Læknablaðið - 01.09.1960, Blaðsíða 25

LÆKNABLAÐIÐ
105
ari hjá þessum sjúklingum, svo
sem loftleki, vessi i brjóstlioli
(exudat), blœðing og síðast en
ekki sízt það, að lunga, sem
fengið liefur loftbrjóstmeðferð,
þenst verr út og fyllir þvi verr
upp í brjóstholið, og ef það ger-
ir það ekki, er hætta á alvarleg-
um fylgikvillum, svo sem fist-
ula bronchopleuralis og empy-
ema. Ef sýnt er, að sá lungna-
vefur, sem eftir er skilinn, getur
ekki fyllt út í brjóstholið, verður
að minnka það með þvi að fella
brjóstvegginn saman, þ. e. gera
thoracoplastic.
Deilt hefur verið um, hvort
gera eigi plastic-aðgerðina á
undan resectio, samtímis lienni
eða á eftir. Margir telja örugg-
ara að gera hana á undan, vegna
þess að þá verði fylgikvillar
færri eftir resectio. En áreiðan-
lega gera þeir, sem þá leið velja,
plastic hjá mörgum að óþörfu.
Ef ég hefði fylgt þeirri reglu,
sem sumir hafa, að gera undir-
búningsplastic, þegar líklegt er
að taka þurfi einn lobus eða
meira, hefði það liaft í för með
sér um 80 viðhótaraðgerðir hjá
þessum 100 sjúklingum, ef gert
er ráð fyrir, að þessar plasticur
séu gerðar í tveim lotum.
Ég geri plastic samtímis re-
sectio, ef ástand sjúklings er
gott, eða viku til 10 dögum eftir
resectio, ef sýnt er, að lungað
muni ekki fvlla út í brjóstholið.
Ef frá eru táldirpneumonectomi
sjúldingar, sem allir gera plastic
hjá, að minnsta kosti ef hitt
lungað hefur einhvern tíma ver-
ið sjúkt, þá hef ég aðeins gert
plastic hjá 5 sjúklingum í sam-
handi við eða eftir resectio. Eg
viðurkenni þó, að rétt sé að gera
plastic frekar of oft en of sjald-
an, og sennilega liefur sjúkdóm-
urinn ýfzt upp hjá einum sjúkl-
ingi hjá okkur, vegna þess að
það fórst fyrir að gera á honum
fyrirhugaða plastic.
Við resectio verður maður oft
að láta sér nægja að nema burt
aðalskemmdina, en skilja eftir
dreifða smálinúta, sem l}rfin og
varnir likamans sjá þá um. Hjá
þessum sjúklingum vill maður
ógjarnan, að lungað þenjist
mjög mikið út, þvi að þá gróa
þessar smáskemmdir verr eða
ýfast upp, og er því enn meiri
ástæða til að gera plastic hjá
þeim.
Nær allir mínir secunderu
sjúldingar höfðu fengið loft-
hrjóstmeðferð. Thoracoplastic
hafði verið gerð hjá 7 sjúkling-
um, tekin minnst 5 rif, en mest
11 rif. Þindarlönnm Iiafði verið
gerð hjá þremur. Það hefur eng-
in áhrif á resectio, nema lömun-
in sé varanleg, þá er öndunar-
hæfnin minni og sjúklingunum
verr treystandi i resectio. Extra-
pleural pneumothorax hafði
verið gerður hjá þrern sjúkling-
um, en ekki kom það að sök
nema hjá einum, sem fékk ígerð
í það holrúm, og varð að opna
það og setja í það kera.Pneuino-