Læknablaðið : fylgirit - 15.06.1996, Blaðsíða 25

LÆKNABLAÐIÐ 1996; 82/FYLGIRIT 32
25
JsoR^teÍTOG Sigutt&jofu
héxa&<ýf<eknui,
pici 'Úthyn^ingsjtöSunb
^ieiSuRsféfcigí
t
Lceknafeíagv Áu^tutiíaruíi
[ _Í!íJH.-í- Z________
fc----------------—-------------------------
Atvinnumálin voru mér alltaf ofarlega í huga.
Pórður Benediktsson var allmörg ár barnakenn-
ari og skólastjóri á Egilsstöðum og svo útibús-
stjóri Búnaðarbanka íslands. Honum var einnig
áfram um atvinnumál á staðnum, en íbúum fjölg-
aði mjög hratt. Þórður hafði mikinn áhuga á því
að vinna ullina betur og meira en gert var á þess-
um tíma. Vissi hann af prjónavélum sem voru til
sölu í Reykjavík. Mynduðum við nokkrir Egils-
staðabúar félagsskap um þetta og urðum 12 að
tölu þar af einn frá Reykjavík, Sigurður Gunn-
laugsson að nafni. Þessi félagsskapur hlaut nafnið
Dyngja en svo hétu herbergin þar sem konur
komu saman og stunduðu hannyrðir, eins og segir
í fornum bókum. Vélarnar komu og fengum við
lopa frá Alafossi. Hann ætlaði að verða erfiður
fyrir vélarnar en Sigurður Gunnlaugsson fann ráð
við því sem dugði. Hann samdi við Álafoss um
breytingar á vinnslu lopans og þá gekk allt vel.
Dyngja var í sífelldu svelti með rekstrarfé og stóð
það framleiðslunni fyrir þrifum. Eitt árið kom-
umst við til dæmis inn á markað í Bandaríkjunum
með sölu á ullarkápum, sem hannaðar voru af
Evu Vilhelmsdóttur fatahönnuði. Því miður gát-
um við ekki haldið þessum góða markaði vegna
þess að fé skorti til markaðssetningar. Um tíma
veitti Dyngja 25 til 30 manns atvinnu, en að því
kom að við treystum okkur ekki til að halda áfram
og seldum Kaupfélagi Héraðsbúa Dyngju.
Eftirmáli
Endurminningarbrot sín skrifaði Þorsteinn Sig-
urðsson á árunum 1990-92, þá hátt á áttræðis-
aldri.
Þau gefa innsýn inn í ævi og störf merkilegs
manns auk þess að vera framlag til sögu Austur-
lands og sögu læknisfræðinnar á íslandi.
Segja má að Þorsteinn Sigurðsson hafi verið
„rauði þráðurinn“ í læknisþjónustu á Héraði og
Borgarfirði frá 1954 að hann flytur til Egilsstaða
og þar til hann lét af embætti 1985 þá 70 ára
gamall. Með Þorsteini störfuðu margir læknar.
Þeir komu og fóru og stóðu margir stutt við. Hann
átti auðvelt með að starfa með öðrum og veitti
ungum læknum stuðning og ráðgjöf með reynslu
sinni, þekkingu og útsjónarsemi. Hann var til
staðar þegar aðrir hurfu á braut og oft á tíðum var
Þorsteinn eini læknirinn á stóru svæði og vildi
dagsverkið oft verða drjúgt.
Störf Þorsteins hafa reynst happadrjúg fyrir
íbúana og framlag hans til farsællrar þróunar í
heilbrigðisþjónustu verður seint metið að verð-
leikum.
Þorsteinn ólst upp við kröpp kjör síns tíma og
harða lífsbaráttu. Hann fékk snemma að kynnast
hverfulleika lífsins. Með honum blundar hagleik-
ur og hæfileikar listamanns fremur en bóndaeðli
og sá þess glöggt merki í starfi hans sem læknis.
Hann hefur upplifað þá miklu breytingu sem átt
hefur sér stað á Islandi frá örbyrgð kreppuáranna
til alsnægta nútímans og hann hefur orðið vitni að
byltingu læknisfræðinnar þegar virk lyf komu til
sögunnar í baráttunni við sýkingar, geðsjúkdóma
og fleiri sjúkdóma. Þorsteinn var ötull baráttu-
maður fyrir stofnun læknamiðstöðva sem þróuð-
ust í að verða heilsugæslustöðvar eins og við
þekkjum þær í dag. Þetta leiddi til byltingar á
starfsháttum og starfsaðstöðu lækna á lands-
byggðinni og víðar.
Þrátt fyrir það að þessi minningarbrot séu tak-
mörkuð og gefi aðeins litla innsýn inn í sögu hans
og feril eru þau þarft framlag og vonandi hvati til
frekari skráningar á merkilegri sögu.
Frá haustinu 1994 hefur Þorsteinn haft búsetu á
Sjúkrahúsinu á Egilsstöðum.
Stefán Þórarinsson