Innsýn - 01.04.1984, Síða 14
að koma mér í gegnum þetta
próf, en gætir þú ekki
framkvæmt einhvers konar
kraftaverk til að hjálpa mér
í gegn?"
Þessi einlæga bæn mín
fyllti mig brátt hugrekki.
Ég skálmaði með djörfung inn
í matsalinn. Guð myndi
hjálpa mér að ná. Yrði hann
ekki að gera það? Hafði ég
ekki beðið einlæglega?
Ég fiktaði eitthvað
þangað til prófið var lagt
fyrir framan mig. Spenna
greip huga minn og líkama.
Guli blýanturinn minn
sveiflaðist órólega í hendi
mér þegar ég las spurning-
arnar gaumgæfilega. Eftir
vissan tima uppgötvaði ég að
ég las þær of gaumgæfilega -
ég átti aðeins fimm mínútur
eftir af próftímanum. Ég
fyllti í flýti inn í
eyðurnar sem eftir voru.
Þegar ég í lok prófsins
leit lauslega yfir svörin
sem ég hafði valið, gerði ég
mér grein fyrir að flest
svörin voru afleiðing af
hinni alkunnu aðferð
-ágiskun. Þrátt fyrir þetta
yfirgaf ég matsalinn með þá
fullvissu að Guð hefði leyft
mér að giska á réttu svörin.
Margar vikur liðu án þess
að nokkuð heyrðist um
niðurstöður af prófinu.
Þetta hvarf alveg úr huga
mér.
En einn morguninn kom
tilkynning um að nemendur
efsta bekkjar ættu að koma á
skólastjóraskrifstofuna og
sækja niðurstöðurnar úr
prófinu. Hjartað í mér
hljóp yfir nokkur slög.
Ég gekk hægt í áttina að
skólastjóraskrifstofunni.
Dyrnar voru opnar og nokkrir
nemendanna stóðu í kringum
borðið hennar. Ég ákvað að
standa fyrir utan til að
byrja með og kanna viðbrögð
bekkjarsystkina minna. Sumir
voru óánægðir. Aðrir
virtust ánægðir og það kom
greinilega fram. Það voru
þeir sem vildu fá að vita
hvað allir hinir fengu.
Loksins fór ég inn á
skrifstofuna. Þegar mér
varð litið á andlit skóla-
stjórans sá ég að ég haðfi
valdið henni vonbrigðum. Ég
reyndi að vera róleg þegar
ég gekk að borðinu.
"Ertu með mína einkunn?"
spurði ég með svolitlum
skjálfta í röddinni.
"Ó, Alva, þér gekk ekki
vel," svaraði hún, mér þykir
þetta leitt."
Ég reyndi að greina
einkunnina, en ég gat ekki
sannfært tárin um að halda
sig þar sem þau áttu heima.
Vinir mínir horfðu allir á.
Niðurlægingarkend hertók
hverja taug í líkama mínum.
í fyrstu ásakaði ég Guð.
Ég hafði ekki náð af því að
hann vildi ekki að ég