Innsýn - 01.04.1984, Blaðsíða 9

H1N30
"Af hverju? Af hverju
ekki?"
"Hefurðu ekki frétt það?"
spurði hann.
"Nei. Hvað er það?"
"Það eru sorgarfréttir.
Mike og nokkrir drengir
aðrir voru að ríða berbakt
og beislislaust í haganum
hjá vinnubúðunum í gær.
Mike datt af baki og
hesturinn sló hann í
höfuðið. Hann er dáinn."
Þetta var reiðarslag.
Mike, með sitt bjarta bros
og þrá eftir að fylgja Clesú,
var horfinn. Hann mundi
aldrei oftar sitja á
fellistól sínum. Sjöbræðra-
kóngurinn.
Við vorum utanveltu við
jarðarförina. Ég leit á
foreldrana. Foreldra barna
sem voru mér kær. í
fátæklegum sparifötum sínum
störðu þau beint fram fyrir
sig á óvandaða gráa kistuna.
Þau höfðu þörf fyrir að
þekkja desú. Mundu börnin
leiða þau á rétta braut?
Ný spurning, en ekki ný
efasemd, því að ég hafði
lært að treysta öesú.
Hinn ungi prestur reyndi
árangurslaust að fá fólkið
til að gleyma sorg sinni.
Fullyrðingar hans voru án
fyrirheits. Ég minnist
einnar setningar: "Við vitum
ekki hvers vegna þetta
gerðist. Ef til vill vantaði
Guð miðherja í fótboltalið
sitt á himnum."
Mike er ekki á himnum að
leika sem miðherji í
fótboltaliði . Og ef Mike
væri að segja frá, mundi það
vera á þessa leið: "Það
virðist eins og augnablik,
þá vakna ég og við munum öll
svífa upp þangað á glerhafið
og sennilega rekst ég á
ykkur og segi "HÆ!"." #
Gissur ó. Erlingsson þýddi.