Læknablaðið - 15.11.1984, Qupperneq 31

LÆK.NABLADID 70,299-302,1984
299
*****■*!
0
*
75}
■*#***■
Víkingur H. Arnórsson
LÆKNAFÉLAG REYKJAVÍKUR 75 ÁRA
Kaflar úr ræðu afmælishátíð L.R.
Góðir áheyrendur
Sem ég sat kvöld eitt fyrir nokkru, dottandi
fyrir framan sjónvarpið, hringdi formaðurinn
og bað mig að flytja »hátíðarræðu í léttum
dúr« á 75 ára afmæli Læknafélags Reykjavík-
ur. Ég tók ltið mark á orðum hans — í bili að
minnsta kosti — hugsaði sem svo, að þau
spegluðu bara hans eigið léttúðuga hugará-
stand pá stundina. í svefnhöga mun ég þó hafa
umlað eitthvert ógreinilegt svar sem formaður
skildi á þann veg, að ég gengist við beiðni
hans. Um það var ekki að villast þegar
dagskrá hátíðahaldanna birtist og nú sá ég
eftir að hafa ekki gefið afdráttarlaust svar í
símtalinu góða og færst undan bón hans. Það
er nefnilega heilmikill vandi að sulla einhverju
saman eftir þessari forskrift eða recepti hans,
enda minnist ég ekki að leiðsaga hafi verið
gefin í þessum efnum í læknanáminu í gamla
dagna né heldur síðar þrátt fyrir allar endurbæt-
ur. Eftir vangaveltur skildi ég þó loks hvað
formaðurinn var að fara. Þessi fyrirmæli eða
»ordinatio« bar auðvitað að túlka á þann veg
að ræðan ætti að vera sem allra styst svo hún
truflaði ekki hátíðaskap gestanna og í öðru lagi
skyldi sneiða hjá því að minnast á lauamál stétt-
arinnar, því af gamalli reynslu vitum við að lækn-
ar eru ekki lengur léttir í lundu þegar kjara-
mál ber á góma og þá vill ygglast brúnin á mörg-
um kappanum.
Annars er ekki vert að eyða fleiri orðum að
þessu, það sem skiptir líklega mestu máli er að
lyfseðillinn, sem léttu veitingarnar eru bornar
fram eftir, sé rétt skráður og megni að hrífa
um stund upp úr hverdagsleikanum. Og með
sundurgreiningaraðferð, sem rakin hefur verið
að nokkru, á ordination formannsins hefi ég
komist að þeirri þægilegu niðurstöðu, að
hlutverk mitt sé einfaldlega að enduróma
fyrirmælin um að bergja á lyfjablöndunni eða
svo notuð séu hin klassísku aðfaraorð lyf-
seðils: Takið við i Drottins nafni — Recipe in
nomine Dei.
Það er hægt að gefa ímyndunaraflinu lausan
tauminn og hugsa sér að með athæfi okkar
og tilstandi um þessar mundir fylgist af
áhuga þeir 9 læknar sem stofnuðu Læknafélag
Reykjavíkur 18. okt. 1909, þeir Guðmundur
Björnsson, Guðmundur Hannesson, Guðmun-
dur Magnússon, Jón Rósinkranz, Júlíus Hall-
dórsson, Matthías Einarsson, Sigurður Mag-
nússon, Sæmundur Bjarnhéðinsson og Þórður
Thoroddsen. í það minnsta þykist maður
skynja nálægð slíkra brautryðjenda á hátíða-
stundum sem þessum, jafnvel þó svo langt sé
um liðið.
Strjálir fundir
Þann 2. ágúst þetta sama ár höfðu læknarnir
hist á Hótel ísland til að ræða um samnings-
gerð við Sjúkrasamlag Reykjavíkur. Það var
alveg nýstofnað og má segja að væntanlegir
samningar við það hafi ýtt undir stofnun
félagsins. A fundinum í október voru lög
samþykkt fyrir félagið og stjórn kosin. Næsti
fundur var svo raunar ekki haldinn fyrr en í
febrúar 1911 en síðan hefur starfsemi félagsins
verið samfelld.
Læknum hafði um nokkurt skeið verið ljós
þörfin á formelgum félagssamtökum og nokkr-
ir tilburðir í þá höfðu verið hafðir í
frammi.
Fyrsti læknafundur hér á landi, sem sagnir
fara af var haldinn dagana 27.-30. júlí 1896. Þar
mættu 12 læknar víðs vegar að af landinu. Á
fundinum var til umræðu m.a. stofnun íslensks
læknafélags. Til fróðleiks skulu hér talin upp
önnur mál sem voru til umræðu.
1. Breyting á skipun læknahéraða
2. Kjör lækna
3. Landspítalinn
4. Læknaskólinn
5. Holdsveikismálið
6. Sóttvarnarhús
7. Bólusetning