Innsýn - 01.04.1984, Blaðsíða 7

hvíldardagsskólann alla
vikuna. Ef til vill lærðist
eitthvað þrátt fyrir allt.
Næsta föstudag kom ég
snemma. Strákahópur stóð í
kringum Mike og annan dreng
sem voru í áflogum. Skrækir
smugu loftið: "Gefðu'onum á
'ann! Bravó! Malað'ann!"
"Kennarinn!" sagði
einhver til viðvörunar.
Drengirnir dreifðust, og
áflogahundarnir hættu. Mike
var með fossandi blóðnasir.
Hann muldraði: "Við erum
bara að leika okkur."
Þegar söngurinn var að
enda voru slagsmálahetjurnar
tvær saman um söngbók og
glottu eins og hetjur.
Það reið baggamuninn!
Hversu mörg áflog? Hversu
margar lexíur um að Sesús
gjaldi ekki líku líkt? Hvaða
gagn var að þeim?
Ég vildi ekki fara aftur
til vinnubúðanna, og gerði
Brownhjónunum grein fyrir
ástæðum mínum. Þau mótmæltu
mér ekki. En á miðvikudag-
inn hringdi hr. Brown. Hann
bað mig að flytja erindi um
hlýðni og hafa Rúben með
mér.
Ég hafði haft Rúben, hinn
uppvöðslusama, stóra blend-
ingshund minn með mér í
hlýðniþjálfunartíma. í
fyrstu tímunum vildi hann
fljúgast á við alla hunda
sem komu nálægt okkur.
Kennarinn sagði að ef ég
gæti ekki vanið Rúben þá
kærði hann sig ekki um að ég
kæmi aftur. Ég glímdi við
Rúben alla vikuna, og hann
tók framförum. Eftir margra
vikna tamningu var hann
orðinn ljúfur sem lamb.
Ég fór með Rúben í
hvíldardagsskólann. Honum
þótti gaman að leika listir
sínar fyrir börn. Ég lét
hann standa á afturlöppunum,
koma til mín, standa kyrran,
sitja. Hann lék líka nokkrar
listir sem ég hafði kennt
honum. Ég sagði börnunum að
hvaða hundur sem væri, hvort
sem hann væri blendingur eða
hreinræktaður, gæti orðið að
hlýðnu gæludýri ef komið
væri fram við hann með
nærgætni og festu.
Þá sagði Mike upp úr eins
manns hljóði: "Svoleiðis fer
Oesús að. Hann tekur hvaða
krakka sem er og elskar þá.