SunnudagsMogginn - 24.06.2012, Blaðsíða 29

24. júní 2012 29
pastað sitt. Við duttum í það stundum
eftir að komið var inn í hús að fá okkur
kaffi en sleppa pastanu, þá fann maður
fyrir því daginn eftir,“ segir Friðþjófur.
Jóhann hefur það á orði að þeir félagar
hafi einnig sofið einstaklega vel á nótt-
unni, sér í lagi ef brjóstbirtu var skolað
niður rétt fyrir svefninn.
„Viskípelinn var mikilvægur. Það var
einn sjúss og tvær íbúfen á kvöldin,“
bætir Þórólfur við.
Félagarnir fengu birgðir af himnum
Það má segja að þeir félagar hafi fengið
himnasendingu í miðri ferð.
„Pabbi hafði miklar áhyggjur af því að
ég væri að verða skólaus. Hann sendi mér
því skó þegar við komum upp í Sand-
búðir með flugvél. Það kom flugvél og
varpaði sjópoka með nýjum gönguskóm
niður. Pabbi hafði hringt um allan bæ til
að finna flugvél, hann fann loks einhvern
flugskóla sem gat reddað þessu. Fyrst var
kastað niður úr vélinni einhverjum
grænum poka, í honum voru pulsur og
Snickers. Við héldum að þetta væri kom-
ið en vélin snéri við og varpaði niður sjó-
pokanum. Hann lenti í skafli innan við 10
metra frá okkur,“ segir Þórólfur.
„Jóhann gerði sér ekki grein fyrir því
að það væru að koma tvær sendingar svo
hann var bara mígandi þegar síðari send-
ingin kom,“ segir Friðþjófur. Jóhann
viðurkennir að þetta hafi ekki litið allt of
vel út fyrir sig, sérstaklega þar sem þeir
sem voru um borð í flugvélinni höfðu
verið að taka allt saman upp á kvik-
myndatökuvél, enda landslagið í kring
gullfallegt.
Þeir félagar fara mjög fögrum orðum
um landslagið á hálendinu og mæla með
slíkum gönguferðum.
„Þetta er náttúrulega alveg gríðarlega
fjölbreytt. Lónsöræfin voru alveg geð-
veik. Miðhálendið er mikil auðn, það er
líka mjög flott. Það sem er líka svo sér-
stakt er að þú ert einhvers staðar þar sem
engir aðrir eru í kringum þig, það eykur
sjarmann. Þegar við vorum að nálgast
Ströngukvísl þá komum við inn í magn-
aðasta fuglagriðland sem við höfum séð.
Gæsaungarnir eltu okkur úr hreiðr-
unum,“ segir Þórólfur.
„Af því að við ferðuðumst svo mikið að
næturlagi þá sáum við líka sólsetrið og
sólarupprás á sama degi með rúmlega
tveggja klukkutíma millibili. Það var
mjög fallegt,“ bætir Friðþjófur við.
Jóhann tekur það einnig fram að það
hafi verið frábært að enda á Horn-
ströndum og að um sé að ræða einn fal-
legasta stað á Íslandi.
Lagt á ráðin um ísbjarnarvarnir
Jóhann segir hroll hafa farið um þá þegar
fólk sem þeir rákust á hafi farið að tala
um ísbirni.
„Það fór aðeins um mann þegar við
töluðum við karlana niðri á Dröngum.
Þeir voru að segja manni frá ísbjörn-
unum sem enginn hefði tekið eftir. Okk-
ur var sagt frá því að selshræ hefðu ein-
hvern tímann fundist langt inni í landi.
Elías á Dröngum sagði okkur að ef við
mættum ísbirni og hann réðist á okkur
þá ættum við að ná okkur í prik og ráðast
á hann á móti. Ísbirnir eru víst óvanir því
að ráðist sé á móti þeim,“ segir Jóhann.
Vinirnir segja að lokum að allt sum-
arfrí þeirra hafi farið í ferðina og að því
hafi verið vel varið. Þeir eru sammála um
að einn stærsti þáttur þess að komast í
slíka ferð sé að vera með góða vinnuveit-
endur.
„Fjölskylduaðstæður hjá okkur eru
kannski líka hentugar til þessara ferða.
Það er í raun bara Freyr frændi sem á
barn og svo eru ekki nema tveir af okkur
í sambandi, Jón og Freyr. Mér finnst ég í
raun vera mjög heppinn að geta farið í
þessa ferð,“ segir Þórólfur. Þeir segja
tímasetningu ferðarinnar einnig hafa
verið fullkomna.
„Það var í raun engin tilviljun að við
misstum af Júróvísjón. Ferðin var frá-
bærlega tímasett upp á það að missa af
þeirri keppni og ná EM,“ segir Þórólfur
glettinn.
Þessi frábæra mynd var tekin á leiðarenda. Á henni heldur Þórólfur á vasaúri afa síns og sýnir hvað klukkan var er þeir félagar komu í mark.
Hér drekkur Friðþjófur afmæliskampavínið sitt er komið var á Hornstrandir.