SunnudagsMogginn - 19.02.2012, Blaðsíða 16

16 19. febrúar 2012
Það kemur ekki á óvart að það erkarfa á vegg í einu herbergjannaheima hjá Brynjari Karli Sigurðs-syni. „Krakkarnir eru farnir að
kasta í hana,“ segir hann og stoltið leynir
sér ekki. „Hann er glúrinn þessi eins og
hálfs árs.“
Og það einkennir tilveruna á Bakkaflöt í
Garðabæ hversu mjög er nostrað við allt
þetta smáa í tilverunni, sem fæstir leiða
hugann að. Brynjar notar til dæmis ekki
hefðbundinn skrifstofustól, heldur situr á
stórum bolta með lofti í, þannig að vöðv-
arnir eru stöðugt að halda jafnvægi – og
líkaminn þjálfast um leið. Snakkið í skál-
inni er hnetur, fæði sem flestir borða sem
eru að grennast. Þó að hneturnar séu fit-
andi er hnetufitan mjúk og hækkar ekki
kólesterólið, auk þess sem þær slá vel á
matarþörfina. Það er hugsað um heilsuna á
þessu heimili.
Byrjaði að þjálfa 10 ára
Brynjar fæddist í Breiðholtinu árið 1973, bjó
í Fellunum og byrjaði níu ára að æfa körfu-
bolta. Ástæðan var einföld. „Ég var bara
stór,“ segir hann brosandi. „Svo var pabbi
að ýta á mig í þetta. Hann spilaði sjálfur
körfubolta með Ármanni. Ég varð snemma
nokkuð góður, varð svolítil stjarna í þess-
um yngri bolta. En eftir á að hyggja er það
fyndið hversu mikill íþróttaáhuginn var, ég
vissi níu ára gamall að ég ætlaði að verða
þjálfari og var farinn að þjálfa tíu ára. Það
var minn leikur – hetjurnar voru nátt-
úrlega þjálfararnir.“
En Brynjar gerir ekki mikið úr árangr-
inum á þessum árum: „Svo var það bara
þetta venjulega, ég spilaði í gegnum öll
landsliðin, á einhverja landsleiki og fór til
Ameríku 17 ára. Þar fór ég í framhaldsskóla
og það hafði mikil áhrif á mig. Ég var hepp-
inn með skóla, það var kaþólskur einka-
skóli, mikill agi, markið sett hátt og við-
miðin önnur en heima. Þarna var meira
lagt upp úr liðsanda, menn fengu viður-
kenningu fyrir að vera félagslega sterkir og
axla ábyrgð.“
Brynjar hafði farið í æfingabúðir 13 ára í
Bandaríkjunum og síðan dreymt um að
komast þangað í skóla. „Þegar ég keppti
með 17 ára landsliðinu hitti ég Bandaríkja-
mann sem þjálfaði annað lið á mótinu og
hann hjálpaði mér að komast að. Ég var eitt
ár úti, byrjaði á seinna ári, kom síðan heim
og spilaði í úrvalsdeildinni, aðallega með
Val og Skaganum. Svo fór ég reyndar aftur
út og var ár á skólastyrk, en fékk brjósklos
og kom heim.“
Þá opnaðist óvænt tækifæri. „Á þeim
tíma var Skaginn að fara á hausinn eftir
mikla uppgangstíma, það átti að leggja nið-
ur körfuboltadeildina og byrja í annarri
deild. Ég óskaði eftir að fá að spreyta mig,
þá var ég 25 ára, og það varð úr að ég tók
við liðinu í úrvalsdeild.“
Á þessum tíma var Brynjar undir mikl-
um áhrifum frá Vésteini Hafsteinssyni
frjálsíþróttamanni. „Hann hjálpaði mér
mikið,“ segir Brynjar. „Ég hringdi bara í
hann og spurði hvernig maður eins og
hann gæti hjálpað manni eins og mér.
Hann spurði: „Í hvaða grein ertu?“ Ég
sagði: „Körfu.“ Og hann bara byrjaði!
Smám saman fór ég að hugsa eins og frjáls-
íþróttaþjálfari, þar sem öll framþróun snýst
um sekúndur og sekúndubrot. Það er
nokkuð sem kallast stignun. Maður byrjar
á að lyfta 20 kílóum tíu sinnum, svo 30
kílóum átta sinnum. Þetta er sama lögmál
og hjá Míló frá Croton á Suður-Ítalíu. Hann
setti nýfæddan kálf á bakið í æsku og gekk
með hann á hverjum degi. Eftir því sem
kálfurinn stækkaði jókst styrkur Mílosar,
þar til á endanum hann var farinn að axla
fullvaxið naut.“
Í framhaldi af því kviknaði sú hugmynd
að þróa forrit til að halda utan um þjálf-
unargögnin. „Ég æfði ólympískar lyftingar
með strák sem ég vissi að ræki tölvufyr-
irtæki, Guðbrandi Þorkelssyni. Ég gaf mig á
tal við hann og það kom á daginn að við
vorum í svipuðum pælingum, hann hafði
til dæmis velt fyrir sér leikgreiningarforriti
og hann og Þorvaldur Blöndal, sem er
meðeigandi okkar að Sideline, höfðu for-
ritað saman vísi að einkaþjálfunarforriti.
Það var mikið karma í gangi þarna sem
leiddi okkur saman.“
Brynjar hristir höfuðið til áherslu.
„Við seldum allt sem við áttum til að
fjármagna Sideline, honum hefur alltaf
tekist að ráða frábært lið í kringum sig og
það hefur aldrei komið til mála að gefast
upp – allt er leyst. Við höfum unnið að
þessu verkefni saman í tólf ár og það er
rosaleg heppni að eignast svona liðsfélaga!
Það er ekkert mál að fá hugmynd, annað er
að fylgja henni eftir. Svo bjó hann til for-
ritið og ég fór út í heim til að selja. Ég var
bara með skjávarpa og tölvu og bankaði
upp á – án gríns! Við bjuggum til vöru á níu
mánuðum, sem var auðvitað miklu ein-
faldari en hún er í dag, og réðum fullt af
forriturum í vinnu. En við fengum enga
fjárfesta til liðs við okkur, heldur stóðum
straum af því sjálfir.“
Hann brosir að sjálfum sér.
„Við vorum algjörir naglar – og svo
heimskir að við gátum ekki einu sinni
sannfært fjárfesta um þetta!“
Svo skellihlær hann.
Algjör geggjun
Fyrsta afurð Sideline var forrit til að halda
utan um þjálfun með leikkerfum, tíma-
seðlagerð og æfingasafni. „Það var strax
hægt að setja myndir og teikningar í skjölin
og myndböndin voru komin snemma, eig-
inlega í fyrstu útgáfu. Þar með var komið á
stafrænt form bókin, tölvan og mynd-
böndin. Þetta þótti rosalega svalt!“
En þá var eftir að markaðssetja vöruna.
„Ég ferðaðist í fjögur ár um Ameríku,“
segir Brynjar. „Ég ferðaðist sem samsvarar
vegalengdinni á milli New York og Los
Angeles á tíu daga fresti, 58 flugtök á ári
innanlands í Bandaríkjunum – þetta var al-
gjör geggjun! Ég vaknaði stundum á
morgnana eftir þriggja til fjögurra tíma
svefn og vissi ekki í hvaða ríki ég var fyrstu
fimm mínúturnar, leitaði í símaskrá eða
flakkaði á milli sjónvarpsstöðva. Þessi flug-
stöðvahótel voru öll eins. Og það var engin
orka eftir á batteríinu. Þetta rann allt sam-
an og í þrjú ár vissi ég sjaldnast hvar ég færi
að sofa um kvöldið – maður lét sig berast
með vindinum.“
En það kom fljótt í ljós að ekki var nóg að
Brynjar væri einn að selja. „Strax á öðru
árinu var Guðbrandur líka farinn að selja í
Bandaríkjunum. Við kynntumst sömu geð-
veikinni, en þetta var svakalegt ævintýri.
Síðan flutti Guðbrandur út til Svíþjóðar og
opnaði skrifstofu Sideline þar, en núna
nota nánast öll stærstu lið Norðulanda í
helstu boltagreinunum Sideline-vörur."
Merkilegt nokk þá voru fyrstu við-
skiptavinirnir íslenskir. „Dagur Sigurðsson
var annar til að kaupa forritið og ég er
stoltastur af honum af öllum notend-
unum,“ segir Brynjar. „Þá var hann enn að
spila, en alveg með á nótunum og safnaði
æfingum, leikkerfum og hugmyndum í
sarpinn í mörg ár áður en hann byrjaði að
þjálfa.“
– Og hann notar þetta ennþá?
„Hann þjálfar ekki án þess.“
Fyrsti viðskiptavinurinn utan landstein-
anna var úrvalsdeildarliðið Bolton. „Þá tal-
aði ég við Guðna Bergsson, þetta var fyrir
tólf árum og hann var enn leikmaður liðs-
ins. Ég vissi ekkert um enska fótboltann og
hélt að aðalþjálfarinn væri sá sem skipti
öllu máli, talaði bara við hann og veitti því
litla sem enga athygli þegar einhver karl
sem ég hélt að væri húsvörðurinn kom inn
í herbergið. En þá var það Sam Allardyce,
framkvæmdastjóri félagsins. Úr því ég leit
svona stórt á mig og hunsaði hann al-
gjörlega, hélt bara áfram að tala við þjálf-
arann, þá hefur hann ekki þorað annað en
að kaupa forritið!“
Eftir það var Brynjar í Bretlandi í nokk-
urn tíma, það gekk ágætlega og á meðal
nýrra viðskiptavina var úrvalsdeildarliðið
Chelsea. „En ég var spenntastur fyrir Am-
eríku, þar var fólk af mínu sauðahúsi og
markaðstækifærin óþrjótandi. Þannig að ég
kom mér þangað aftur og fyrsti við-
skiptavinurinn var Háskólinn í Alabama,
einn af stóru skólunum þar, og það opnaði
dyrnar að öðrum háskólum og ólíklegustu
liðum. Það eru sterkar tengingar í þessu
samfélagi, eitt leiddi af öðru og brátt var ég
kominn í fyrirlestraferð um Bandaríkin!“
Forritið Sideline féll í góðan jarðveg og er
notað af liðum í NBA-deildinni á borð við
Miami Heat, New Jersey og Detroit, auk
þess sem fyrsta NFL-liðið datt inn fyrir
tveimur árum. „Til þess að það nýtist er
lykilatriði að menn viti hvað þeir vilja fá út
úr því,“ segir Brynjar. „Með því er hægt að
margfalda áhrifin sem þjálfari hefur á liðs-
Þessi stórkost-
lega þjáning
Á meðal þeirra sem nota Sideline Sports-þjálfunarhugbúnaðinn eru lið úr
ensku úrvalsdeildinni, NBA og NFL, að ógleymdu alþjóða-
körfuknattleikssambandinu. Og nú ætlar Brynjar Karl Sigurðsson að koma
þjóðinni í form með þjálfun í gegnum vefinn Key Habits.
Texti: Pétur Blöndal pebl@mbl.is Myndir: Ómar Óskarsson omar@mbl.is
Brynjar Karl segir að allt e
snúast um gildin í íþróttum
„Maður þarf að vera agaðu
axla ábyrgð, að geta unnið
öðrum og tekið frumkvæði