Læknablaðið - 01.02.1978, Qupperneq 16

4
LÆKNABLAÐIÐ
þeirra sjúklinga, sem létust, og höfðu þeir
allir kransæðasjúkdóm.
Meðferð var fólgin í hjartahnoði utan
frá, íblæstri (ventilatio) og defibrillatio að
forsögn The National Academy of Sciences
— National Research Council.4
Endurhæfingarnámskeið í aðferðum við
lífgunaraðgerðir fyrir lækna og hjúkrunar-
fræðinga voru haldin tvisvar á ári, og var
þeim stjórnað af sérfræðingi í hjartasjúk-
dómum. Þegar álitið var, að sjúklingur
hefði orðið fyrir stöðvun á hjartastarfsemi,
var hringt í sérstakt símanúmer, sem tengt
var beint skipti'borði sjúkrahússins. Síma-
vörður tilkynnti þá í hátalara, hvar sjúk-
lingurinn væri staddur og tveir aðstoðar-
læknar og hjúkrunarfræðingar fóru þegar
á vettvang. Eldri aðstoðarlæknar, svæfing-
ar- og deyfingarlæknar og hjartasérfræð-
ingar voru ávallt tiltækir til að aðstoða við
barkaþræðingu (intubatio), koma fyrir
gangráðum o.s.frv.
NIÐURSTÖÐUR OG ÁRANGUR
AF MEÐFERÐ
Á þessum þremur árum var tilkynnt um
225 sjúklinga, sem virtust hafa ótvíræð
einkenni um stöðvun á hjartastarfsemi. í
55 (24,4%) tilfellum reyndust þessar til-
kynningar ástæðulausar eða gagnslausar.
Skyndileg breyting hafði orðið á ástandi
sjúklings, en ekki var þörf á lífgunartil-
raunum eða stöðvunin hafði augljóslega
staðið of lengi til þess að lífgunartilraunir
gætu borið árangur (sjúklingur fannst and-
vana á heimili sínu og var fluttur á skyndi-
móttökudeild (Emergency Room), án þess
að lífgunartilraunir hefðu verið reyndar
áður). Þær voru hins vegar gerðar á 170
sjúklingum og höfðu 142 (83,5%) krans-
æðasjúkdóm, með eða án kransæðastíflu,
eins og áður er sagt. Af þessum sjúklingum
voru 91 karlmaður og 51 kona. Aldur var
allt frá 33 árum upp í 89 ár. Meðalaldur
var 65 ár. Aldursdreifing er sýnd á töflu 1,
svo og árangur af lífgunartilraunum. Lífg-
un tókst ekki á 67 sjúklingum (47,2%), en
75 (52,8%) röknuðu við í fyrstu við lífg-
unartilraunirnar, og er þá átt við, að blóð-
streymi frá hjarta hafi verið nægilega mik-
ið til þess að þeir héldu lífi án hjarta-
hnoðs. 62 (43,7%) voru á lífi eftir 24 klst.,
45 (31,7%) eftir eina viku og 32 (22,5%)
voru brautskráðir af sjúkrahúsinu. Aldur
virtist ekki ráða úrslitum um farnað sjúk-
linganna, og er það í samræmi við reynslu
annarra.4 Að vísu sýna hundraðstölur
brautskráðra á töflu 1 tiltekna hneigð, en
sjúklingar eru of fáir, a.m.k. í tveimur
yngstu aldursflokkunum, til þess að af töfl-
unum verði ályktað. Rétt þykir þó að birta
þær. Hlutfallslegur fjöldi brautskráðra
sjúklinga með kransæðasjúkdóm reyndist
svipaður og Jeresaty og fleiri greina frá.12
Máli skipti á hvaða tíma sólarhrings
hjartastarfsemi stöðvaðist. Ef sjúklingun-
um er skipt í tvo hópa, þá, sem lífgaðir
voru á tímabilinu frá kl. 8 að morgni til
kl. 5 siðdegis, þegar sjúkra'húsið var full-
skipað starfsliði og hinna, sem lífgaðir
voru á tímabilinu frá kl. 5 síðdegis til kl.
TABLE II SURVIVAL ACCORDING TO TIME OF DAY.
TIME OF DAY NO D!ED { 1 E RES UN - SUCCESSFUL) INIT RES DIED l ATER IN HOSPlTAL DISCHARGED
8am - 5pm 67 29 (43 3%) 38 21 17 ( 25 4%)
5pm - 8 am — 75 38 ( 50 7%) 37 22 15 (20 0%)
TABLE I SURVIVAL ACCORDING TO AGE.
AGE NO DIED (I E RESUSCÍTA TION UN - SUCCESSP INITIALLY RESUSCITA TED DIEDLATER IN HOSPtTAL DISCHARGED ALIVE 24 H AFTER RES ALIVE 7DAYS AFTER RES
33-49 13 6 7 3 4 (30 8%! 6 5
50-59 25 12 13 6 7 (28 0%) 11 9
60-69 52 17 35 24 11 (21 2%) 28 19
70*79 42 27 15 7 8 (19 0%) 14 10
80-89 10 5 5 3 2 (20 0%' 3 2
TOTAL 142 67 75 43 3? '22 5%! 62 45
8 að morgni, þegar aðeins vaktlið var að
störfum, kom í ljós talsverður munur (yfir
5%). Nætursjúklingarnir höfðu öllu verri
lífshorfur (tafla 2). Þetta er í samræmi
við niðurstöður annarra, að svo miklu leyti,
sem mér er kunnugt.11
Könnuð var fylgni árangurs af meðferð
og einkenna, sem sáust á fyrsta línuriti
(tafla 3). Góður árangur náðist þegar um
var að ræða fibrillatio ventricularis (37,2
% brautskráðir) og tachycardia ventri-