Læknablaðið - 01.06.1961, Qupperneq 21

LÆKNABLAÐIÐ
53
(féjarni Jói
onaon:
UM HÖFUÐSL¥S
Höfuðslys eru oftast nær flók-
in. Þau ein tilfelli eru einföld,
þegar ekkert skaddast nema
ytra borðið, mjúkir hlutar
og bein. Þegar heilinn verð-
ur fyrir áverka, eru þau ætið
flókin. 1 fyrsta lagi af því, að
heilinn stjórnar allri starfsemi
líkamans, bæði þeirri, sem okk-
ur er sjálfráð, og eins liinni,
sem ekki kemur til vitundar
okkar. í öðru lagi af því, að
við þekkjum ennþá næsta lít-
ið starfsemi heilans. Þó að þessi
þekking hafi tekið stórstígum
framförum síðustu áratugina,
held ég, að okkur sé bezt að
taka undir með Newtonogsegja,
að við þekkjum flæðarmálið,
en úthafið allt er lokuð bók.
Þess vegna er ekki unnt,
hvorki í stuttu máli né löngu,
að gefa einfalda eða fullkomna
skýringu á heilaslysum, en hins
vegar verður að hafa einhverja
viðmiðun til að fara eftir í með-
ferð þeirra. Og þá hafa menn
valið þá leið hér eins og ann-
ars staðar að búa sér til vinnu-
kenningar, sem notaðar eru, þar
til annað reynist sannara. Sann-
leikurinn er sem sé ekki óskeik-
ull, lieldur afstæður. Ég held,
að vísindalegur sannleikur sé
það, sem bezt skýrir ákveðið
fyrirbæri í ljósi þeirra stað-
með dætrunum þremur, tengda-
syninum, sem reynzt hefur
henni bezti drengur, og litla
dóttursymnum, sem ber nafn
afa síns, Gunnar Jóhannes, og
vonandi erfir gjörvuleika hans
og gengi, þvi að Gunnar var
lánsmaður, þó að ævi lians yrði
skemmri en skyldi.
Gunnar var kvæntur hinni
ágætustu konu, sem átti hug
hans allan. Dætrum þeirra er
við brugðið fyrir gjörvuleik, og'
heimili þeirra er með þeim
menningarbrag, sem góðar gáf-
ur og smekkvísi fá ráðið.
Mér finnst einkennilegt, að
mæta honum Gunnari ekki á
götunni oftar. Þegar ég sá hann
tilsýndar, varð ég alltaf léttari
i skapi, hvatari í spori, og fór
að hugsa um, hvaða brandara
ég gæti smellt á hann, er fund-
um okkar bæri saman. Vel gæti
ég hugsað mér, að þegar við
Gunnar hittumst næst, tæki
hann á móti mér með orðum
eitthvað á þessa leið: „Ef þér
verður mjög heitt þarna niðri,
þá láttu mig vita, og ég skal
þá kippa þér upp hingað i sól-
skinið og sunnanvindinn.“
Bless á meðan, Gunnar.
Jón Sigtryg-gsson.