Læknablaðið - 15.11.1984, Qupperneq 34

302
LÆKNABLADID
þess að fundargerðarbækur frá fyrri árum
fundust ekki. Ekki er ljóst hversu langt verkinu
var komið þegar Páll féll frá 1971, en saga
félagsins hefur ekki enn verið rituð.
Læknahús
Á hálfrar aldar afmælinu er starfsemi félagsins
orðin ærið umfangsmikil. Hún fer sífellt vax-
andi á næstu árum og hefur gert pað allt til
pessa dags. Skrifstofa var opnuð 1957, sem til
að byrja með var smá í sniðum en starfsliði
fjölgaði og umfang jókst pegar frá leið og
framkvæmdastjóri var ráðinn á 7. áratugnum.
Árið 1966 flyst svo skrifstofa læknafélaganna í
Domus Medica, sem á pví ári var tekið í
notkun en bygging hússins hafði verið hafin 3
árum áður. Fyrst var leigt af sjálfseignastofn-
unni Domus Medica sem opinberlega heitir
svo, en er í rauninni félagsheimili lækna. Síðar,
pegar viðbygging sú var reist sem pessi
hátíðasamkoma er haldin í, eignuðust lækna-
samtökin neðri hæðina til skrifstofuhalds og
stjórnunarlegrar aðstöðu.
Ég get ekki látið hjá líða í pessu sambandi,
að nefna pann sem hvað mest barðist fyrir pví
að petta læknahús og félagsheimili yrði byggt,
en pað var Bjarni Bjarnason læknir.
Ég hefi farið hraðferð um gamlar slóðir sem
mjög víða er farið að fyrnast yfir. Pessi
upprifjun er gerð í flýti og af vanefnum. Pað
skal ógert látið að præða feril afmælisbarnsins
síðustu árin, pann feril höfum við fetað flest öll
sem hér erum viðstödd, pó með einhverjum
hliðarsporum sé. Pað er venja að færa gjafir á
merkum tímamótum. Ég held að við getum, öll
verið sammála um pað að besta gjöfin til
handa hinu 75 ára afmælisbarni sé að endur-
nýja og efna pað heit sem gefið var fyrir 25
árum að skráð skuli saga pess.
(Síðan sló ræðumaður á léttari strengi, sagði
nokkrar grínsögur og endaði síðan á pessa
leið):
Ágæta samkoma
í liðinni tíð hafa oft og einatt deilur verið
ríkjandi og innbyrðiserjur í Læknafélagi
Reykjavíkur. Pað er ekki nema eðlilegt í
svo gróskumiklum félagsskap. Prátt fyrir slík-
ar deilur og misklíð finnst mér ávallt ríkja vin-
átta lækna á milli við hvers konar aðstæður sem
peir svo hittast endranær.
Petta hefur oft orðið mér umhugsunarefni.
Það er eins og einhver samhugur — samkennd
— ríki peirra í milli, vinarpel sem á óskylt við
daglegt brauðstrit og afkomu. Er pá prátt fyrir
allt einhver sameiginleg innri glóð logandi
með peim mönnum sem helga sig pessu
lífsstarfi, löngun að fórna sjálfum sér og tíma
til að líkna bágstöddum, hjálpa sjúkum og
særðum? Trúum að svo sé og við skulum óska
pess, að andi óeigingirni og fórnarlundar megi
lifa að eilífu með íslenskri læknastétt.
Ég vil biðja ykkur að lyfta glösum og
minnast í fyrsta lagi allra kollega okkar, sem
horfnir eru á vit feðra sinna hvort heldur peir
hafa verið í fararbroddi í félags- og pjómál-
um eða gengið hljóðlega um dyr og unnið
störf sín í kyrrpey.
í öðru lagi bið ég ykkur að skála fyrir
framtíð Læknafélags Reykjavíkur og óska pví
allra heilla. Prátt fyrir upphafsorð mín er ég
pakklátur fyrir að hafa fengið tækifæri til að
bera fram árnaðarorð á merkum tímamótum,
pví pessi félagsskapur er mér kær. Heill
Læknafélagi Reykjavíkur.