Læknablaðið - 01.06.1961, Blaðsíða 26

58
LÆKNABLAÐIÐ
3. mynd. — Rissmynd af utanbastsblæðingu. Tvær aðalgreinar miðmengis-
slagæðar eru dregnar upp. Skástrikuðu svæðin sýna venjulega staðsetningu
blæðinganna eftir því, hvar greinin rifnar. Þar sem þau skerast, eru mestar
likur til að hitta á blæðinguna, og því er farið þar inn.
siglir maður i strand á þurrk-
inum eða brimskafl bjúgsins
steypist yfir mann. Það verður
að vaka yfir þeim linnulaust,
fylgjast með meðvitundarstigi
þeirra, sjáaldursviðbrögðum,
blóðþrýstingi, púls, hita og önd-
un. Blóðþrýsting, púls, öndun
og liita þarf að mæla á liálfs
til eins tíma fresti og færa vfir
það línurit. Sést þá strax, ef
ber af leið.
Oft eru þessir sjúklingar i dái,
kingingar og hóstareflexar eru
farnir og öndun er erfið. Slím
og vökvi safnast í berkjur og
fyllir þær, og sjúklingurinn
drukknar í rúmi sínu, sé ekk-
ert að gert. Þessa sjúklinga þarf
að intubera og lireinsa lungun
með sogi. Túban getur legið
óhreyfð fyrsta sólarhringinn, en
sé sjúklingurinn enn í dái, þarf
að gera á honum barkaskurð
og halda lungum hreinum í
gegnum liann. Sé túba látin
liggja miklu lengur, getur hún
ert til skaða.
Venjulega þarf að gefa súr-
efni, þvi að öndun er einatt
stutt, og ríður á að nýta til
fullnustu það litla lungnarými,
sem sjúklingurinn liefur til af-
nota.
Geti sjúklingurinn ekki kingt,
þarf hann að fá vökvaskammt