Læknablaðið - 15.07.1958, Blaðsíða 12

50
LÆKNABLAtílÐ
sem lesa má í sjúkrasögum um
þessi efni. Meira að segja hefur
stundum komið fjrrir ruptura
cordis við trauma non penetrans
thoracis og nýlega tókst að
bjarga slíkum sjúklingi með því
að sauma hjartavöðvann saman
(Desforges og fél. 1955)6). Af
175 sjúklingum Bright’s og
Beck’s dóu 152 (87%) af völd-
um ruptura cordis (krufning).
11 sjúklingar (6%) dóu af
hjartabilun („myocardial fail-
ure“), en aðeins 12 (7%) hatn-
aði.
Yið þessa ömurlegu niður-
stöðu ber að bæta, að flestir
þeirra sjúklinga, sem litlar
hjartatruflanir fá eftir ýmiss
konar áverka, leita ekki læknis,
og þótt um greinileg lijartaein-
kenni sé að ræða, og læknis sé
leitað, eru þau oft ekki sett í
samband við áverkann.
Nú eru ýmis dæmi þess, að
skemmd eða mar í hjartavöðva
hljótist af áverka, ekki aðeins
á brjóst eða bak lieldur og ann-
arsstaðar á líkamann, t. d. af
miklum þrýsting á kvið og læri.
Sjúkdómsgreining er einkum
erfið þegar um eldra fólk er að
ræða, sem líkur eru til að áður
hafi liaft breytingar í hjarta-
æðum, og hjartaeinkennin auk-
ast ekki greinilega eftir slysið.
Einnig þarf læknirinn mjög að
vara sig á „bóta-neurosis“. Byrji
ákveðin lijartaeinkenni í beinu
sambandi við áverka á brjóst,
er Jítill vandi á ferðum.
1. sjúkrasaga.
Maður, 58 ára gainall. Dvaldi
á lyflæknisdeild Landspítalans
23. júní til 10. okt. 1953.
Sjúklingur liafði áður verið
vel hraustur. 1930 lá hann á
Landakotsspítala vegna blóð-
eitrunar í vinstri liendi. Kreppt-
ist þá fjórði fingur, og var skor-
inn hurtu fyrir 5 árum. Segist
liafa liaft „ristilbólgu í mörgár“,
en ekki verið undir læknishendi
af þeim orsökum. Að öðru leyti
vel hraustur siðari árin.
Núverandi sjúkdómur.
Sjúklingur slasaðist þ. 16. júni
1953. Var hann þá að vinna við bíl
sinn á bifreiðaverkstæði. Ekið var
aftan á bíl sjúklingsins, þannig að
hægra læri hans lenti innan við
vinstra framhjól bilsins. Snerist
sjúklingurinn þá við um leið, og
skall vinstri öxl hans með miklu
höggi á „stuðara“hornið. Fékk hann
samstundis mikinn verk undir
vinstra herðablað. Við áverkann
rifnuðu buxurnar á hægra læri frá
hné og upp í streng, en á vinstri
öxl þrýstust óhreinindi af gólfinu
gegnum öll fötin, þegar bíllinn dró
hann eftir gólfinu, sem hann telur
hafa verið 1—2 metra.
Næstu 5 dagana (17.—21. júní)
stundaði sjúklingur vinnu sína sem
bilstjóri, en treysti sér þó aðeins í
bæjarakstur, vegna stöðugs þunga-
verks undir vinstra herðablaði. Ef
hann gekk nokkuð eða reyndi á sig,
varð hann móður og verkurinn
versnaði. Vinnufélagar hans tóku
eftir því, að hann var niðurdreginn
og miður sín við vinnu sína.
Að morgni þ. 22. júní, þegar sjúk-
lingurinn fór á fætur, var verkur-
inn undir vinstra herðablaði horf-