Félagsbréf - 01.01.1955, Blaðsíða 36

26
FÉLAGSBRÉP
inu saman við litinn á Eyjafjallajökli. Þannig urðu honum þegar
í frumbernsku litir og form hins víða og fjarlæga fjallahrings, er
við honum blasti af heimahlaði, sífellt efni undrunar og ímynd-
unar, og öllum stundum, er hann mátti, undi hann sér við að festa
þetta útsýni á blað, en þegar pappírinn þraut mótaði hann myndir
sínar í það efni, sem honum var tiltækt, svo sem leirleðju, grjót
og mosa. Það var engin tilviljun, að Ásgrímur Jónsson gerðist
„faðir íslenzkrar landslagslistar“, eins og komizt hefur verið að
orði um hann.
Ásgrímur Jónsson hefur um mörg ár átt við þungbæra van-
heilsu að stríða, en vinnur þó af ungs manns kappi og hrifningu
hverja stund, er hann fær því við komið, og enn hefur hann áræði
og skap til að færast hin erfiðustu viðfangsefni í fang. Hann
hefur nú fyrir skemmstu ánafnað íslenzka ríkinu málverk sín og
er það mikil og verðmæt gjöf, en þó er ef til vill enn meira vert
um það fordæmi, sem hann hefur eftirlátið ungum listamönnum.
Af sjaldgæfri einlægni, trúmennsku og sannleiksást hefur hann
varið langri ævi í þjónustu þeirrar hugsjónar, sem hann gekk
ungur á hönd, aldrei skirrzt við að leita á brattann og aldrei unnt
sér þess munaðar að lifa nokkru öðru en list sinni. Slíkur maður
fer að jafnaði mjög einförum í lífinu, og því skyldi enginn vænta
sér þess, að ævisaga Ásgríms Jónssonar verði auðug af fyrir-
ferðarmiklum ytri viðburðum, en um margt ætti hún samt að geta
orðið fróðleg og víst er einnig um það, að íslenzka þjóðin mun
taka þakksamlega öllum þeim heimildum, sem haldið verður til
haga um þennan fágæta og hreinhjartaða listamann hennar.
MYNDABÓKIN ÍSLAND
Islenzk landkynning er mikið áhugamál allra þeirra, sem gera
sér ljóst, að einangrun landsins hefur verið rofin og menningar-
lífi verður hér ekki lifað án samskipta við aðrar þjóðir. Enda þótt
fjölmargir hafi lagt lið sitt til að kynna landið, hefur þó mjög
skort á, að sú starfsemi væri eins fjölþætt og góð og æskilegt er.
Auðvitað er þar fámenni og fjárskorti um að kenna.