Læknablaðið - 15.07.1958, Blaðsíða 14

52
LÆKNABLAÐIÐ
klippt upp, sést hægri ventriculus
í stærra lagi, en annars eðlilegur.
Þegar vinstri ventriculus er klippt-
ur upp, sést að hann er geysistór
og kúlumyndaður um apex og
mjög útvíkkaður. Mikill hluti af
mediala helmingi vinstri ventri-
culus er hvítur að innan, ekki nema
3—4 mm á þykkt, en innan i honum
er hvítgulleitur trombus, sem að
mestu er ósléttur að innanverðu, en
er allt að því 2 cm. á þykkt á köfl-
um. Þessi trombus liggur á rúm-
lega mannslófastóru svæði innan i
útvikkuninni, sem er medialt i
vinstra ventriculus, og nær þar yfir
septum ventriculorum og alveg nið-
ur undir apex og skilur eftir vinstri
helminginn af vinstri ventriculus.
Á parti er yfirborðið á trombusnum,
sem fyllir þessa útvíkkun, rauðleitt
og óslétt og gætu trombar hafa losn-
að þaðan. Trabeculae eru mjög út-
flattar, en veggtrombar sjást ekki.
Endocardium og lokur eru að öðru
leyti eðlileg, nema hvað smá-þykk-
ildi sjást niður undan einni valvula
semilunaris. Allir papillær vöðvar
og cordae tendineae eru heilir.
Vinstra atrium er lítið eitt útvikkað.
Þegar arteriae coronariae eru at-
hugaðar, finnst að i þeirri vinstri
er harður, rauðleitur trombus, sem
ekki er nema 5 mm. langur, en hann
lokar æðinni algjörlega um 1 cm.
frá upptökunum. Fyrir neðan
trombusinn er æðin kölkuð, en ó-
stífluð. Hægri arteria coronaria er
töluvert sclerotisk og i annarri að-
algreininni finnast þrengsli í henni,
en ekki loka þau æðinni alveg. Þeg-
ar skorið var í trombusinn, sem
liggur innan á útvíkkuninni í hjart-
anu, sést, að hann er allur jafngul-
ur og seigur og hvergi nein rauðleit
lög í honum og hvergi orðinn greini-
lega fibrös. Ekki er þó auðvelt að
losa trombusinn frá hjartaveggnum,
en þar sem þess er kostur, sést
ekki eftir af hjartaveggnum
nema dálítið skæni, sem er sums
staðar ekki nema 2—3 mm. á þykkt,
eins og fibrös himna og enginn
vottur um hjartavöðva.
Ekkert sérlegt við lungu að
finna.“
NiSurstaSa krufningarskýrslu var
svohljóSandi:
„Við krufningu fannst mikil út-
bungun á vinstra afturhólfi hjart-
ans (aneurysma ventriculi sinistri
cordis). Þessi útbungun á hjartanu
stafar af veilu í hjartaveggnum,
sem hefur hlotizt af því, að vinstri
kransæð hefur lokazt á litlu svæði
nálægt upptökunum og við það hef-
ur mikill hluti af vinstra afturhólfi
orðið blóðlaus og komið drep i
hjartavöðvann. Þannig hefur hjarta-
vöðvinn þynnzt og síðan hlaðizt á
hann mikil blóðstorka, sem hefur
að vissu leyti verið hjartaveggnum
til verndar. Þessi veila í hjarta-
veggnum hefur orðið til þess, að
hjartað hefur smám saman þanizt
út og var að síðustu orðið mjög
þanið og stækkað, og hefur það að
lokum leitt manninn til dauða.
Þar sem sjúklingurinn hefur feng-
ið hjarta-infarkt rétt viku eftir á-
verkann, sem hann varð fyrir þann
16. júní 1953, er mjög sennilegt, að
lokunin á vinstri kransæð hafi verið
bein afleiðing af þessum áverka,
sem sennilega hefur valdið mari í
hjartavöðvanum og út frá þvi hef-
ur komið stíflan í vinstri kransæð-
ina“.
MáliS er lagt fyrir lœknaráS og
ályktun þess er eftirfarandi:
Ráðið fellst á það álit, sem kem-
ur fram í krufningarskýrslu pró-
fessors Níels Dungal, dags. 19. nóv-
ember 1954, að dauði B.-E-sonar hafi
verið sennileg afleiðing slyss þess,
er hann varð fyrir hinn 16. júni
1953.