Læknablaðið - 01.03.1963, Side 80

44
LÆKNABLAÐIÐ
Þessi lyf eru mjög mikið not-
uð á spitölum og einnig í al-
mennum praxis. Rétt er að liafa
í lmga, að þau lyf eru alls ekki
hættulaus.
Helztu hættur:
1) Lifrarhólga. Menn greinir
á um, live mikil hætta
sé á þessari aukaverkun,
en margar rannsóknir benda
til þess, að hún sé tölu-
verð. Tiðni er talin vera
1—2%. Nýlega iiafa birzt
greinar um mjög langvar-
andi lifrarbólgu (hepatitis),
jafnvel upp undir ár eftir
að lyfjagjöf var hætt.
2) Extrapyramidal truflanir,
þ.e.a.s. einkenni eins og
við parkinsonismus. Þessar
breytingar gela komið fram
eftir skammta, sem nema
frá 5—40 mg daglega.
3) Ofnæmisútbrot fá frá 5 til
10% sjúklinga.
4) Postural hypotensio við
stóra skammta.
5) Blóðsjúkdómar. Allmargar
greinarhafa birzt um tlirom-
])ocytopenia eða jafnvel anæ-
mia aplastica. Tíðni er
ókunn.
Sparine hefur enga kosti
fram yfir largactil. Steme-
til hefur minni eiturverkun
á lifur en largactil, en veld-
ur oftar extraspvramidal
truflunum. Melleril veldur
helzt lifrar og retinal
skemmdum.
Nú er farið að framleiða ró-
andi lyf, sem innihalda ekki
phenothiazin, en hafa að öðru
leyti sömu verkun, t. d. Toli-
nate, Nitroman og Striatran.
Heimild:
Prescribers Journal 1962, nr. 3.
Diabetes meðferð.
Síðastliðin 3 til 4 ár hafa birzt
greinar í ýmsum læknatímarit-
um um, að Rastinon (tolbuta-
mid) og Diabenese (chlorpro-
mazid) dugi ekki eins vel og
vonir stóðu til í byrjun.
Eftir 4 til 6 ára meðferð og
jafnvel fyrr dregur stundum úr
verkun, en sjúklingar fá hypo-
glycæmia, sem erfitt er að
lækna. Talið er, að slíkt sjáist
hjá 6—7% sjúklinga, sem fá
þessa meðferð.1) Einnig hafa
komið skýrslur um langvarandi
hyperglycæmia af nokkurra ára
notkun þessara lyfja. Hefur
slíkt sézt hjá allt að 10% sjúkl-
inga.2) Orsök er ókunn.
Aðrar hættur vegna þessarar
lyfjameðferðar eru: ógleði, út-
brot, geðtruflanir, sjóntruflanir.
Bragðskyn hverfur lijá allt að
10% sjúklinga. Erfitt er að gera
upp á milli ofannefndra efna,
en talið er, að diabenese sé að-
eins kröftugra lyf. Hættur
(complicationir) þessara lyfja
eru svipaðar. Ó.
1) Ann. of Int. Med. ’59: 16.
Sv. Lakaretidn. Nov. 62: 62.
2) Ann, of Int. Med. ’62: 20.