Árvakur - 01.02.1932, Qupperneq 5

ARVAKUR
- 3
ekki komu drengirnir. Mamma þeirra sagdi; að drengirnir væru týnd-
ir. Þá fór patbi þeirra að leita að þeim. Hann leitaði hvar sem
honum datt í hug; en fann þá ekki. ovo fór hann heim með enga
drengi. Mamma þeirra var orðin mjög hrædd um þá. Mtli þeir hafi
ekki farið út á ísinn? sagöi hún. Pahoi þeirra fór út á ísinn; og
þá fór að braka og bresta í. Hann hé.lt samt áfram. Þegar^hann kom
dálítið lengra; sáhann béöa drengina á jaka. ^Hann synti út á jak-
ann og náði í báða drengina og synti meö þá í land og fór meö þá
heim. Varð þá mikill fagnaðarfundur og þeir lofuðu að fara aldrei
í leyfisleysi. B.1orCTin ðestssoa.
S I f 81 ? ö 1 I I ,
Veturinn I93I fórum við nokkrir skátar upp í skála; sem stend-
ur vinstra megin við veginn; skammt frá Lögbergi. Við lögöum á
stað á laugarcip.gskvöldi og^sátum
, aftan á vörubíl; ofan á skíðunum,
Þegar við komum upp á móts viö veg- 1
arspottann; sem liggur heim aö
skálanum; tók hver sín skíöi og svo
lögðum við af stað. Þegar við komum
að ánni; sem rennur úr vatni; sem
er rétt fyrir neðan skálann; kom-
umst við ekki lengra, því aö hún var
svo il.l yfirferðar. Buðust þá tveir
skátanna; Haraldur Sigurðsson og
annar; sem ég man ekki hver var;.
til að vaða yfir ána og bera okkur
og skíðin yfir..Þegar við komumst
loks inn í skálann; fórurn við undir
eins áð' búa um okkur. Því næst feng-
um við kakó og svo fórum viö að sofa,
Um morguninn var komið voðarok. Samt
fórum við. að týgja okkur á skíðin. Við fórum yfir holtiö; sem
skálinn stendur á, því að fyrir handan þaö er nóg af brekkum. Viö
renndum okkur góða stund; en þá vitum viö ekki fyr en fariö er að
rigna, og fórum við inn. Seinna um daginn geröi svo mikla.hláku,
að við’ komumst ekki niðureftir. Seinna um kvö.ldið fóru þeir Gunn-
ar Thorarensen og Haraldur Sigurðsson niður aö Lögbergi; að vita
hvort mögulegt væri að fá bíl þá ura kvöldið, og urðu þeir aö hafa
lugtir með sér. Þegar þeir komu aftur; sögðu þeir; að það væri
vörubíll á Lögbergi og ætlaöi bílstjórinn að reyna aö koma okkur
niðureftir. Aður en við lögðum af stað; fengum við kaffi. Lögðum
við svo af stað; ^en skildum skíðin eftir. Eg hefi aldrei verið
eins smeikur í bíl og á leiðinni niöureftir; því aö hann var annað
hvcrt upp á endann, eða þá á hliðinni. Þegar ég kom heim; var mér
tekiö vel; eins og ég heföi verið úr hel'ju heimtur. En aldrei hefi
ég farið eins snauöa skíöaför og'þá.
, Björn A. Blöndal.