Læknablaðið - 01.09.1954, Blaðsíða 19

LÆKNABLAÐIÐ
127
saman stutta greinargerð uni
kennslutilhögun, liver í síuu
landi, en Heilbrigðisstofnunin
látið fjölrita til dreifingar
þeirra á meðal og var það til
tímasparnaðar.
Talsvert er það misjafnt,
hve mikil áherzla er lögð á
heilbrigðisfræði í hinuin ýmsu
löndum, og svið hennar er ekki
alls staðar hið sama, nær t. d.
sums staðar enn yfir hakteríu-
fræði eins og algengt var áður
fyrr.
Sumir kvörtuðu vfir því, að
heilsuverndarsjónarmiða gælti
lítt eða ekki i kennslu annara
greina læknisfræðinnar, þar
sem þeir þekktu til. Stúdentar
sæu og sjúklinga aðeins sem
„númer“ og athvgli þeirra
heindist eingöngu að sjúk-
dómsgreiningu og þeirri með-
ferð, sem viðhöfð væri á
sjúkrahúsi. Hitt láðist oft í þvi
sambandi, að athuga hvern
þátt aðhúnaður á heimili eða
vinnustað, eða annað varðandi
lífskjör og lifnaðarhætti, kuniii
að hafa átt í veikindum sjúk-
lingsins, og hver áhfif um-
hverfið (environment), er
sjúklingurinn hvei'fur til að
lokinni sjúkrahúsvist, kunni
að hafa á frekari batahorfur.
Víða væri það og svo, að stúd-
entar hefðu jmjög takmörkuð
kynni af lífskjörum annara
stétta en þeirra, sem þeir sjálf-
ir væru upprunnir í.
Meðfrajm til að hæta úr þessu,
hefur verið tekin upp sérstök
kennsla í „social medicin“ eða
„social hygiene“ við nokkra
háskóla. Er þá m. a. leiðbeint
við skoðun sjúklinga, sem
valdir eru með lilliti til þess
að rekja megi áhrif „umhverf-
isins“, eða einhvers þáttar þess,
á heilsufar þeirra og sjúk-
dómsástand.
Annars er það injög misjafnt,
hva'ð átt er við með heitinu
„social medicin“. í þrengri
merkmgu er það aðallega allt
það, er lýtur að starfssviði
lækna og starfsháttum í sam-
handi vJð sjúkratryggingar, en
i víðtækari merkingu er það
og látið ná til ýmissa greina
heilhrigðisfræðinnar. — Eru
mörkin þá mjög á reiki, einnig
gagnvart öðriím greinum lækn-
isfrasðinnar svo sem lyflæknis-
fræði, geðsjúkdómafræði (geð-
vernd) og jafnvel réttarlækn-
isfræði.
Eklci voru allir á einu máli
um nt'uðsyn þess að taka upp
sérstaka kennslu í „social
medicin“. Það færi m. a. eftir
kennslutilhögun að öðru leyti.
Læknisnámið er líka víðast
orðið svo langt, að ástæða er
til að hugsa sig tvisvar um, áð-
ur en í það er ráðist að fjölga
kennslustundum að nokkru
ráði. Hitt ei mikilvægara, að
áherzla sé lög'ð á heilsuvernd-
aratriði í kennslu allra greina
læknisfræðinnar eftir þvi sem
tilefni gefst til.