverkum, án áhalda og
leikni, svo sem verið hefir um
lvfjagerð héraðslækna. Auk
þess færist lyfjaframleiðsla óð-
um i það horf að verða véla-
vinna —verksmiðjurekstur og
jafnframt stóriðja.
Stöndum við þá andspænis
þeirri staðreynd, að fjölda-
framleiðsla skapar möguleika
til verðlækkunar, en sökum
liins dýra vinnukrafts, þá
verða lyf að jafnaði því dýr-
ari sem véltækni nýtist verr
við gerð þeirra. Dýrleika lyfja
liefir lengi verið viðhrugðið og
það víðar en hér á landi, og
þótt sjúkrasamlög létti sjúk-
lingum lyfjakostnað og geri
mörgum fátækum kleift að
kaupa dýr lvf, hlýlur j>að þó að
vera eitf af mörgum álniga-
málum lækna, að lyl'javerði
sé jafnan i hóf stillt.
Við vitum nú gerla, að alda-
gömul lyfjatrú manna hefir
tíðum verið oftrú, en sjáum
jafnframt þessa trú magnast
og færast í aukana tvo síðustu
áratugi, endurnærða á vit-
neskjunni um mörg dásamleg
lvf, en engu síður kappalda á
trúgirni almcnnings og áróðri