Læknablaðið - 01.07.1954, Qupperneq 3

LÆKNABLAÐIÐ
GEFIÐ ÚT AF LÆKNAFÉLAGI REYKJAVÍKUR
Aðalritstjóri: ÓLAFUR GEIRSSON. Meðritstjórar: JÚLÍUS
SIGURJÓNSSON og ÞÓRARINN GUÐNASON.
38. árg. Reykjavík 1954 7. tbl.
Þagnarsk^lda lækna
('Ojtir ~s4ma JJrycfguaion Lœitaréttardómara
Erindi flutt í læknafélaginu Eir 25. febr. 1954.
Dr. med. Óskar Þ. Þórðarson
hefur beðið mig að segja nér
nokkur orð um þagnarskyldu
lækna. Geri ég það með ánægju,
enda vill svo til, að ég hcfi
kynnt mér þetta efni nokkuð,
þar sem ég var annar fram-
sögumanna á norræna lögíræð-
ingaþinginu í Stokkhólmi 1951
um þagnarskyldu lækna og mál-
flutningsmanna. — Islenzkum
læknum var boðið að senda fuil-
trúa á þing þetta, en aí ein-
hverjum ástæðum kom þó eng-
inn af þeirra hálfu. Tel ég það
miður farið, því að þetta er
vissidega efni, sem æskilegt er
að lögfræðingar og læknar íhugi
saman gaumgæfilega, og einmg
þess eðlis, að hepjúlegt er ad
ræða það á alþjóðavettvangi.
Eins og samgöngum milli landa
er nú háttað, er all-algengt, að
sjúklingar leiti til lækna ann-
arra þjóða — þá sérstaklega til
einhverra sérfræðinga — og er
því vissulega æskilegt, að sams-
konar reglur um þagnarskyldu
gildi meðal þjóðanna.
Einhver veigamestu mann-
réttindi hvers einstaklings í
menningarþjóðfélagi er talinn
vera rétturinn til að njóta ó-
truflaðs einkalífs. Má í því sam-
ljandi minna á 12. gr. í Mann-
réttindaskrá Sameinuðu þjoð-
anna, þar sem segir, að hver
einstaklingur eigi rétt til laga-
verndar gegn árás á eða íhlu Lun
um einkamálefni sín. Meðal
þjóðanna hafa þó ekki enn verið
settar almennar reglur um
þennan rétt, heldur um nokkra
þætti hans. Þýðingarmikill hluti
j)ess réttar er rétturinn til
leyndar um einkamálefni
manna. Löggjafinn hefur vaið-
andi þennan rétt veitt ein-
staklingum m.a. vernd, sem lak-
mörkuð er við vissa starfs-
mannahópa, er vegna starfs síns
kynnast sérstaklega. einkamal-