Læknablaðið : fylgirit - 15.06.1996, Blaðsíða 11

LÆKNABLAÐIÐ 1996; 82/FYLGIRIT 32
11
Þessi tími var aðeins einn mánuður. Ég var þarna í
þrjá mánuði og ollu því húsnæðisvandræði mín.
En þessi vist á Kleppi varð mér til mikillar gæfu,
því þar hitti ég fyrir minn ágæta lífsförunaut Frið-
björgu Sigurðardóttur frá Neskaupstað. Frið-
björg var fædd 23. október 1918. Tvíburasystir
hennar hét Þóra. Systurnar voru mjög samrýmdar
og fóru snemma að vinna fyrir sér, fyrst fyrir
austan en svo lá leiðin til Reykjavíkur. Þóra giftist
Benjamín Sigurðssyni sjómanni. Eignuðust þau
einn son sem skírður var Sigurður Hafsteinn.
Friðbjörg réðist til hjónanna Gústafs Kristjáns-
sonar og Sigurlaugar Sigurðardóttur. Þau áttu
verslanirnar Drífandi í Reykjavík og unnu bæði
við afgreiðslustörf en í hlut Friðbjargar kom að
annast heimili þeirra og börnin þrjú. Hjá þeim
hjónum var hún í sex ár, en réðist þá sem starfs-
stúlka að Kleppi. Stuttu eftir að hún hóf störf þar
veiktist Þóra systir hennar hastarlega. Erfitt var
að koma henni á venjulegt sjúkrahús, og varð úr
að leggja hana inn á Kleppsspítalann þar sem
systir hennar var. Þóra komst aldrei til meðvit-
undar og lést 19. nóvember 1942. Þá var drengur-
inn hennar átta mánaða gamall og var tekinn í
fóstur af föðurömmu sinni Sigurrós Benjamíns-
dóttur og var hjá henni í tvö ár. Friðbjörg vann
áfram á Kleppsspítalanum til vors 1943 en fór þá
aftur til Gústafs og Sigurlaugar.
Sumarið 1944 var síðasta árið mitt sem ég vann
hjá Síldarverksmiðjum ríkisins og var þá við
Krossanesverksmiðjuna, eins og áður getur. Ég
hafði eftirlit með framleiðslunni, tók sýnishorn og
rannsakaði. Ég fékk gott kaup fyrir þetta og kom
það sér vel, því framundan hjá okkur Friðbjörgu
var að hefja búskap. Við höfðum gift okkur 27.
maí 1944 og áttum von á barni. Friðbjörg kom til
Krossaness nokkrum dögum áður en vinnu minni
lauk. Við pöntuðum flugfar til Reykjavíkur og
vorum sett á biðlista. En strax daginn eftir var
hringt og sagt að við gætum fengið far. Flugvöllur-
inn var þá á Melgerðismelum. Það var afleitt veð-
ur þennan dag, hvasst og éljagangur í fjöllum en
við fórum samt. Flugstjórinn var Jóhannes
Snorrason. Það var mjög ókyrrt í lofti og nær allir
urðu flugveikir og ekki bætti úr skák að flugstjór-
inn var beðinn um að líta eftir færeyskri skútu sem
átti í erfiðleikum út af Mýrunum. Hann fann skút-
una sem var komin aftan í stærra skip og úr hættu.
Það var fölt og reikult fólk sem steig úr flugvélinni
á Reykjavíkurflugvelli og allir fegnir að hafa fast
land undir fótum.
Þá var að fá sér íbúð, en útlitið var ekki gott í
þeim efnum. Fjöldi fólks auglýsti eftir húsnæði en
nær engir auglýstu húsnæði til leigu. Loks rák-
umst við á auglýsingu á tveimur herbergjum og
aðgangi að eldhúsi í nýju húsi við Efstasund núm-
er 21. Ég hringdi þegar og eigandi hússins stefndi
mér til sín. Það voru ung hjón Óli Valdimarsson
og Rut Þórðardóttir. Manninn þekkti Friðbjörg,
hann var ættaður frá Neskaupstað en ég þekkti
lítillega Rut konu hans úr síldinni á Siglufirði.
Þangað fluttum við. Húsgögnin voru fremur fá-
tækleg, tvíbreiður dívan og annar minni, skrif-
borð og lítið borð sem ég hafði smíðað úr epla-
kössum! En leigan kostaði okkur alla sumarhýr-
una og þurfti strax að leggja hana fram og dugði
hún til vorsins. Það þýddi að ég þurfti að fara
eitthvert til að bjarga landinu, en svo var kallað er
ungir stúdentar leystu lækni af úti á landi um
stundarsakir. í þetta skiptið fór ég til Hvamms-
tanga og leysti Brynjólf lækni Dagsson af í röskar
þrjár vikur. Það bjargaði búskapnum í bili.
Þessi dvöl þarna var ekki frásagnarverð og
kynntist ég lítið fólkinu. Þó man ég eftir öldruð-
um manni sem kom til mín og heilsaði mér með
mestu virktum. Erindið var að herja út úr mér
svolítinn spíra. Hann sagðist vera vanur að fá lögg
öðru hvoru hjá lækninum. Ég man ekki hvernig
fór en eitthvað held ég að hann hafi fengið af því
sem um var beðið. Brynjólfur launaði mér eftir
því sem vant var fyrir afleysingar. Ég hringdi aust-
ur á Reyðarfjörð og bað þá í kaupfélaginu að
senda mér hálftunnu af saltkjöti, því ég átti ein-
hverjar krónur þar inni í reikningi.
Friðbjörg var að mestu rúmliggjandi síðustu tvo
mánuði meðgöngunnar vegna eitrunar. Fæðingin
gekk treglega vegna sóttleysis og kom að því að
Guðmundur Thoroddsen læknir tók barnið með
töngum. Sonurinn Ivar kom í heiminn þann 7.
desember 1944. Soffía Sigurðardóttir systir
Friðbjargar kom til okkar og var um tíma. Frið-
björg þurfti að liggja í rúminu nærfellt einn mánuð
í viðbót.
Vorið eftir ákváðum við að fara austur til Norð-
fjarðar og vera þar um sumarið og var ætlun mín
að lesa, og fara að drífa af námið. Það fór svo að
lítið var lesið. Veður þetta sumar var með ein-
dæmum gott, sól og blíða dag eftir dag. Við tók-
um líka Sigurð son Þóru heitinnar með okkur
austur. Amma hans í Reykjavík var bæði í þröngu
og lélegu húsnæði og ekki á hana leggjandi að
annast hann og velkominn var hann til ömmu og
afa á Norðfirði. Hann ólst þar upp, varð stúdent
og ætlaði fyrst að nema þýsku. Fór einn vetur
utan, en hafði svo ekki efni á því að halda áfram
og fór í Kennaraskólann og gerðist kennari, en
starfar nú hjá Kópavogsbæ. Góða veðrið þetta
sumar var stundum notað til gönguferða. Við
gengum alla leið upp á Hérað ásamt frænda mín-
um Jóni Péturssyni og fórum yfir Fönn sem er lítill