Morgunblaðið - 12.03.2012, Qupperneq 25

MINNINGAR 25
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 12. MARS 2012
Elsku hjartans Steingrímur
minn, ég trúi því varla að þú sért
farinn en því miður er það þannig.
Þú ert mesta hetja sem ég hef
kynnst á ævinni og gætu allir
fundið eitthvað í þér til að taka til
fyrirmyndar, því þú varst frábær
fyrirmynd.
Ég á eftir að minnast þín alla
ævi, á eftir að segja sögur af þér
og tala um þig. Ég á eftir að sakna
þín svo mikið, Steingrímur minn.
Ég er Guði þakklátur fyrir að
hafa kynnst þér, og að sonur minn
hafi fengið að hitta þig, þó svo að
hann sé bara lítill peyi. En nú ertu
farinn og óska ég þér góðrar ferð-
ar, elsku góði Steingrímur. Ég
veit að þar sem þú ert núna verður
þér vel tekið eins og alls staðar.
Hvíldu í friði, minn kæri Stein-
grímur.
Þinn
Gústaf.
Elsku Steingrímur. Það er ekki
hægt að lýsa því í orðum hversu
mikil sorg ríkir í fjölskyldunni
okkar núna.
Þú varst svo mikil hetja í veik-
indunum, og ætlaðir að sigra, ann-
að kom bara ekki til greina. Bar-
áttuviljinn og þrekið var ótrúlegt,
og það var með ólíkindum hversu
sterkur þú varst, aldrei kvartaðir
þú. Aldrei.
Þú ætlaðir að standa uppi sem
sigurvegari, því varstu vanur úr
fótboltanum. En svo urðu veikind-
in þannig að ekki varð við neitt
ráðið, en jafnvel þá var alltaf stutt
í grínið og jákvæðnina. Þú varst
einfaldlega þannig karakter,
hörkutól sem tókst öllu með jafn-
aðargeði, og þú barðist hetjulega
til síðustu mínútu.
Hún systir mín hefði ekki getað
eignast betri mann. Þið byrjuðuð
saman þegar Jóna Dís var bara 15
ára og þú 18 ára. Þá strax varstu
orðinn einn af okkur í fjölskyld-
unni. Þið voruð svo hamingjusöm
og byrjuðuð fljótt að búa saman,
voruð mjög samheldið par og mik-
ið fjölskyldufólk. Stofnuðuð fljótt
ykkar eigin fjölskyldu og gullmol-
inn ykkar hún Kristjana María
fæddist. Nokkrum árum seinna
fluttust þið upp á land og byggðuð
upp líf ykkar þar, alltaf jafnham-
ingjusöm og ánægð hvort með
annað. Tíu árum eftir að frum-
burðurinn fæddist eignuðust þið
svo annan gullmola, hana Jóhönnu
Rún. Lífið lék við ykkur og þið
voruð svo sátt við ykkar, voruð
yndisleg fjögurra manna fjöl-
skylda sem var svo mikið fyrir að
vera saman. Það fannst ykkur
best, að vera saman.
Þú, Steingrímur, varst einstak-
lega góður maður. Sem fótbolta-
maður varstu til fyrirmyndar inn-
an vallar sem utan, vinsæll meðal
stuðningsmanna og gafst þér allt-
af tíma til að tala um boltann við
þá sem hittu þig á förnum vegi.
Sem fjölskyldumaður varstu
einstakur, fjölskyldan var alltaf
númer eitt hjá þér, og þú elskaðir
og dáðir stelpurnar þínar þrjár.
Allar ákvarðanir sem þú tókst
voru teknar út frá þeim og öllum
þínum frítíma varðir þú með fjöl-
skyldunni þinni. Þú elskaðir föð-
urhlutverkið og varst frábær
pabbi, svo þolinmóður og góður
við prinsessurnar þínar. Enda
elskuðu þær að vera með þér.
Sem einstaklingur varstu
hjartahlýr, vildir öllum allt það
besta, vinnusamur með eindæm-
um, alltaf tilbúinn að hjálpa okkur
í fjölskyldunni þinni, þú varst vel
liðinn alls staðar og öllum líkaði
við þig, þú varst og ert einstakur.
Ég mun aldrei skilja af hverju
við þurfum að kveðja þig svona
snemma, þú sem áttir allt lífið
framundan og svo mikið til að lifa
fyrir.
Mér þykir óendanlega vænt um
þig og við fjölskyldan verðum
aldrei söm eftir að hafa misst þig
frá okkur.
Þín
Aðalheiður.
Elsku Steingrímur, nú er
hetjulegri baráttu þinni við illvíg-
an sjúkdóm lokið. Ég kveð þig
með miklum söknuði og þakka þér
fyrir allar góðu stundirnar sem
við áttum saman. Það voru mikil
forréttindi að fá að kynnast þér
Sofðu vinur vært og rótt,
verndi þig Drottinn góður.
Dreymi þig vel á dimmri nótt
dýrð þíns Jesú bróður.
(Þorkell G. Sigurbjörnsson)
Elsku Jóna Dís, Kristjana
María, Jóhanna Rún og aðrir að-
standendur. Megi góður Guð
styrkja ykkur á þessum erfiðu
tímum.
Minningin um góðan dreng lif-
ir.
Silja Rós.
Elsku Steingrímur minn.
Orð fá því ekki lýst hversu sárt
mér þykir að skrifa um þig minn-
ingargrein. Ég var svo lánsöm að
kynnast þér þegar ég kom inn í
tengdafjölskylduna okkar fyrir
rúmlega níu árum síðan. Okkur
kom alltaf vel saman, enda ekki
annað hægt en að kunna vel við
þig. Það er margt sem mér dettur
í hug þegar ég hugsa til þín, sím-
talið okkar sem við áttum áður en
þú fórst í fyrstu aðgerðina þína
sem mér þykir mjög vænt um, en
það er bara okkar á milli.
Þú varst með eindæmum hjálp-
samur, blíður og góður maður,
Steini minn, og, ekki má gleyma
því, ótrúlega skemmtilegur. Þú
gast alltaf fundið eitthvað til að
grínast með. Þegar ég hugsa um
ykkur hjónin saman þá fannst
mér alltaf svo vinalegt og fallegt
ykkar samband. Öll þessi ár sem
ég þekkti þig þá sá ég þig aldrei
reiðan, hækka röddina né skamm-
ast. Það segir margt um þinn innri
mann, svo einstakur.
Í veikindum þínum var aðdáun-
arvert að fylgjast með því hvernig
þú tókst á hlutunum, reyndir allt
sem þú gast til að vera jákvæður,
geðgóður og alltaf var stutt í
brandarana. Jóna Dís þín stóð
eins og klettur við hlið þér allan
tímann ásamt dásamlegu tengda-
foreldrum okkar. Eftir alla barátt-
una er svo ósanngjarnt að þú hafir
ekki unnið, því þú barðist svo
hetjulega og gafst aldrei upp. Eft-
ir sitja perlurnar þínar þrjár
ásamt okkur hinum sem þótti svo
vænt um þig. Þú mátt treysta því,
Steini minn, að við fjölskyldan
gerum allt sem við getum í að um-
vefja perlurnar þínar af allri þeirri
ást og umhyggju sem við eigum til
og varðveitum minningu þína alla
daga. Þín verður sárt saknað.
Hvíldu í friði, elsku vinur.
Þín,
Kristjana.
Steingrímur Jóhannesson,
Stóní eða bara Steini minn, eins
og pabbi kallaði þig alltaf, var góð-
ur maður. Þegar ég segi góður
maður þá meina ég frábær og
kemur það frá mér í allri heimsins
einlægni.
Ég kynntist þér þegar þú byrj-
aðir að dandalast í kringum húsið
mitt og hafði ég ekki grænan grun
um hvað þú varst alltaf að gera.
Strax í kjölfarið byrjaðir þú að
koma með mömmu þinni í kaffi til
mömmu minnar, furðulegt! Það
var ekki fyrr en þú varst orðinn
íbúi á Heiðartúni 4 að ég gerði
mér grein fyrir að þetta var allt
saman skipulagt í þaula, eins og
stórt púsluspil en þú varst alltaf
ógeðslega góður að púsla :O). Já
þú gekkst um húsið eins og þú
ættir heima þar, milli þess sem þú
kysstir systur mína. Þetta var víst
kallað að vera kærustupar en það
var óþarfi hjá þér að borða frá
mér allan matinn en þú gerðir það
samt ekki. Þú beiðst alltaf, kurt-
eisin og prúðmennskan uppmáluð,
eins og á vellinum, þangað til allir
voru búnir og þá fór þessi 85 kílóa
líkami að borða eins og bergrisi.
Þeir sem þekkja til vita að þá var
sjón sögu ríkari.
Þú komst snemma inn í líf mitt
og áttaði ég mig varla á því hvort
þú værir ekki bara bróðir minn en
það var víst ekki þannig. Þú ert
búinn að vera hluti af fjölskyld-
unni minni svo lengi að ég á varla
minningar fyrir þinn dag. Þú af-
rekaðir margt á stuttri ævi og þú
skilur eftir þig fræ sem gera heim-
inn nú þegar blómlegri en hann
var.
Þú varst mér og mínum ein-
stakur og þá sérstaklega foreldr-
um mínum sem höfðu og hafa þig í
guðatölu. Þessi óendanlega lang-
lund og þolinmæði sem þú bjóst
yfir er dyggð sem hver maður
vildi óska sér. Þú varst alltaf boð-
inn og búinn að hjálpa til við hvaða
aðstæður sem er.
Ég á þér líka svo margt að
þakka. Þú varst systur minni svo
góður og barst hana á höndum þér
alla tíð og með þér blómstraði hún
og í senn þið saman. Þið eignuðust
tvær yndislegar stelpur og þakka
ég þér fyrir að hafa verið um-
hyggjusamur, ábyrgur og um-
fram allt ástríkur pabbi sem gerði
allt fyrir stelpurnar sínar og munu
þær búa að þessari ást til fram-
búðar. Já, genin þín halda áfram
að prýða heiminn og ég veit það
fyrir víst að stelpurnar þínar eiga
eftir að láta að sér kveða í framtíð-
inni því að eins og „kallinn“ ganga
þær ekki frá hálfunnu verki.
Ég kveð þig með trega og sökn-
uði. Við töluðumst ekki við á
hverjum degi en við áttum okkar
samband og mér fannst það gott
samband. Báðir latir við að
hringja og skildum þ.a.l. hvor ann-
an :O).
En ég get ekki kvatt þig án
þess að vera reiður. Af hverju
varstu tekinn frá okkur svona
snemma? Þessari spurningu verð-
ur aldrei svarað en henni mun
skjóta upp í huga mínum svo lengi
sem ég dvel á þessum stað. Órétt-
læti sýnir sig þarna í sinni verstu
mynd og sárt er að játa sig sigr-
aðan á því.
En við getum ekki endað þetta
nema á góðu nótunum því að þær
voru þær einu sem þú kunnir að
slá. Eftir þig liggja stórkostlegar
minningar sem eiga aldrei eftir að
gleymast og eftirmyndir þínar og
yndislega konan þín eiga eftir að
halda nafni þínu á lofti um ókomna
tíð.
Kári Kristján.
Okkar verður ætíð minnst fyrir
sporin sem við skiljum eftir okkur
og þín spor eru svo sannarlega
gæfuspor, sem við dáumst að.
Þú komst inní líf mitt þegar ég
var 11 ára, þegar systir mín var
svo lánsöm að kynnast þér, og
fluttir í næsta herbergi. Á þessum
tuttugu árum hef ég verið svo
heppin að fá að taka mikinn þátt í
ykkar lífi og gimsteinanna ykkar,
Kristjönu Maríu og Jóhönnu Rún-
ar. Ég er óendanlega þakklát fyrir
það, það er mér ómetanlegt.
Þú hefur alltaf tekið vel á móti
mér, og látið mig finna að ég sé
velkomin á ykkar heimili, og verið
svo góður við mig. Við höfum aldr-
ei orðið ósátt og aldrei orðið
hnökrar á okkar samskiptum. Því-
líkt umburðarlyndi, endalaus þol-
inmæði, heiðarleiki, dugnaður og
góðvild er aðeins lítið brot af kost-
um þínum.
Þú varst yndislegur faðir og þið
Jóna Dís systir alltaf svo ham-
ingjusöm.
Þú hjálpaðir mér svo mikið og
kenndir mér svo ótalmargt um líf-
ið. Þú varst dásamleg manneskja,
gull af manni!
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka
hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Elsku systir mín, Kristjana
María og Jóhanna Rún. Megi Guð
gefa ykkur styrk og vaka yfir ykk-
ur.
Góða nótt og Guð geymi þig
elsku Steingrímur.
Þín
María Ýr.
Það er erfitt minn kæri félagi
að meðtaka það að þú ert horfinn
á braut. Þegar ég fékk fréttina af
andláti þínu kom tómarúm í til-
veruna og ég spurði mig: Hvers
vegna þú? Við því fæ ég aldrei
svar en minningin um þig og hvað
þú gerðir í þínu lífi mun lifa. Þú
varst baráttumaður alla þína tíð,
einstaklega hæfileikaríkur
íþróttamaður, vinnusamur og
tókst á við þín veikindi af æðru-
leysi og bjartsýni. Nákvæmlega á
sama máta og ég þekkti þig fyrir,
þegar við áttum frábæran tíma
saman sem liðsfélagar í knatt-
spyrnunni og vinir frá því við hóf-
um að leika saman.
Þó að nokkur ár séu á milli okk-
ar þá náðum við vel saman innan
vallar sem utan og í keppnisferð-
um sem herbergisfélagar. Þú
varst alltaf svo hreinskiptinn en
umfram allt einn sá mest ómiss-
andi karakter sem ég og fleiri höf-
um leikið með á okkar ferli. Það
var alltaf líf og fjör í kringum þig
og ég gleymi aldrei fyrstu æfinga-
ferðinni þinni til Þýskalands þeg-
ar þú, nýliðinn í hópnum, stóðst
fyrir nördakosningu eitt kvöldið
og varst búinn að tryggja það hver
yrði fyrir valinu. Það sýndi gleðina
og skemmtilegheitin sem þú bjóst
yfir. Hins vegar voru það hæfileik-
ar þínir á knattspyrnuvellinum
sem eftir var tekið og þú ert einn
mesti markaskorari sem Eyjarn-
ar hafa alið af sér, sem og á lands-
vísu. Hæfileikarnir fólust hvað
helst í dugnaði þínum og hraða,
enda áttu varnarmenn landsins
fullt í fangi með að halda aftur af
þér. Mætur þjálfari okkar sagði
eitt sinn að þú værir sá eini sem
hann hefði séð að gæti einn press-
að fjögurra manna vörn. Þú varst
öðrum fyrirmynd og ég tala nú
ekki um þegar þú allt í einu eitt ár-
ið tókst upp á því að verða örv-
fættur. Það var tímabilið 1998
þegar þú varst markakóngur
deildarinnar og skoraðir hvert
glæsimarkið á fætur öðru og þá
flest með vinstri fæti. Saga þín lif-
ir.
Hin síðari ár þegar þú og fjöl-
skyldan fluttust til Reykjavíkur
þá fækkaði skiptunum sem við
hittumst en alltaf þegar við töluð-
um saman þá fann ég hvað þér
þótti vænt um þennan góða tíma
sem knattspyrnan gaf þér. Þinn
ferill var farsæll, Íslandsmeistari í
tvígang, bikarmeistari og lékst
fyrir Íslands hönd.
Ég þakka þér kæri vinur fyrir
þau skipti þar sem þú gafst mér
færi á að heimsækja þig á sjúkra-
húsinu og nú síðast rétt rúmri
viku fyrir andlátið. Baráttan sem
þú sýndir var aðdáunarverð og þú
varst alltaf þú sjálfur. Mína síð-
ustu stund með þér mun ég ætíð
varðveita, þá kvöddumst við með
innilegu faðmlagi enda gagn-
kvæm virðing á milli okkar.
Það er mikil sorg sem Jóna Dís,
dæturnar Kristjana María og Jó-
hanna Rún, Geirrún, María og
Kiddi og aðrir ættingjar takast á
við. Hann barðist hetjulega við
þann vágest sem krabbamein er
en þurfti að játa sig sigraðan að
lokum. Lífið er gleði og sorg og
það fékk Steingrímur að reyna í
sínu lífi. Ég og mín fjölskylda
sendum ykkur okkar innilegustu
samúðarkveðjur og biðjum Guð að
veita ykkur styrk til að takast á
við sorgina. Minningin um þennan
mæta dreng, góðan fjölskylduföð-
ur sem vann hörðum höndum fyr-
ir framtíð síns fólks, mun lifa í
hjörtum okkar allra. Hvíl í friði,
kæri vinur.
Ingi Sig.
Gamli vinur. Það er mikil
hryggð sem sækir að manni þessa
dagana og afar erfitt að átta sig á
því að þú sért raunverulega dáinn.
Minningarnar um samverustund-
ir okkar hrannast upp. Þú varst
afburðaíþróttamaður og skaraðir
fram úr í þeim greinum sem þú
valdir þér, sér í lagi í fótboltanum
þar sem ferill þinn er flestum
kunnur. Kraftmikill og duglegur,
kappsmikill og fylginn þér, en um-
fram allt heiðarlegur leikmaður
sem naut virðingar samherja jafnt
sem mótherja. Utan vallar varstu
eins, sannur dáðadrengur og heið-
arlegur, hörkuduglegur, trúr og
tryggur fjölskyldumaður. Lífs-
gleðin og galsinn einkenndu þig,
alltaf brosandi og til í eitthvað
sprell. Það er erfitt að ímynda sér
hvað þú sjálfur og fjölskyldan þín
hafið gengið í gegnum þessar síð-
ustu vikur og mánuði. Nú er þess-
ari þrautagöngu lokið. Auðvitað
barðistu til loka, eins og við var að
búast af keppnismanni eins og
þér. Vonandi líður þér vel á nýjum
stað. Þaðan geturðu fylgst með
dætrum þínum vaxa úr grasi og
vakað yfir þeim. Á þeim stað von-
ast ég til að hitta þig síðar. Hvíldu
í friði, minn kæri vinur.
Ómar Smárason.
Frábær félagi er fallinn frá
langt fyrir aldur fram. Ég kynnt-
ist Steingrími þegar við spiluðum
saman með ÍBV fyrir rúmlega
áratug. Hann var einn af þessum
peyjum sem öllum líkaði vel við.
Með sinn einstaka húmor, léttu
lund og góðu nærveru var hann
óneitanlega einn sterkasti hlekk-
urinn í samheldnum leikmanna-
hópi á þessum tíma. Það var alltaf
skemmtilegt að æfa og leika með
Steingrími. Hann var ekkert að
stressa sig á því að vera sífellt að
lyfta lóðum eins og lagt var fyrir
okkur leikmennina að gera. Hann
kom á æfingar með góða skapið og
húmorinn í lagi og vildi bara spila
fótbolta, lyftingar og langhlaup
var ekki það sem fótbolti gekk út á
að hans mati. En þrátt fyrir þenn-
an takmarkaða áhuga á líkams-
rækt kom það ekki í veg fyrir góð-
an árangur hjá Steingrími því
hann var sterkbyggður frá náttúr-
unnar hendi og með einstakan
hraða á vellinum. Hraðinn sem
hann bjó yfir var hans aðalsmerki
og skapaði ávallt hættu við mark
andstæðinganna og gerði hann að
einum marksæknasta leikmanni
Íslands.
Ég þakka fyrir að hafa kynnst
Steingrími, prúðmenni sem alltaf
skapaði jákvætt og skemmtilegt
andrúmsloft jafnt innan vallar
sem utan.
Kæra Jóna Dís, Kristjana
María, Jóhanna Rún og fjöl-
skylda, missir ykkar er mikill og
megi Guð styrkja ykkur á þessum
erfiðu tímum.
Birkir Kristinsson.
Mig langar að minnast látins
vinar míns, Steingríms Jóhannes-
sonar, en hann lést langt fyrir ald-
ur fram þann 1. mars sl. eftir
stutta en erfiða baráttu við illvíg-
an sjúkdóm. Steingrímur kom
ungur inn í knattspyrnulið ÍBV og
átti eftir að verða máttarstólpi á
gullaldartíma liðsins í á annan tug
ára. Hann lék stórt hlutverk þeg-
ar ÍBV varð tvisvar Íslandsmeist-
ari árin 1997 og 1998 og bikar-
meistari 1998. Þá var hann
markahæsti leikmaður Íslands-
mótsins 1998 og skoraði 16 mörk.
Það kom fljótt í ljós að hann yrði
máttarstólpi í liðinu þessi ár,
dugnaður, kraftur og hraði ein-
kenndi hann sem leikmann. Hann
var leikmaður sem allir varnar-
menn óttuðust vegna þessa. Hann
gafst aldrei upp og smitaði þannig
út frá sér til annarra leikmanna
liðsins. En það var ekki bara
framlag hans á vellinum sem gerði
hann að mikilvægum hlekk í þess-
um hópi, því hann lék stórt hlut-
verk í þeim léttleika sem var inn-
an hópsins á þessum tíma. Hann
var virkur þátttakandi þegar leik-
menn ÍBV tóku upp á því að skapa
„fögn“ eftir að boltinn lá í neti
andstæðinganna. Í minningunni
er hann oft aðalmaðurinn í þess-
um skemmtilegu uppátækjum
sem vöktu mikla athygli. Hann
var dáður og dýrkaður af stuðn-
ingsmönnum liðsins. Það sama má
segja um mitt heimili og þegar
sonurinn eignaðist sitt fyrsta
gæludýr, kom ekkert annað nafn
til greina en „Steini sprettur“ í
höfuðið á Steingrími. Við fórum
saman með liðinu í margar æf-
inga- og keppnisferðir og þá var
hann hrókur alls fagnaðar og stóð
fyrir ýmsum uppákomum. Engum
var hlíft, hvorki formanni knatt-
spyrnudeildar né elstu leikmönn-
um liðsins sem höfðu kallað eftir
ákveðinni virðingu hjá sér yngri
leikmönnum. Eitt sinn hringdi
hann í mig til segja að honum
hefði borist tilboð frá öðru liði sem
hann gæti ekki hafnað. Þarna var
hann að taka þátt í símahrekk sem
átti að spila á skemmtikvöldi hjá
liðinu. Sem betur fer var þetta
samtal aldrei spilað vegna þeirra
orða sem okkur fóru á milli. Hann
vissi vel að hann var einn af mín-
um uppáhaldsleikmönnum og að
ég vildi alls ekki missa hann til
annarra liða. Ég kynntist Stein-
grími ekki bara sem leikmanni
ÍBV-liðsins heldur urðum við vinir
á þessum tíma sem entist alla tíð
þó tengslin hafi minnkað eftir að
hann flutti til Reykjavíkur. Ég
hafði mikla ánægju af því að
hjálpa honum við að standsetja
íbúð sem þau Jóna Dís höfðu
keypt sér við Kirkjuveg og var
greinilegt að hann kunni sannar-
lega að meta að ég hefði aðstoðað
þau á þessum fyrstu búskaparár-
um. Ég heimsótti Steingrím á
sjúkrahúsið fimm dögum fyrir
andlát hans. Þar rifjuðum við upp
skemmtilega tíma sem við höfðum
upplifað á þessum góðu árum með
ÍBV og einnig margt annað. Þó af
honum hafi verið dregið var það
eins og ég væri að tala við hann á
vellinum í gamla daga, ekki skyldi
gefist upp í baráttu við sjúkdóm-
inn. Þar kom þó að þessi harð-
skeytti andstæðingur sigraði að
lokum og baráttumaðurinn varð
að lúta í lægra haldi. Ég sendi fyr-
ir hönd fjölskyldu minnar samúð-
arkveðjur til Jónu Dísar, dætra
þeirra og annarra ættinga. Minn-
ingin um góðan dreng lifir.
Jóhannes Ólafsson,
fyrrv. formaður
Knattspyrnuráðs ÍBV.
Mikill harmur er kveðinn að
fjölskyldu og vinum Steingríms
Jóhannessonar, sem jarðsettur
verður í dag. Steingrímur háði
erfiða baráttu við krabbamein síð-
ustu mánuði. Ég hefi verið svo
lánsamur að fá að fylgjast með
þessum strák, bræðrum hans og
frændum frá þeirra barnæsku.
Hefi reyndar átt vináttu móður-
fólksins alla tíð. Eitthvert albesta
fólk, sem ég hefi kynnst. Stein-
grímur sór sig svo sannarlega í
ættina. Skemmtilegur dugnaðar-
forkur, með fallegt hjartalag.
Áleitnar spurningar um lífsins
tilgang vakna við ótímabært frá-
fall þessa öðlings. Ef eitthvað er
ósanngjarnt í lífinu, þá er það
þetta. Til hvers er barist? Við, sem
eftir stöndum, skiljum ekki hvers
vegna sumir fá að vera þátttak-
endur í ævintýrum lífsins, aðrir
ekki. Skiljum ekki hvers vegna
strákur sá er við nú sárt söknum
er hrifinn á brott frá fjölskyldu
sinni og vinum. Strákur, sem okk-
ur fannst gera allt rétt, og var til
fyrirmyndar í hvívetna. Það er
þyngra en tárum tekur, að hugsa
til þess, að dætur þeirra hjóna
upplifa nú sömu örlög og Stein-
grímur og systkini hans, þegar
faðir þeirra féll frá á besta aldri.
Fallegar minningar um góðan
dreng leita nú á hugann. Megi all-
ar góðar vættir styrkja og hugga
eftirlifandi eiginkonu, dætur,
móður og alla aðra ættingja og
vini Steingríms Jóhannessonar.
Friðbjörn Ólafur Valtýsson.
Það var auðvelt fyrir mig sem
peyja í Vestmannaeyjum að líta
upp til Steingríms Jóhannesson-
ar. Hann var ekki bara ein aðal-
hetjan í knattspyrnuliði ÍBV,
heldur einnig bróðir míns besta
vinar. Það var því ekki ónýtt að
vera jafn velkominn og ég hef allt-
af verið í fjölskylduna á Bröttu-
götu 9. Það var mitt annað heimili
og, eins og geta má, mikið um að
vera. Steingrímur lét svo sem
ekkert mikið fyrir sér fara, enda
SJÁ SÍÐU 26