Læknablaðið - 01.03.1960, Qupperneq 39

LÆKNABLAÐIÐ
17
P-R bilið vanalega langt i
sjúklingum með Addisons-
veiki, en stutt í sjúklingum
með Cushingsveiki. Öðru
liverju kemur fyrir algert A-V
hlokk af völdum antero-septal
infarcts. Ef sjúklingar þessir
lifa þetta af á annað borð,
hverfur leiðslutruflunin oftast
af sjálfu sér, þegar bólgan í
myocardium umhverfis in-
farctinn lijaðnar. Stöku sinn-
um fær þó sjúklingur hvert
Stokes-Adams kastið á fætur
öðru. Ef venjuleg meðferð, t. d.
isoprenalinum, liregzt, er reyn-
andi að nota steroid.
Annað nýmæli er notkun
steroida við insufficientia
cordis með miklum iopa. Áð-
ur var talið óráðlegt að gefa
sjúklingum með hjartainsuf-
ficiens steroid, jafnvel þótt lif-
ið lægi við, enda vitað, að þau
valda hækkun á natrium, sem
að sínu lej’ti evkur vökvamagn-
ið í líkamanum. Þess var getið
áður hvernig lopinn minnkar
við að gefa steroid sjúklingum
með nephrosis. Nú hefur kom-
ið í ljós, að með prednison má
einnig draga úr lopa í sjúkling-
urn með insufficientia. Ekki
er fyllilega ljóst, hvernig
stendur á þessum mismunandi
áhrifum steroida, eftir þvi
livort þau eru gefin sjúkling-
um með eða án lopa. Ýmislegt
bendir þó til, að í fyrra tilfell-
inu dragi þau úr myndun aldo-
sterons. Einmg er hugsanlegt,
að önnur orsökin sé sú, að
steroid verka andstætt anti-
diuretiska hormóninu. Telja
sumir að lopi, sem ekki hverf-
ur við venjulega meðferð, stafi
a. m. k. stundum af ofverkan
hins antidiuretiska hormóns,
og jafnframt of lítilli steroid-
starfsemi í likamanum.
Um notkun steroida við
febris rheumatica eru nokkuð
skiptar skoðanir. Viðtækar
athuganir, sem gerðar voru
samtímis i sjúkraliúsum í Bret-
landi, Ivanada og Bandaríkjun-
um árið 1955 til að fá skorið úr
uin þetta, bentu til þess, að
acetylsalicylsýra gerði sama
gagn og steroid. Síðar bafa þó
ýmsir aðilar birt niðurstöður af
rannsóknum sínum og eindreg-
ið mælt með steroidum undir
ákveðnum kringumstæðum,
annað hvort einum sér, en þó
frekar jafnhliða salicylati. At-
huganir henda til þess, að rétt
sé að nota steroid við bráðri
rheumatiskri carditis, og
megi þannig fyrirbyggja að
verulegu leyti meiri háttar
skemmdir á hjartavöðva og
lokum. Til þess að svo megi
verða er þó nauðsynlegt að
nota allstóra skammta um
lengri tíma, eða þar til sökk
og C-reaktiv prótein, eða aðr-
ar þær rannsóknir, sem not-
aðar kunna að vera til að
fylgjast með gangi sjúkdóms-