Árvakur - 01.02.1932, Side 7

7. D,
ÁEVAKDH
- 5
vondur við hann. Pahbi hans og mama voru "bæði dáin, Hann hafði ald-
rei séð þau, svo að hann vissi til. Hann hrökk upp úr þessum hug-
leiðingum við það, að hann heyröi þrusk rétt hjá sér og að einhver
sagði: '!Hér komutnst við inn með því að hrjóta rúðuna.” Drengurinn
tók nú fyrst eftir því, aö alstaöar var búiö aö slökkva Ijósin, nema-
á götuljóskerunum, og hvergi sást maöur, nema þessir tveir, sem ætl-
uðu auðsjáanlega að fara aö stela. Drengurinn var svo^hræddur um,
að þeir mundu sjá sig, að hann kárði sem lengst inni í horninu, sem
hann var í, Þegar mennirnir voru komnir inn í húsiö, fór hann að
hugsa um það meö sjálfum sér; hvort hann ætti ekki aö fara til
mannsins, sem ætti húsið, og segja honum frá þjófunum. Og það varð
úr; aö hann gerði það. Hann fór nú inn um rúðuna, sem þjófarnir
höfðu komið inn um. Hann læddist ofur hægt upp á loft. Þegar hann
kom upp; heyrði hann hrotur innan úr einu herberginu. Hann opnaði
dyrnar á herberginu og gekk inn. Hann gekk að rúrni, sem var þar
beint á móti honum, þegar hann kom inn. I því svaf maður, Um leið
og hann gekk að rúminu, hrökk maöurinn upp. Hann varð undrandi, en
svo sagði hann í höstum rómi : '!Ert þú að stela, eöa hvað ert þú aö
gera?,! - nHei; nei; ég ætlaði bara aö segja yður; að það eru þjóf-
ar hérna niðri í húsinu. Manninum varð hverft við; en svo áttaði
hann sig og flýtti sér á fætur og hringdi á lögregluna. Nokkru
seinna var drengurinn orðinn skrifari hja sýslumanninum, sem hann
hafði gert þann mikla greiða; aö hann missti ekki aleigu sína.
Pinnur Kristinsson.
H Ó L L I H H.
il ti it t) ‘,í íí II u' íí ií ií K t(ii i) i. ii ií ti'
Einu sinni var ég í sveit í Holtunum. Bærinn, sem ég var á;
hét Akbraut. Þar í landareigninni var hóll; sem var kallaður Kirk-
juhóll; af því að það var einusinni kirkja hjá honum og bærinn; en
nú er búið að flytja hann; af því að það er svo mikill sandur þar
í kring, sem gróf sig inn í túniö. Hann er búinn að grafa svo mik-í
ið í kring um suma blettina; að þaö kemst engin skepna upp á þá.
Hóllinn er allur úr steindröngum. Þeir eru í kring um eitt tonn á
þyngd. Það má ekki taka steinana, nema á vissum stað á hólnurn.
Steinarnir eru notaðir í legsteina. Hóllinn stendur nálægt Þjórsá.
Þegar áin frýs; eru steinarnir dregnir yfir^á sleðum og hestar fyr-
ir; svo þegar þeir eru komnir yfir; tekur bíll við þeim. Hann tekur
ekki nema einn í^einu. Það kom stundum fólk að skoða hólinn. Það
sjást mannabein í kring um hann; mest allt tennur. Sandurinn hefir
fokiö af þeim.
Þar er líka nes; sem kvísl úr Þjórsá skilur frá; og heitir
úrnes. Þar voru haldin þing í fornöld. Það er vaö yfir kvíslina
rétt hjá bænum. Það eru rekin lömb yfir hana á vorin. Sum löíabin
vilja ekki fara yfit. Þá eru menn; sem láta þau út í aftur. Einu
sinni vildi það til; að eitt lamb rak meö straumnum og stanzaði á
steini. Maður reið út í ána og bjargaöi lambinu.
Q-uðmundur S. Karlsson.
ÖSKJUHLÍBAHEEHBIN.
tt tt ti u t. t* ii ti T. ii t; t; ti it TTTi ;í .. tTTF TT 't. iT ii" n ti ;i ti ti n tí íí i; :i tt
10. febrúar 1932 uar öskudagurinn. Viöstrákarnir vorurn bún-