SunnudagsMogginn - 19.02.2012, Blaðsíða 47

19. febrúar 2012 47
Ég hef engan annan stað fyrir migog fjölskyldu mína,“ sagði hinn56 ára Nur Muhammond, íbúi ífátækrahverfi í Rawalapindi í
Pakistan. Hann var að endurreisa íbúðar-
hús sitt þegar blaðamann
Morgunblaðsins bar að
en tvisvar á ári eru öll
hús hverfisins brotin
niður með öllu sem í
þeim er. Íbúarnir fá
nokkurra daga viðvörun
og síðan er hvert einasta
hús rifið og persónulegir
munir, sem ekki hefur
verið forðað, eyðilagðir.
Landeigandinn er að tryggja sinn rétt.
Sex í tólf fermetra húsi
Hús Nur Muhammond er 12 fermetra og
grunnur þess er nokkrir múrsteinar og
leir. Gólfið er það sem móðir náttúra legg-
ur til. Veggirnir eru fáfengileg spýtugrind
sem er þakin með teppum, pappa, plasti
og öðru því efni sem til fellur.
Sex íbúar deila þessu 12 fermetra húsi en
samtals eru a.m.k. 350 íbúar í hverfinu
öllu, eða þessu Katchi Abadi eins og slík
hverfi heita hér í Pakistan. Þau skipta
hundruðum í hverri einustu borg, sum
smærri og sum miklu stærri. Óöryggi og
réttleysi einkenna þessar byggðir.
Þegar Morgunblaðið ber að eru tveir
miðaldra húsráðendur við smíðar. Sá sem
við hittum fyrr vill ekki við okkur tala og
hefur miklar áhyggjur af því að blaða-
maður sé sérstaklega kominn til að taka
andlitsmyndir af konu hans og dætrum.
Slíkt varðar við sæmd og heiður fjöl-
skyldunnar.
Konurnar eru hér á heimavelli og hylja
því ekki andlit sitt og sumar þeirra eru
fríðleikskonur, hreinar og skarta flestar
eðalsteini í nasavæng. Ein þeirra situr
með stálpaðri dóttur sinni og leitar lúsa í
hársverði þeirrar síðarnefndu. Aðrar fást
við matseld og þvotta en karlmenn eru
hér áberandi færri en kvenfólkið. Það eru
þeir sem fara um götur, leita að vinnu og
betla. Kona sem á fjölskyldu stundar ekki
betl á götum úti í múslimalandi.
Gleymnir stjórnmálamenn
Hverfið sem Morgunblaðið heimsótti er á
landi sem Járnbrautir Pakistans eiga og
hreysin eru hér fast við teinana. Börnin í
hverfinu leika sér á þeim og læra fljótt að
hlaupa frá þegar lestin kemur æðandi.
Skýringar forsvarsmanna járnbrautanna á
hinum tíðu húsbrotum eru að þeir ætli sér
að nota þetta land og hafi réttarúrskurð
fyrir því að þeir megi brjóta húsin.
„Hingað koma stjórnmálamenn á fjög-
urra ára fresti og lofa því að finna okkur
varanlegan samastað þar sem við getum
reist okkar hús en það er gleymt um leið
og kosningar eru afstaðnar,“ sögðu þeir
Sharif og Imran, íbúar hverfisins, í sam-
tali við Saeed Ahmed, blaðamann hér í
Rawalapindi.
Fyrir tilviljun er það vinnufélagi
Ahmeds blaðamanns á The News Int-
ernational sem aðstoðar Morgunblaðið á
leið um hverfið og á eftir setjumst við yfir
tebolla á ritstjórn þeirra félaga Ahmeds og
Idris Abasi. Þeir eru varkárir í yfirlýs-
ingum en segjast ekki í neinum vafa um
að þetta fólk sé algjörlega réttlaust. Ah-
med hafði samband við tvo af þeim þing-
mönnum sem gáfu íbúunum fyrirheit um
úrbætur við síðustu kosningar. Hvorugur
þeirra fellst nú á að svæðið tilheyri þeirra
kjördæmi og þeir vísa þar hvor á annan.
Þrjátíu og fimm ár í hreysi
Nur Muhammond er dæmigerður íbúi í
fátækrahverfi í Pakistanskri borg. Hann
er aðfluttur í Rawalapindi en hefur samt
búið þar í 35 ár, öll árin í þessu ólögulega
hreysi á ólöglegu landi. Eins og er treystir
hann á son sinn sem er nú í tímabundnu
starfi. Annar sonur hans aðstoðar við
húsbygginguna.
„Ég vil ekkert endilega búa hér, ef þið
getið útvegað mér annað land þá vil ég
endilega fara en það er enginn til í að
hjálpa okkur,“ sagði Nur Muhammond í
samtali við Morgunblaðið.
Bjarni Harðarson skrifar frá Pakistan
Húsin eru
brotin niður
tvisvar á ári
Ljósmyndir/Bjarni Harðarson
Bjarni
Harðarson
Fjölskyldulíf í Katchi Abadi við Mareer Chowk. Móðir leitar að lúsum í hársverði dóttur sinnar.
„Nur Muhammond býr í fátæktarhverfi í Rawalapindi og segir engan tilbúinn að hjálpa íbúunum.