Morgunblaðið - 10.08.2012, Blaðsíða 26

26 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 10. ÁGÚST 2012
✝ Branddís Ingi-björg Guð-
mundsdóttir fædd-
ist 28. apríl 1928 í
Bæ í Steingríms-
firði. Hún lést á
blóðmeinadeild
Landspítalans 25.
júlí sl.
Hún var dóttir
hjónanna Guð-
mundar Ragnars
Guðmundssonar, f.
11. jan. 1900, d. 7. maí 1973, og
Margrétar Ólafar Guðbrands-
dóttur, f. 2. ágúst 1891, d. 17.
okt. 1985. Systkini Branddísar
eru: Kristbjörg, f. 6. febr. 1924,
d. 14. mars 2005, Ragna, f. 11.
okt. 1925, d. 9. maí 2010, Bjarni,
f. 13. jan. 1927 og Ingimar, f. 14.
okt. 1929. Fósturbróðir Brandd-
ísar er Lýður Sveinsbjörnsson, f.
1. maí 1940.
Eiginmaður Branddísar var
Bjarni Bjarnason, f. 30. júní
fluttust síðar til Hafnarfjarðar.
Þau bjuggu á Álfaskeiði, Breið-
vangi og á Erluhrauni 3 er
Bjarni lést. Síðustu árin bjó
Branddís á Hjallabraut í Hafn-
arfirði. Öll sumur voru þau
Branddís norður í Bæ. Árið 1973
byggðu þau sér lítinn sumar-
bústað norður í Bæ (Litli Bær)
og dvöldu þar þá frá vori og
langt fram á haust. Á sumrin
vann Bjarni þar ýmiss konar
störf, aðallega í byggingar-
vinnu, en Branddís sinnti heim-
ilis- og bústörfum og aðstoðaði
aldraða móður sína er bjó í Bæ.
Fyrir sunnan vann Branddís alla
almenna vinnu utan heimilisins,
m.a. í fiskvinnslu, í Stálvík, á
Hótel Borg og víðar, en síðast
vann hún á Hrafnistu í Hafnar-
firði. Árið 1991 kynntist Brand-
dís traustum og góðum manni,
Kristjáni Ólafssyni frá Patreks-
firði, f. 4. ágúst 1924, d. 6. apríl
1997. Kristján reyndist henni af-
ar vel. Þau áttu góð ár saman,
ferðuðust mikið, bæði innan-
lands og utan og undu sér vel á
Erluhrauninu og norður í Bæ.
Útför Branddísar Ingibjargar
fer fram frá Víðistaðakirkju í
dag, 10. ágúst 2012, kl. 13.
1925. Hann lést 15.
júlí 1986. Þau eign-
uðust einn son,
Guðmund Grétar, f.
23. júlí 1946. Kona
hans er Guðný S.
Elíasdóttir, f. 13.
sept. 1947, og eiga
þau þrjú börn: 1)
Elías Bjarni, f. 2.
apríl 1967, kvæntur
Sigríði M. Þorfinns-
dóttur, börn þeirra
eru: Helga Guðný, Vilhjálmur
Grétar og Ingólfur Bjarni. 2)
Gunnar Ingi, f. 21. febr. 1970,
kvæntur Dýrleifu Ólafsdóttur,
börn þeirra eru: Hlynur Már,
Birkir Freyr, Róbert Aron, Ólaf-
ur Örn og Hekla Lind. 3) Mar-
grét Ólöf, f. 8. júní 1975, sam-
býlismaður hennar er Harald
Helgheim og dóttir þeirra er
Mia.
Branddís og Bjarni bjuggu
fyrstu 20 hjúskaparárin í Bæ, en
Hún elsku amma Dísa er látin,
84 ára gömul. Mig langar til að
minnast hennar ömmu Dísu í
nokkrum orðum. Ég hef auðvitað
alltaf umgengist ömmu Dísu
mikið og þekki ekki lífið án
hennar. Þau afi Baddi bjuggu í
Hafnarfirði eins og pabbi,
mamma og við systkinin. Á
sumrin fóru amma og afi ávallt
norður í Bæ á Ströndum í sum-
arbústaðinn Litla Bæ sem þau
byggðu sér árið 1973, ég var þá 6
ára gamall. Við fjölskyldan fór-
um þangað oft á hverju sumri, til
að heimsækja þau, langömmu og
alla hina. Það var mannmargt í
Bæ og oft kátt á hjalla og ljóst
að hvergi undu þau sér betur,
amma og afi. Þegar ég var 10 ára
gamall dvaldi ég stóran hluta
sumars norður í Bæ með ömmu.
Það var ævintýraferð fyrir ung-
an pilt.
Amma missti afa Badda árið
1986. Það var ömmu þungbært
og einnig þegar sambýlismaður
hennar, Kristján, féll frá árið
1997. En amma Dísa hélt áfram,
dugleg og sjálfstæð. Hún var
glæsileg kona, ávallt vel til höfð,
mikil handavinnukona, prjónaði
mikið af lopapeysum og öðru,
málaði myndir og stundaði
handavinnu á Hjallabrautinni.
Eftir að ég stofnaði til fjöl-
skyldu má segja að samskipti
okkar ömmu hafi aukist og
amma Dísa þá sýnt sínar allra
bestu hliðar. Blíð og góð og
ávallt tilbúin til að taka á móti
okkur og spjalla. Þegar Helga
Guðný, okkar elsta barn, var að-
eins hálfsárs gömul fór amma
Dísa að passa hana á daginn
þegar Sigga kona mín fór að
vinna aftur hluta úr degi. Amma
passaði Helgu Guðnýju í nærri
tvö ár og hefur samband þeirra
alla tíð verið mjög sterkt. Það
var mikil blessun fyrir hana
Helgu Guðnýju að fá að kynnast
langömmu sinni svona vel og
mun hún búa að því alla tíð. Enn
þann dag í dag biður Helga
Guðný um „ömmumat“; slátur,
fisk, saltkjöt, súpukjöt o.s.frv. en
hún er ekki mikið fyrir skyndi-
bita. Við fjölskyldan fórum á
hverju sumri norður á Strandir í
Litla Bæ og oftast með ömmu
Dísu. Það var bara svo miklu
skemmtilegra að hafa ömmu
með, hún þekkti hvern mann og
hverja þúfu.
Síðastliðið sumar vorum við
fjölskyldan á ferðalagi með vin-
um okkar um Vesturland. Við
vissum af ömmu í Litla Bæ, það
var eitthvað sem togaði í okkur
og við kvöddum vinina og fórum
til ömmu Dísu og vorum með
henni í nokkra daga í síðustu
ferð hennar þangað.
Í seinni tíð, eftir að við fjöl-
skyldan byggðum okkar eigin
bústað í Grímsnesinu bjuggum
við einnig til þá hefð að taka
ömmu Dísu með okkur í bústað-
inn yfir hvítasunnuhelgina.
Amma var mjög veik og komst
ekki um síðustu hvítasunnuhelgi,
en milli krabbameinsmeðferða
núna í júní fór hún með okkur
eina helgi. Þó að lasburða væri
þá var spilað á spil fram yfir
miðnætti bæði kvöldin, grillað
lambalæri og borðaður hádegis-
verður í blíðviðrinu úti á palli og
mikið spjallað.
Lítill stendur Bær á Ströndum
stoltur gnæfir yfir höf og ísa.
Hús það byggðu styrkum höndum
hann afi og hún amma Dísa
Nú þegar ævi ömmu er á enda
er rétt og skylt á það að benda
hve blíð og góð hún var okkar
krökkum,
kveðjum hana með miklum þökkum.
Blessuð sé minning hennar.
Elías Bjarni Guðmundsson.
Í dag kveðjum við elsku
ömmu Dísu, yndislega mann-
eskju sem var góð við allt og alla
enda var hún allra. Já, það eru
margir sem áttu bein í henni
ömmu.
Ein af mínum fyrstu minning-
um með ömmu er þegar ég var
níu ára með ömmu og afa norður
í bæ, fékk að vera allt sumarið,
það var yndislegur tími að vera
frjáls í sveitinni og fá að vinna
hin ýmsu sveitastörf. Þar
blómstraði amma og þar leið
henni vel þekkti hverja þúfu og
hvern hól. Enda þegar hún talaði
um tímann norður í bæ ljómaði
hún og þær eru margar sögurn-
ar sem hún sagði mér frá sínum
bernskuárum.
Amma var lítið fyrir að láta
hrósa sér en var sjálf ekki að
spara hrósið þegar hún talaði um
afkomendur sína. Ég ætla nú
samt að hrósa ömmu því að allt
sem hún gerði, gerði hún vel.
Hún var mikil handavinnukona
eins og peysur, vettlingar og allt
sem hún prjónaði ber vitni um,
einnig í seinni tíð málaði hún
myndir, föndraði kort o.fl. sér og
öðrum til yndisauka. Ég man eft-
ir þrem heimilum sem amma
átti; á Breiðvangi, Erluhrauni og
nú síðast á Hjallabraut. Öll þessi
heimili báru þokka ömmu með
sér, hún hafði svo gaman af öllu
skrauti og þá helst ef það glamp-
aði eða glitraði á það. Á alla
þessa staði var alltaf gaman að
koma, vel tekið á móti öllum og
þær eru ófáar stundirnar þegar
við sátum við eldhúsborðið,
gæddum okkur á kleinum,
pönnukökum og öðru góðgæti
sem amma hristi fram úr erm-
inni, þá var oft mikið hlegið.
En lífið hjá ömmu var ekki
alltaf dans á rósum það reyndist
henni afar erfitt að missa Badda
afa í þeirra fyrstu og einu utan-
landsferð saman. Blessuð sé
minning hans Badda afa. Seinna
kynntist amma Kristjáni Ólafs-
syni og reyndist hann ömmu afar
vel. Þau ferðuðust mikið bæði
innan- og utanlands og áttu þau
góðan tíma saman. Blessuð sé
minning Kristjáns. Eftir að
Kristján lést flutti amma á
Hjallabraut. Þar eignaðist hún
margar góðar vinkonur og átti
góðan tíma allt þar til veikindi
fóru að gera vart við sig. Amma
barðist við veikindin af miklu
æðruleysi og vann margar orr-
ustur en lét undan að lokum.
Þegar amma sá hvert leiðin lá
boðaði hún til fjölskyldufundar
og sagði okkur sem þar vorum
hvernig hún vildi hafa sína eigin
útför, var búin að skrifa allt í
litla stílabók. Nokkrum dögum
síðar lést amma Dísa. Blessuð sé
minning ömmu Dísu.
Elsku amma, nú ertu farin til
að hitta Badda afa, Kristján,
mömmu þína og pabba, systur
þínar og væntanlega marga aðra
en þú talaðir alltaf svo fallega
um allt þetta fólk.
Takk fyrir að hafa reynst mér
og minni fjölskyldu svo vel í
gegnum lífið, þú varst frábær
amma, langamma og langa-
langamma ég veit að núna ertu
komin á góðan stað hjá góðu
fólki og þar líður þér betur eftir
þessi erfiðu veikindi. Það verður
skrítið að hafa þig ekki hjá okk-
ur á næsta aðfangadag en þú
verður þar örugglega í huga
okkar. Þú ert mér svo mikil fyr-
irmynd og verður það áfram og
ég veit að þú tekur vel á móti
mér þegar við hittumst á ný.
Elsku amma, takk fyrir allt,
hvíl þú í Guðs friði.
Þinn,
Gunnar Ingi Guðmundsson
Ég sakna þín, amma Dísa
mín.
Ég kveikti á kerti við myndina
af þér sem er alltaf í herberginu
mínu og setti fallegu stytturnar
sem þú gafst mér hjá kertinu,
þær eru minning um þig, góða
amma.
Þú varst alltaf svo góð við
mig, amma mín. Þú varst alltaf
með okkur á aðfangadag og þú
varst alltaf svo flott og fín.
Mamma segir að ég hafi þennan
fataáhuga frá þér.
Amma þú varst engill og verð-
ur það alltaf í hjarta mínu.
Elska þig, amma.
Þín að eilífu.
Hekla Lind Gunnarsdóttir.
Í dag kveð ég yndislega vin-
konu mína og ömmu barnanna
minna. Betri vinkonu var ekki
hægt að hugsa sér; ljúf, góð,
hjartahlý, glæsileg, falleg, ynd-
isleg, flott, þessi orð koma upp
er ég hugsa til þín. Þú varst sem
engill, engill í glitrandi fötum
með pallíettur. Þú gekkst í gegn-
um þá þungu raun að missa eig-
inmann þinn, Bjarna, fyrir aldur
fram, seinna meir eignaðist þú
lífsförunaut, hann Kristján þinn
sem var gull af manni. Það var
því erfitt fyrir þig að horfa á eft-
ir honum líka, blessuð sé minn-
ing þeirra beggja. Þegar þú
varst orðin ein fékkstu þér kisu,
sem hlaut nafnið Dúlla, þetta var
dekurprinsessa sem fékk rjóma
á hverjum degi, hún veitti þér
svo mikla gleði. Við Gunnar sát-
um hjá þér kvöldið áður en þú
kvaddir, þá sáum við að á þaki
spítalans sat kisa fyrir utan
gluggann þinn, hún horfði á okk-
ur og eftir dágóða stund hvarf
hún jafn hratt og hún birtist, þá
varð okkur að orði að þarna væri
hún Dúlla þín komin að sækja
þig. Síðustu árin misstir þú svo
marga í lífi þínu sem voru þér
svo kærir, systur þínar Diddu og
Rögnu, og Huldu vinkonu þína,
oft fékk ég símtal um að nú væru
þið Hulda farnar að bíða eftir lit-
un og plokkun, ég naut þess að
dúlla við ykkur og spjalla, já, ég
var bara ein af ykkur.
Það voru erfið spor að kveðja
hana Huldu okkar, en við vorum
þá tvær vinkonurnar saman og
studdum hvor aðra en nú verð ég
ein að kveðja þig, mín kæra. Þú
hugsaðir svo vel um fólkið þitt,
Það áttu allir stað í hjarta þínu,
enda sást það best á stórfjöl-
skyldu þinni hvað allir áttu mikið
í þér og tengdust þér sterkum
böndum. Þær voru ófáar búða-
ferðirnar okkar, ég gæti skrifað
heila bók um þær. Þú dvaldir oft
á æskuslóðum í litla Bæ á
Ströndunum, sumarhúsinu þínu,
elskaðir þennan stað. Síðasta ár-
ið var hugur þinn þar. Eftir að
þú veiktist ræddum við meira
um alvöru lífsins heldur en áður.
Þú sagðir mér oft að ég ætti
besta mann í heimi, ég lofaði að
gæta hans vel, fyrir þig. Þú
sagðir líka við börnin mín að þau
ættu allra besta pabba í heimi.
Síðustu dagarnir þínir voru erf-
iðir og það var átakanlegt að
horfa á þig, samt svo gott að
sitja hjá þér, halda í hönd þína
og klappa þér á kinnarnar, ég
vona að þú hafir skynjað veru
okkar. Gunnar Ingi var hjá þér
síðasta andartakið, sem var mikil
raun fyrir hann en samt líka
mikil gleði. Það var ákveðinn
þráður á milli ykkar, þið áttuð
svo mikið í hvort öðru. Við kom-
um með börnin okkar til að
kveðja þig, þú varst svo þreytt,
en þú vildir ekki að við færum,
við sátum hjá þér í dágóða stund,
daginn eftir varstu komin eitt-
hvað á flakk að undirbúa ferð
þína til paradísar.
Ég mun sakna þess svo mikið
að spjalla og hlæja með þér. Ég
mun sakna þess að heyra ekki
rödd þína í símanum. Sakna
búðaferðanna okkar. Sakna þín.
Takk fyrir að vera mér svona
góð vinkona, fyrir að vera hluti
af lífi mínu. Börnin mín og
barnabarn biðja fyrir þakklæti
til þín, fyrir að vera þeim svo
yndisleg amma.
Vona svo að þú vakir yfir okk-
ur, þar til við hittumst á ný.
Blessuð sé minning þín, mín
kæra, elska þig alltaf.
Þín vinkona
Dýrleif Ólafsdóttir.
Hver minning dýrmæt perla að
liðnum lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug
þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir.)
Okkar yndislega Branddís
Guðmundsdóttir, eða amma Dísa
eins og við kölluðum hana, er lát-
in. Ég kynntist henni fyrst fyrir
rúmum 20 árum þegar ég og
maðurinn minn sem ég var þá
tiltölulega nýbúin að kynnast
fórum að sækja hana og Kristján
út á Leifsstöð þegar þau voru að
koma frá Kanaríeyjum. Þá geisl-
aði hún af hamingju og umvafði
mig strax með hlýju sinni og ör-
læti sem alltaf einkenndi hana.
Ég fann strax að ég var velkom-
in í fjölskylduna. Amma Dísa var
alltaf stór hluti af okkar lífi og
eigum við henni mikið að þakka
sérstaklega tengdust þær sterk-
um böndum hún og Helga Guðný
dóttir okkar Ella þar sem
Branddís passaði hana mikið
þegar hún var lítil.
Branddís var lífsglöð kona,
vinamörg, falleg og sterk og
hafði mikið að gefa enda laðaðist
fólk að henni. Það var yfirleitt
mjög gestkvæmt í kringum
hana, enda vildi hún hafa mikið
af fólki í kringum sig eins og hún
var vön á sínum æskuslóðum á
Ströndunum.
Nánast á hverju ári fórum við
fjölskyldan með Branddísi á
Strandirnar þar sem hún var
uppalin og átti sumarbústað,
Litla-Bæ. Þar hitti hún margt af
sínu fólki og var að gaman að sjá
hvað hún lyftist alltaf upp og var
glöð að koma þangað. Það er
mér ógleymanlegt þegar ég fór
þangað í fyrsta sinn á ættarmót,
ég var stödd í eldhúsinu hjá
Rögnu systur hennar á Drangs-
nesi þá voru þær þarna allar
þrjár systurnar Branddís, Ragna
og Didda og ég hugsaði það eru
eins og þrjár Branddísir hérna
því þær höfðu allar þessa fallegu
björtu og hlýju rödd og töluðu og
hlógu hver í kapp við aðra, þetta
er eitt af þessum ógleymanlegu
augnablikum í lífinu.
Við getum ennþá þakkað fyrir
þann tíma sem við áttum með
henni fyrir norðan í fyrrasumar
þar sem þetta var hennar síðasta
ferð í sveitina sína sem hún elsk-
aði svo mikið.
Það verður erfitt að sætta sig
við það að engin amma Dísa
verður lengur til staðar fyrir
okkur sem eftir stöndum en við
munum þakka fyrir allar góðu
stundirnar sem við áttum saman
með henni. Það var okkur fjöl-
skyldunni mikils virði að hún gat
komið til okkar upp í sumarbú-
stað núna í vor. Þá leið henni
frekar vel og gat notið sín eins
og hægt var miða við hennar
ástand á þessum tíma. Við spil-
uðum Kana fram á nótt þessa
helgi og hafði hún mikið gaman
af.
Það voru forréttindi að fá að
umgangast og þekkja svona góða
konu sem Branddís var og munu
góðar minningar um hana alltaf
fylgja mér og minni fjölskyldu.
Megi hún hvíla í friði.
Sigríður Margrét.
Branddís Ingibjörg
Guðmundsdóttir
✝
Bróðir okkar,
EIRÍKUR ÞORSTEINSSON
frá Blikalóni,
Aðalbraut 5,
Raufarhöfn,
lést á Heilbrigðisstofnun Þingeyinga,
Húsavík, laugardaginn 4. ágúst.
Útför fer fram frá Raufarhafnarkirkju laugardaginn 11. ágúst
kl. 14.00.
Sigmar Þorsteinsson, Þorbjörg Jónatansdóttir,
Ingibjörg Þorsteinsdóttir, Jóhann Kristinsson,
Grétar Þorsteinsson,
Sigríður Þorsteinsdóttir, Árni St. Guðnason.
✝
Ástkær systir og frænka,
ÞÓRUNN STEINUNN JÓNSDÓTTIR,
Snorrabraut 32,
Reykjavík,
lést á handlækningadeild Landspítalans
þriðjudaginn 7. ágúst.
Jarðsungið verður frá Áskirkju þriðjudaginn
14. ágúst kl. 13.00.
Ósk Jónsdóttir
og systrabörn.
✝
Elskulegur faðir okkar,
LÁRUS JÓNASSON,
Lalli á Hellu,
lést á hjúkrunar- og dvalarheimilinu Lundi á
Hellu sunnudaginn 29. júlí.
Útförin fer fram frá Oddakirkju laugardaginn
11. ágúst kl. 14.00.
Dröfn Lárusdóttir, Hrönn Lárusdóttir,
Drífa Lárusdóttir, Ari Lárusson,
Örn Lárusson, Sighvatur Lárusson,
Fjóla Lárusdóttir.
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
GUNNLAUGUR M. KJERÚLF,
Dalskógum 8a,
Egilsstöðum,
lést á heimili sínu 6. ágúst.
Útförin fer fram frá Valþjófsstaðarkirkju
miðvikudaginn 15. ágúst kl. 14.00.
Elísabet G. Kjerúlf,
Aðalbjörg G. Kjerúlf, Jón Pétur Einarsson,
Rúnar Ólafur Axelsson, Valdís Hauksdóttir,
Ægir Axelsson, Vigdís Hulda Kristjánsdóttir,
Kolbrún Axelsdóttir, Steinar Gunnarsson,
Gunnlaugur Axelsson, Harpa Hlín Jónasdóttir,
Una Björk Kjerúlf
og langafabörn.