Árvakur - 01.02.1932, Síða 12

10 -
ÁRVAKUB
7. D.
Tega hr£8ddur; af því aö mér var sagt; aö rotturnar væru eitraðar, og
liélt aö ég væri oröinn eitraöur. Mér datt ekki í hug aö reyna þetta
efti'r þaö.
Haukur Kristófersson.
i
Langt inni í skóginum var ofurlítill hær; langt frá öllurn
mannahyggöum. Þar Oojuggu hjón; þau áttu einn son. Hann var 15 vetra.
Hjónin liföu aöallega á fugiima, sem þeir feðgar skutu. Eitt sinn er
drengurinn var einn á fugiaveiöum, gekk hann niöur aö á einni. Hann -
leit yfir ána og sá hvar drengur si.tur og spilar á hörpu; og f jár-
hjörð í kring um hann. Di.engurinn sezt niöur á stein og hugsar sig
um'; hverrhg hann eigi aö k.oinast yfir til hans og fara meö honum
eltthvað' út í heiminn. Iiann grúf'ði sig niöur á hné sér og hugsar
sig urn. Hann lítur upp og sér hvar líti.ll maöur stendur viö hlið
síua og heþdur á sprota í hendinni. Hann spyr drenginn, af hverju
hann sé svona hugsandi. Hann segir; aö sig langi svo til aö komast
þárna yfir til drengsins. sem sé þarna aö spila á hörpu^ Dvergurinn
s.egir, að hann skuli ekki vera svona áhyggjufullur, ”því aö ég skal
hjálpa þér." Dvergurinn fær honum. sprotann og segir: "Þenna sprota
ætia ég að gefa þér; og þú getur óskaö hvers sem þú villt; en það
er galdur aö fara meö þenna sprota. Þú.átt aö slá horum í hægri
höndina á þér og segja: hókus. pökus. Þá geturöu óskað hvers sem
þú vil.lt; og þaö mun alltaf rætast. u Síöan hvarf dvergurinn inn í
Bteininn. Drengurinn tekur sprotann, leggur hann á hægri hönd sér
og.segir: ”Hókus; pókus'*; og óskar þess. aö har.n sé kcminn yfir
ána. Þá veit hann ekki fyr en hann er.kominn yfir ána. Hann lítur
í kring um sig og sér engan. Hann sezt niöur. Þá man hann allt í
éinu eftir sprotanum; sem dvergurinn^haföi gefiö honum. Þá hugsar
hann hvert hann eigi nú aö fara. Þá öskai hann þess; aö hann sé
kominn til konungshallar. Þá sér^harm mikla og skrautlega höll fyr-
ir framan..sig. Hann segir viö sjáifan sig; hvaö hann eigi nú til
hragös að taka. Hann lætur nú samt hafa þaö; aö gera boö fyrir kóng.
Kóngur kallar hann á sinn fund. Kóngur spyr; hvaöa erindi hann hafi
fyrir sig að bexa. Drengur segir; aö hann ætli aö biöja urn vetursetu.