Innsýn - 01.01.1984, Qupperneq 15

15
"Rétt hinum megin við
þessa litlu hæð." Augu mín
fylgdu eftir hreyfingu
handar hennar þegar hún
benti út um gluggann. Við
áttum þá heima á bóndabýli -
bóndabýli ömmu, þar sem hún
hafði unnið við að sjóða
niður grænmeti fyrir
veturinn. Þetta var
heimilið þar sem hún ól upp
börnin sín fimm, að mömmu
meðtalinni, heimilið þar
sem hún eyddi fimmtíu árum
ævi sinnar í að fæða
umrenninga, kaupa stríð-
skuldabréf og horfa á
lestirnar bruna til óþekktra
staða. Afa hafði fundist
gaman að eiga heima við
járnbrautarteinana. Hann
var vélfræðingur og var
alltaf með húfu með bláum og
hvítum röndum eins og
lestarstjórar. Hann var
dáinn núna og amma vildi
fara heim.
Amma og mamma gengu svo
niður malarveginn, arm í
arm, framhjá hænsnakofanum
og vínviðnum. Amma var vön
að kíkja á bak við öll tré
og fyrir öll horn af mikilli
ákefð - til að finna heimili
sitt.
Og þær voru vanar að tala
saman, þær tvær. Ég veit
ekki hvað þær töluðu um. Ég
fór aldrei með þeim í þessar
gönguferðir. Amma gerði mig
smeyka þegar hún lét svona.
Ég skildi hana ekki, eða
hvers vegna hún vildi fara
"heim." En ég ímynda mér að
þær hafi talað um blóm og
fugla, og Oerry og heimilið.
Eftir að hafa gengið í,
að því er virtist, marga
klukkutíma komu þær til baka
að bakdyrunum. Það brakaði
í borðunum í bakdyrapallinum
og small í skónum þeirra.
Skrefin hjá mömmu voru
ákveðin og örugg, en skrefin
hjá ömmu mjúk og þýð eins og
þegar gluggatjöld strjúkast
við gluggasyllu.
"Það er orðið framorðið
og ég er viss um að mamma
þín myndi ekki vilja að þú
værir á ferli eftir rökkur.
Viltu bara ekki vera hér hjá
okkur í nótt?"
"En ég verð að komast
heim," svaraði amma með
kvíða í röddinni og byrjaði
að færa sig fram eftir
pallinum.
"Hvar áttu þá heima? Ég
skal fara með þér," sagði
mamma með róandi röddu.
Tárin fóru að streyma úr
augum ömmu og hún sagði
grátandi: "Ég veit ekki hvar
ég á heima, ég hef verið að
leita, en get ekki fundið
hvar." Rödd hennar dó út.
"Vertu hjá mér í nótt,"
var mamma þá vön að segja.
‘"Kannski lítur þetta öðru
vísi út í fyrramálið."
Amma vara ð leita að
heimili í fimm ár. Árið
1974 var hún eins og níu ára