Morgunblaðið - 28.11.2011, Page 20

Morgunblaðið - 28.11.2011, Page 20
20 MINNINGAR MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 28. NÓVEMBER 2011 ✝ Hermann fædd-ist á Þórsnesi við Eyjafjörð 16. desember 1926. Hann lést á Land- spítalanum við Hringbraut föstu- dagskvöldið 18. nóv. Foreldrar hans voru Ólöf Tryggva- dóttir og Valsteinn Jónsson. Hann var sjötti í röð tíu systkina. Systkini hans eru Jón Júlíus, f. 1919, d.1920. Jóna Júlía, f. 1920, d. 2005. María, f. 1921. Jóhanna, f. 1923. Birna Friðrika, f. 1924, d. 1942. Lára, f. 1929, Tryggvi, f. 1930. Jenný Ólöf, f. 1933 og Haraldur, f. 1934. Árið 1950 giftist Hermann Öldu Péturs- dóttur, f. 28. marz 1929, d. 25. sept. 1996. Hermann og Alda eignuðust þrjá syni, þeir eru 1) sambýlismaður hennar er Há- kon Heimir, þau eiga 3 börn, Rakel Rós 10 ára, Brynjar Karl 7 ára og Sigurð Ríkharð 1 árs. Ægir Pétursson, f. 1979, sam- býliskona Eva Mjöll. Pétur og Herdís skildu. 3) Reynir, f. 1959. Alda og Hermann bjuggu lengst af á Hólabraut 13 í Hafn- arfirði. Hermann gegndi mörg- um trúnaðarstörfum fyrir verkalýðsfélagið Hlíf og sat í stjórn félagsins til margra ára. Hann vann ýmis störf tengd sjó- mennsku fram til ársins 1969 er hann réði sig til Álversins í Straumsvík þar sem hann gegndi ýmsum störfum ásamt því að vera trúnaðarmaður starfsmanna þar í mörg ár. Hann lét af störfum 70 ára. Síð- ustu árin bjó Hermann á Mið- vangi 41 og hefur notið sam- vista með góðri vinkonu sinni Mörthu Ingimarsdóttur sem býr á dvalarheimilinu Höfn í Hafn- arfirði. Hermann lést eftir stutta sjúkrahúsvist. Útförin verður gerð frá Frí- kirkjunni í Hafnarfirði mánu- daginn 28. nóvember 2011 kl. 13. Haukur, f. 1949, hann kvæntist Mar- gréti Fredriksen. Synir þeirra eru Martin, f. 1968. Hermann, f. 1972, eiginkona hans Margrét Elíasdótt- ir, þau eiga þrjú börn, Martin 17 ára, Arnór 13 ára og Önnu Margréti 5 ára. Haukur og Margrét skildu. Eiginkona Hauks er Ólöf Ásgeirsdóttir og eiga þau Huldu Kristínu, sam- býlismaður hennar er Páll Gunnar þau eiga þrjú börn, Hauk Darra 10 ára, Sigmar Atla 2 ára og Ragnhildi Eddu 9 mánaða, Björn Elvar, hann á dótturina Viktoríu 10 ára. 2) Pétur, f. 1955, hann kvæntist Herdísi Brynjólfsdóttur og eiga þau tvö börn, Öldu, f. 1976, Mig langar að minnast elsku- lega afa míns í nokkrum orðum. Afi minn og nafni var yndislegur maður, félagslyndur og hress. Ég minnist hans sérstaklega þar sem hann sat uppi í stúku og fylgdist með mér þegar ég spil- aði körfubolta hér á árum áður. Þeir voru ekki margir leikirnir sem hann lét sig vanta á, það reyndist honum frekar erfitt reyndar að hvetja mig þegar ég spilaði á móti Haukum enda var hann mikill Haukamaður í sér. Mér þótti alltaf jafn ljúft að vita af honum á sínum stað í stúk- unni og ekki síður skemmtilegt að spjalla um leikina við hann þegar maður kom í heimsókn. Ég er afskaplega þakklátur fyrir að hafa notið þess að hafa haft hann afa minn svona lengi í mínu lífi og að börnin mín hafi náð að kynnast honum afa Hafn- arfirði eins og við kölluðum hann alltaf. Ég sat einn með afa mínum inni á stofunni hans uppi á Landspítala þar sem við spjöll- uðum um ýmislegt, hann spurði mig um börnin mín og hvernig körfuboltinn gengi hjá þeim eins og hann gerði alltaf, ekki óraði mig fyrir því að þetta væri okk- ar síðasta spjall saman. Þegar ég stóð upp til að kveðja hann, kyssti ég hann á ennið, strauk honum um kollinn og sagði: „Ég kíki svo aftur á þig í kvöld með Matta bróður.“ En þú kvaddir þennan heim áður en varð af því. Eftir sitja margar góðar minningar sem ég mun varð- veita allt mitt líf, ég sakna þín afskaplega mikið og í minni trú ertu kominn núna til hennar ömmu og þar veit ég að þér líð- ur vel. Ég bið góðan guð um að gefa pabba, Pétri, Reyni og Mörtu styrk í sinni sorg. Hvíldu í friði, elsku afi minn og nafni. Hermann Hauksson. Elsku afi minn, nú ertu farinn frá okkur og eftir sitjum við með minningarnar einar, en þar er af nægu að taka. Mér eru efst í huga heimsóknirnar á Hóla- brautina til ykkar ömmu. Mér fannst alltaf jafnskemmtilegt að sjá ykkur úti í glugga þegar við keyrðum í hlaðið og fannst það í raun ótrúleg tímasetning að þið skylduð alltaf vita nákvæmlega hvenær við kæmum – alla vega voruð þið í glugganum þegar við renndum að húsinu. Það var alltaf gaman að heyra þig segja söguna af því þegar ég fæddist. Þá voruð þið amma stödd úti á Spáni og þegar frétt- in kom bauðstu í skál inn á her- bergið til ykkar en þar mættu þó fleiri en þú hafðir átt von á. Það var alltaf gaman að spjalla við þig elsku afi enda ávallt skýr í kollinum og með húmorinn í lagi. Þú gast alltaf fundið spaugilegu hliðarnar á málunum og þótt þú lægir veik- ur inni á sjúkrahúsi sagðir þú að eina ástæðan fyrir að þú værir þarna væri að hjúkrunarkonurn- ar væru skotnar í þér og vildu hafa þig þarna hjá sér! Ég þakka þau ár sem ég átti þá auðnu að hafa þig hér, og það er svo margs að minnast svo margt sem um hug minn fer, þó þú sért horfinn úr heimi ég hitti þig ekki um hríð, þín minning er ljós sem lifir og lýsir um ókomna tíð. (Þórunn Sigurðardóttir) Elsku afi minn, við munum sakna þín sárt en þú munt lifa áfram í hjörtum okkar. Hvíldu í friði og kysstu ömmu nú frá okkur. Einlæg kveðja frá sonardótt- ur, Alda Pétursdóttir. Elsku langafi. Þakka þér fyrir árin sem við áttum með þér, heimsóknirnar og samverustundirnar á hátíð- um og afmælum. Þú varst allt- af svo hress og góður við okk- ur. Far þú í friði, friður Guðs þig blessi, hafðu þökk fyrir allt og allt. Gekkst þú með Guði, Guð þér nú fylgi, hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt. (Vald. Briem) Kveðja frá barnabarnabörn- um, Rakel Rós, Brynjar Karl og Sigurður Ríkharð. Það er með söknuði sem ég kveð elskulegan fyrrverandi tengdaföður minn hann Her- mann. Þó svo við hittumst ekki svo oft nú í seinni tíð hugsa ég oft til baka með þakklæti til þeirra samverustunda sem við áttum. Kveð minn kæra Hermann með þessu ljóði: Farðu í friði vinur minn kær faðirinn mun þig geyma. Um aldur og ævi þú verður mér nær aldrei ég skal þér gleyma. Svo vöknum við með sól að morgni. (Bubbi Morthens) Guð blessi þig. Margrét A. Frederiksen. Hermann Valsteinsson HINSTA KVEÐJA Þar sem englarnir syngja sefur þú sefur í djúpinu væra. Við hin sem lifum, lifum í trú að ljósið bjarta skæra veki þig með sól að morgni. (Bubbi Morthens) Elsku afi Hermann, blessuð sé minning þín. Guð geymi þig. Martin Hauksson. ✝ Ingveldur LáraKarlsdóttir fæddist í Reykjavík 7. maí 1956. Hún lést 7. nóvember 2011. Foreldrar henn- ar voru Karl Ein- arsson, f. 7. júní 1935, d. 1976, og Eva Pétursdóttir, f. 5. nóvember 1934. Systkini Ingveldar Láru eru Sigursteinn Smári Karlsson, f. 25. október 1954, Einar Karlsson, f. 12. janúar 1958, Eva Birgitta Karlsdóttir, f. 5. júlí 1966, Pétur Karlsson, f. 6. mars 1969, Magnús Karlsson, f. 28. maí 1964, og Grétar Karls- son, f. 15. desember 1964. Ingveldur Lára eignaðist þrjú börn: Kristján Karl Guðmundsson, f. 12. september 1976, með Guð- mundi Jónssyni, f. 25. maí 1954, d. 22. apríl 2006. Ingveld- ur Lára giftist Að- algeiri M. Jón- assyni og eignaðist með honum Írisi Elfu Aðal- geirsdóttur, f. 18. nóvember 1981, og Hallfríði Láru Aðalgeirsdóttur, f. 12. september 1984. Ingveldur Lára og Aðalgeir skildu 1991. Seinni eiginmaður hennar var Magnús Emilsson, f. 23. ágúst 1953, d. 25. nóvember 2006. Útför Ingveldar fór fram í kyrrþey. Símtalið sem ég fékk þennan dag var það erfiðasta í lífi mínu, það er ekkert sem getur búið mann undir svona fréttir. Sorgin og missirinn er alveg gríðarlegur hjá mér og ég veit ekki ennþá hvernig ég á að takast á við þetta allt saman, ég á eftir að sakna mömmu minnar meira en allt. Elsku mamma mín var góð og hlý kona, þessi sjúkdómur er alveg hryllilegur og sama hvað hún hafði mikinn vilja til þess að lifa eðlilegu lífi og vera allsgáð, þá einfaldlega hafði sjúkdómurinn völdin alla tíð. Ég minnist allra góðu stundanna með mömmu í sveitinni okkar á Laugum með bros á vör, það var alltaf gaman hjá okkur, mamma var svo klár í öllu sem hún gerði, ég leit rosa- lega upp til hennar þegar ég var lítil, hún var alltaf svo skemmti- leg og fyndin. Hún var rosalega listræn og þau voru ófá skiptin sem við mæðgur settumst niður og föndruðum saman. Heimilið okkar var rosalega fallegt og hlý- legt, jólin voru alltaf skemmtileg- ur tími vegna þess að þá var sko skreytt allt hátt og lágt, það var lögð rosalega mikil vinna í það að gera jólin yndisleg. Hún elskaði líka að syngja og spila á gítar, tónlist var hennar líf og yndi, við sungum saman hástöfum í bíln- um, og þá sérstaklega við hann Elvis Presley. Þó að ég hafi oft verið reið og sár út í hana veit ég að hún réð bara ekki við þetta. Sama hvað gekk á vissi ég alltaf að hún elskaði mig, hún lét mig alltaf vita af því í hvert skipti sem ég heyrði í henni. Ég á miklu fleiri góðar minningar en slæmar um hana, og þá sérstaklega síð- asta vetur og um síðustu jól vegna þess að við áttum yndisleg jól saman við mæðgur heima hjá ömmu Evu og Axel afa. Það voru fyrstu jólin mín með henni í 10 ár, ekki vissi ég að þau yrðu þau síð- ustu líka þar sem að ég þarf að kveðja þig elsku mamma. Það er erfiðast að sætta sig við það að geta aldrei talað, faðmað og kysst þig aftur, þetta verður erfiður tími. Ég heyri ennþá röddina í þér og sé þig fyrir mér, á aldrei eftir að gleyma þér elsku mamma. Ég vona að þér líði bet- ur núna og ég efast ekki um að það hafi verið tekið vel á móti þér, núna ertu í faðminum á afa Kalla og Magga þínum. Hvíldu í friði elsku mamma, við hittumst aftur einn daginn en þangað til kveð ég á okkar máta: „Milljón kossar.“ Þín dóttir, Hallfríður Lára Aðalgeirsdóttir. Elskuleg móðir mín er látin og komið að kveðjustund. Þegar ég hugsa um æskuárin heima í sveit- inni kemur það fyrst upp í hug- ann hvað hún var myndarleg hús- móðir og sýndi okkur alltaf mikla ást og umhyggju. Hún var mjög listræn og skreytti heimilið með alls konar myndum og styttum eftir sjálfa sig og oft hjálpaði hún okkur að skapa ýmislegt listrænt. Það var oft mikið fjör hjá okkur í eldhúsinu þegar við skelltum okkur í bakstur og hún var mjög fyndin og alltaf stutt í sprellið, enda var faðir hennar, Karl Guð- mundsson, eftirherma og var hún sögð lík honum í mörgu. Mamma var bóndakona í húð og hár og undi sér vel á Stóru-Laugum, enda var mjög gaman að fara með henni í hesthúsið, fjósið og fjárhúsið. Okkur þótti báðum vænst um sumartímann þegar systkini hennar og fjölskyldur þeirra komu til okkar í heyskapinn. Þá var yfirleitt hörkuvinna á daginn en svo alltaf stemning þegar ís- bíllinn kom og allir fengu ís. Sum- arkvöldin gátu oft verið dásamleg þegar grillað var og farið í reið- túra um nágrennið á eftir. Þetta er mér efst í huga þegar ég hugsa til móður minnar, en eftir að hún fór úr sveitinni þegar ég var á tólfta ári fann ég mikið til með henni. Hún átti í erfiðri baráttu við áfengi og lyf og náði sjaldan langvarandi tímabilum án þeirra, þó að hún þráði ekkert heitar en að geta tekið þátt í lífi fjölskyldunnar allsgáð. Baráttunni er lokið og nú er hún komin á stað sem veitir henni frið. Ég gleðst yfir því að nú líður henni ekki lengur illa og sakna hennar um leið af öllu hjarta. Skarð hennar verður aldrei fyllt. Ég á yndislega fjölskyldu og góða vini sem standa við bakið á mér í gegnum þykkt og þunnt. Ég þakka henni lífið og góðu minningarnar lifa með ættingj- unum og öðrum samferðamönn- um og bið ég þess að hún hvíli í friði. Þín dóttir, Íris Elfa Aðalgeirsdóttir. Ingveldur Lára Karlsdóttir Miðvikudaginn 16. nóvember sl. var Sigríður Helga Ólafsdóttir jarðsungin frá Neskirkju í Reykjavík. Sigríður var skrif- stofustjóri Veðurstofu Íslands í rúma tvo áratugi, 1981-2004. Það var krefjandi starf, í mörg horn að líta frá degi til dags, en einnig átti margs kyns þróun sér stað þessi árin í viðfangsefnum og störfum stofnunarinnar. Sigríður var í miðju hinnar fjölþættu stofnunar þar sem um 80 starfsmenn skiptu annars með sér með verkum og sinntu sér- sviðum sínum. Um þróun Veður- stofunnar má lesa í Sögu Veður- stofu Íslands eftir Hilmar Garðarsson sagnfræðing. Góð kynni og margvísleg takast með fólki á sama vinnustað um ára- tuga skeið, auðvitað misgóð og misnáin á stórum vinnustað eins og gengur og gerist og fara þau eftir verkaskiptingu, verkefnum, Sigríður Helga Ólafsdóttir ✝ Sigríður HelgaÓlafsdóttir fæddist á Reyð- arfirði 1. maí 1939. Hún lést á Hjúkr- unarheimilinu Droplaugarstöðum 4. nóvember 2011. Sigríður var jarðsungin frá Nes- kirkju 16. nóv- ember 2011. skyldum og sam- lyndi manna. Er Sigríður hverfur nú af sjón- arsviðinu minnist ég ánægjulegra kynna, samskipta og sam- vinnu. Ótal samræð- ur hafa átt sér stað, á fundum, í kaffitím- um og félagslífi Veð- urstofunnar. Sigríð- ur var viðræðugóð, fjölfróð og kímin. Sitthvað mann- legt tengdi okkur, umræðuefni, svo sem að eiga börnin okkar í út- löndum sem fylgst er með úr fjar- lægð héðan að heiman – og ætt- rakning á Austfjörðum og Héraði. Þótt við værum ekki skyld þóttumst við sjá að forfeður okkar og formæður fyrir austan hefðu verið í sömu sveitum og hlytu að hafa þekkst. Við Sigríður áttum gott og giftudrjúgt samstarf varðandi ýmislegt sem við kom mínum verkahring, hafísþjónustu Veður- stofunnar. En hið viðamesta og sérstæðasta stóð með hléum í um það bil 15 ár frá því um 1985. Veð- urstofan var aðili að nokkrum al- þjóðlegum verkefnum, norræn- um og evrópskum, sem ég tók þátt í. Flest þessara verkefna voru fyrir milligöngu Rann- sóknaráðs ríkisins og að megin- þunga hér innanlands á vegum Hafrannsóknastofnunarinnar. Þarna komu til sögunnar ein allra fyrstu verkefnin sem hér voru styrkt af Efnahagsbandalaginu hér á landi, nánar tiltekið EES í Brüssel. Var það ekki lítið verk að vinna að umsóknum og bók- haldi verkefna sem voru í gangi. Það þurfti að fylla út mergð eyðu- blaða, blaðsíðna, dálka og lína með snúnum spurningum og kröfum um upplýsingar um að- skiljanlegustu hluti. Við þessa þolinmæðisvinnu var Sigríður mér haukur í horni og puðuðum við marga dagsparta við að ganga tímanlega frá umsóknum og bók- haldi samkvæmt kúnstarinnar reglum. Dáðist ég að nákvæmni hennar og íhygli við þetta nauð- synjaverk sem mér fannst frekar óskemmtilegt. En hið fráhrind- andi yfirbragð dálkanna gleymd- ist því að samstarfið við Sigríði vann upp þjáninguna frammi fyr- ir eyðublöðunum. Og til mikils var að vinna, peningur fékkst um síðir til að stunda vísindi. Að leið- arlokum er kvatt með þökk í huga fyrir ánægjuleg kynni. Dóttur og tengdasyni, Bergljótu og Arnaldi, og öðrum ástvinum er vottuð samúð í söknuði þeirra. Þór Jakobsson veðurfræðingur. Við fráfall Sigríðar Helgu, frænku minnar, kemur mér í hug: Sumarið 1953 á þeim undur- fagra stað, Hallormsstað, en þar kynntist ég henni fyrst er við unnum þar í skógræktinni. Ég var þá á vegum frænda míns, Páls Guttormssonar verkstjóra þar, en hún var til húsa hjá móð- urafa sínum, Guttormi Pálssyni skógarverði, á hinu fallega menn- ingarheimili hans og fjölskyldu hans. Þetta sumar er mér einkar ánægjulegt í endurminningunni. Ég minnist þess að Sirrý lánaði mér oftar en einu sinni reiðhjólið sitt. Þá minnist ég þess ávallt hversu Guðrún Pálsdóttir, kona Guttorms, var mér góð meðan ég var undir hennar þaki fyrri hluta sumarsins. Osló veturinn 1968-1969 þegar við Sirrý bjuggum bæði á Stúd- entabænum að Sogni. Ég minnist meðal annars nokkurra daga ferðar okkar ásamt Jóni manni hennar og Jörundi Hilmarssyni til Vesturlandsins í Noregi í júní 1969. Osló sumurin 1971 og 1973 þegar ég gisti á heimili hennar þar. Fyrra sumarið urðu ráð hennar til þess að ég þáði tilboð sem ég hafði fengið um ferð til Austur-Evrópu og suður á Balk- anskaga. Hef ég aldrei séð eftir því enda varð ferð þessi vel heppnuð og mér eftirminnileg. Margir aðrir samfundir okkar og þar á meðal á sjötugsafmæli mínu á Hótel Holti í nóvember sl. Það er bjart yfir minningu Sig- ríðar Helgu Ólafsdóttur. Með henni er gengin merk kona sem hafði margt til brunns að bera, þar á meðal fegurð til sálar og lík- ama og sérstaka umgengnisp- rýði. Að leiðarlokum þakka ég henni samfylgdina og votta fjölskyldu hennar samúð mína. Megi hún hvíla í friði. Þorsteinn Skúlason. Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla útgáfudaga. Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í hægra horninu efst og viðeigandi liður, "Senda inn minningargrein", valinn úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina www.mbl.is/sendagrein Skilafrestur | Ef óskað er eftir birtingu á útfarardegi verður greinin að hafa borist eigi síðar en á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á föstudegi ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi). Minningargreinar

x

Morgunblaðið

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.