Morgunblaðið - 29.09.2012, Qupperneq 50

50 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 29. SEPTEMBER 2012
✝ Halla Berg-steinsdóttir
fæddist í Vest-
mannaeyjum 9.10.
1941. Hún lést á
Sjúkrahúsi Vest-
mannaeyja 22.9.
2012.
Hún var annað
barn Sveu Maríu
Norman, f. 23.11.
1917, d. 26.6. 1994,
og Bergsteins Jón-
assonar, f. 17.12. 1912, d. 2.7.
1996. Systkini hennar eru Kjart-
an Bergsteinsson, f. 15.9. 1938,
Jónas Bergsteinsson, f. 24.8.
1948, og Vilborg Betty Berg-
steinsdóttir, f. 7.12.
1950. Halla giftist
Sigurgeiri Sig-
urjónssyni, f. 15.3.
1941, d. 28.9. 1993.
Dóttir þeirra er
Svea Soffía, f. 10.9.
1963, sem er gift
Óskari Ólafssyni, f.
29.3. 1952. Börn
hennar eru Halla
María Þorsteins-
dóttir, f. 5.5. 1987,
og Sigurgeir Óskarsson, f.
11.12. 1998.
Jarðsungið verður frá Landa-
kirkju, Vestmannaeyjum, í dag,
29. september 2012, kl. 14.
Einkadóttir móður sinnar
kveður í dag elskulega mömmu
sína með miklum söknuði en
huggar sig við að hennar bíður
móttökunefnd, sem ekki er af
lakari endanum og hafa eflaust
orðið fagnaðarfundir. Hún Halla
á Múla var einstaklega hlý og
góð og betri mömmu er ekki
hægt að hugsa sér. Erfið veikindi
hennar síðastliðin ár tóku sinn
toll og var hún búin að heyja
marga erfiða baráttuna, sem oft
leit út fyrir að vera ósigrandi en
einhvern veginn tókst henni allt-
af að hrista það af sér með ótrú-
legri seiglu og góðra manna
hjálp. Hún varð samt að láta í
minni pokann að þessu sinni og
játa sig sigraða. Einkadóttirin
þakkar uppáhaldsmömmu sinni
fyrir samfylgdina síðustu 49 árin
og góðum Guði fyrir að leyfa
okkur að fara síðasta spölinn
saman. Eftir situr minning um
fallega og góða konu sem vildi
allt fyrir alla gera og var óspör á
kossa og faðmlög.
Mig langar að nota tækifærið
og þakka læknum, hjúkrunar-
fólki og þá sérstaklega starfs-
fólki á Sjúkrahúsi Vestmanna-
eyja ásamt öllum hennar
frábæru og tryggu vinum fyrir
ómetanlegan stuðning, Guð
blessi ykkur öll.
Svea.
Ætlunin var að setja á blað
góðar minningar sem við amma
áttum saman en þar sem í það
hefði þurft heila bók langar okk-
ur systkini bara að þakka henni
ömmu fyrir allt sem hún var okk-
ur og allt sem hún gerði fyrir
okkur, við eigum eftir að sakna
hennar svo ólýsanlega mikið.
Hún amma okkar er með eyru
sem hlusta af alvöru, faðm sem
heldur svo fast, ást sem er ótak-
mörkuð og endalaus og hjarta
gert úr gulli.
Halla María og Sigurgeir.
Ég man hana fyrst í brúnköfl-
ótta hringskorna pilsinu sínu á
balli í Samkomuhúsinu dansandi
„jive“ við hann Sigurgeir sinn og
alla hina flinku strákana. Þetta
var á árunum kringum 1960.
Hún var sannarlega glæsileg á
velli, há og grönn og svona ótrú-
lega flink að dansa. Við áttum
sannarlega eftir að bralla margt
saman og skemmta okkur og
jafnvel stundum öðrum (eða það
héldum við a.m.k.). Mennirnir
okkar voru báðir í Akóges og
tókum við oft þátt í alls konar
gríni og glensi á skemmtunum
þar.
Við vorum saman í kvenfélag-
inu Líkn, þar sem Halla stjórnaði
fjöldasöng, aðallega á skemmt-
unum eldri borgara, og kallaði
hún þá oft á mig og nutum við
þess að syngja svolítið með
gamla fólkinu. En svo kom að því
að við vorum sjálfar orðnar
„gamla fólkið“, en við stóðum
meðan stætt var.
Þá eru ótalin öll árin sem við
sungum saman í Samkórnum og í
Kór Landakirkju, en þar söng
Halla frá fermingaraldri. Starfið
í þessum kórum var bæði gefandi
og skemmtilegt fyrir líkama og
sál. Söngurinn var auðvitað í há-
vegum hafður. Mest var auðvitað
sungið á æfingum og við kirkju-
legar athafnir. Við settum upp
stór kórverk, sem sungin voru
bæði heima og erlendis. Svo voru
alls konar tónleikar, bæði á vorin
að ógleymdum jólatónleikunum
ár hvert þar sem við fengum til
liðs við okkur helstu söngvara
landsins. Ekki má gleyma öllum
ferðalögunum sem við fórum í
bæði innanlands og utan.Við fór-
um til ýmissa landa í Evrópu og
m.a.s. til Taílands, en söngstjór-
inn okkar í meira en 40 ár, hann
Guðmundur kantor, er giftur
Deng, sem er fædd og uppalin
þar.
Við áttum börn jafngömul í
sama bekk og Halla vann um
tíma á skrifstofu Fiskiðjunnar
með Guðjóni eiginmanni mínum.
Það varð þeim mæðgum og
reyndar öllum vinum og vanda-
mönnum mikið áfall þegar Sig-
urgeir greindist með krabba-
mein og lést eftir erfið veikindi.
Það var eins og lífsneistinn
slokknaði hjá Höllu minni. Hún
gekk í gegnum mikil og erfið
veikindi árum saman og fékk
loks hvíldina á Sjúkrahúsi Vest-
mannaeyja 21. sept. síðastliðinn.
Elsku Halla mín. Ég kveð þig
að sinni og þegar við hittumst á
ný verður lagið tekið með og án
orða, og þá tökum við nú Bjarna-
staðabeljurnar og Pretty Wom-
an, eins og við gerðum svo oft.
Elsku Svea, Halla María, Sig-
urgeir, Óskar,Villa og aðrir að-
standendur. Við Gaui sendum
ykkur innilegar samúðarkveðjur.
Elsku Halla, vertu Guði falin,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Þín vinkona og söngsystir,
Hólmfríður Ólafsdóttir.
Elskuleg vinkona okkar hún
Halla er dáin. Það má með sanni
segja að hún hafi verið leyst
þrautunum frá. Síðastliðin tíu ár
hefur hún átt við erfið veikindi að
stríða.
Margs er að minnast eftir ára-
tuga vináttu, oft var glatt á hjalla
hjá okkur, mikið sungið og trall-
að þegar við vorum ungar. Og
síðan okkar ágæti saumaklúbbur
sem hefur starfað í 46 ár, þar
sem sífellt er verið að reyna að
leysa lífsgátuna. Sumarbústaðar-
ferðirnar og utanlandsferðirnar
eru ógleymanlegar. Við náðum
alltaf svo vel saman, hvort sem
var á gleði- eða sorgarstundum.
Ekki væri ég hissa þótt þær
væru farnar að tjútta þarna uppi
hjá himnaföðurnum Halla og
Klara, sem við kvöddum fyrir að-
eins fimmtán mánuðum.
Eftir að Halla missti hann Sig-
urgeir sinn fyrir nítján árum hef-
ur einkadóttirin hún Svea og
hennar fjölskylda verið lífið
hennar Höllu. Svea hefur verið
óþreytandi að sinna mömmu
sinni og létta henni lífið á allan
hátt.
Elsku Svea, Óskar, Halla
María, Sigurgeir, Villa, Jónas og
Kjartan, megi góðu minningarn-
ar ylja ykkur og sefa söknuðinn.
Blessuð sé minning Höllu
Bergsteinsdóttur.
Fríða, Elísabet, Hildur,
Kristín, Stella, Guðbjörg,
Sigga, Elínborg.
Þá hefur vinkona mín Halla á
Múla kvatt þetta jarðlíf. Hún
hefur átt við langvarandi veik-
indi að stríða, en nú er þjáning-
unum lokið.
Ég hefi þekkt Höllu frá því ég
var smástrákur, hún var að vísu
nokkrum árum eldri en ég, en við
ólumst upp á sömu torfunni í
miðbæ Vestmannaeyja. Síðar
kynntist ég henni betur þegar
við Sigurgeir maður hennar, sem
látinn er fyrir allmörgum árum,
urðum samstarfsmenn og félagar
í stjórn Eyverja, FUS.
Enn betur kynntumst við svo
þegar ég sem framkvæmdastjóri
Herjólfs hf. réð Höllu til vinnu á
skrifstofunni hjá mér. Unnum
við þar saman til fjölda ára eða
allt þar til Herjólfur hf. lagðist af
og við fórum hvort í sína áttina.
Þessi tími okkar á Herjólfs-
skrifstofunni var alveg frábær,
nánast allan tímann unnum við
fjögur þar, auk mín voru það
Dússý, Halla og Binna, og urðum
eins og ein fjölskylda. Ræddum
um allt og ekkert og þekktum
hvert annað afar vel og tókum
þátt í gleði og sorg hvert annars.
Höllu varð það mikið áfall þeg-
ar hún missti Sigurgeir sinn og
raunar náði sér aldrei eftir það,
en við samstarfsfólkið reyndum
að létta henni lífið eins og við
gátum og fyrir það var hún þakk-
lát. Það sagði hún mér oft síðar.
Halla var mjög glaðvær og
skemmtilegur félagi, var alltaf til
í smá glens og hafa gaman af
hlutunum. Þá var hún afar sam-
viskusöm og vildi gera alla hluti
sem allra best.
En nú er hún farin. Hún er
önnur af þessum fjórum sem
unnu þarna saman sem hverfur
frá þessu jarðlífi. Dússy, þessi
elskulega vinkona okkar, lést
fyrir um fjórum árum úr krabba-
meini, langt um aldur fram. Það
var okkur öllum mikill missir.
Ég veit ég get talað fyrir
munn okkar Binnu, sem eftir lif-
um, að betri félaga og samstarfs-
fólk en Höllu og Dússý er vart
hægt að hugsa sér.
Hafið báðar þökk fyrir allt og
allt.
Um leið og ég bið góðan Guð
að blessa minningu Höllu á Múla
sendi ég dóttur hennar Sveu og
öllum aðstandendum mínar inni-
legustu samúðarkveðjur.
Magnús Jónasson
frá Grundarbrekku.
Vinkona mín til fjölda ára er
látin. Höllu frá Múla í Vest-
mannaeyjum kynntumst við
hjónin þegar við fluttum til Vest-
mannaeyja 1959. Hún var dóttir
hjónanna Sveu Norman og Berg-
steins Jónassonar, sem bjuggu á
Múla með fjögur börn.
Pabbi minn, sem var þá kokk-
ur á Kyndli, hafði spilað brids við
Steina og félaga þegar siglt var
til Eyja. Við Axel keyptum skó-
búðina af Oddi Þorsteinssyni
frænda hans og fluttum út í Eyj-
ar með Sigrúnu dóttur okkar að
verða fjögurra ára. Steini var
betri en enginn að hjálpa okkur
að flytja og Halla hjálpaði okkur
að koma okkur fyrir.
Halla var mjög vinsæl og glað-
vær, söng með vinkonum sínum
oft opinberlega. Hún var hrókur
alls fagnaðar og hafði gaman af
að dansa. Hún og vinir hennar
voru oft fengin til að starta böll-
um. Var unun að sjá þau tjútta af
mikilli list. Hún fór með Klöru
vinkonu sinni á húsmæðraskóla
að Laugalandi í Eyjafirði. Einnig
fóru þær til Kaupmannahafnar
og unnu á hóteli. Þetta voru
geysilega skemmtilegir tímar.
Heim kom hún og fór að vinna í
Kaupfélaginu í nokkur ár.
Hún giftist Sigurgeiri Sigur-
jónssyni og eignuðust þau Sveu
Soffíu árið 1963, en Svea er gift
Óskari Ólafssyni og á hún tvö
börn, Höllu Maríu og Sigurgeir,
sem hún var ákaflega stolt af.
Halla og Sigurgeir settu upp
verslunina Stafnes á Bárustíg
með Jónasi bróður hennar og
seinna Hermanni Einarssyni.
Þau seldu síðar verslunina. Halla
fór að vinna á Herjólfsafgreiðsl-
unni. Hún söng með kirkjukór
Vestmannaeyja í fjöldamörg ár.
Sigurgeir andaðist 23. septem-
ber 1993, 51 árs að aldri. Náði
hún sér illa eftir það og kannski
aldrei. Við tíu vinkonur stofnuð-
um saumaklúbbinn „Þögnin“
1966 sem hefur starfað alla tíð
síðan. Flestar afskaplega mynd-
arlegar til munns og handa.
Reyni ég að mæta þar öðru
hvoru mér til sáluhjálpar.
Saumaklúbburinn fór oft í ferða-
lög saman bæði innanlands og
erlendis, t.d. London og Prag.
Var alltaf stuð í hópnum.
Þegar á leið fór að síga á
ógæfuhliðina hjá Höllu. Hún var
mjög lungnaveik, með mikla liða-
gigt. Gat lítið gert með sínum
veiku höndum, seinna einnig
hjartveik. Síðustu árin voru
henni mjög erfið. Hún seldi húsið
sitt í Hrauntúni, keypti fyrst
íbúð á Skólavegi 2 og að síðustu
þjónustuíbúð í Eyjahrauni við
Hraunbúðir.
Síðustu árin var hún ýmist
inni eða úti af sjúkrahúsinu, oft
mjög veik. Þó bráði af henni á
milli, en að lokum lét líkaminn
undan og hún andaðist 22. sept-
ember. Gengin er góð vinkona
sem ég sakna innilega. Ég þakka
henni samfylgdina og bið Sveu
og fjölskyldu hennar blessunar.
Einnig systkinum hennar, Villu,
sem alltaf var til staðar fyrir
hana, Kjartani og Jónasi.
Megi hún hvíla í friði.
Sigurbjörg Axelsdóttir.
Elsku Halla. Þá er þessari
þrautagöngu þinni lokið en hún
var bæði löng og ströng. Margs
er að minnast þegar horft er til
baka og maður yljar sér við
minningar liðinna ára. Það var
skemmtilegur tími þegar þið
Svea voruð hjá okkur í Dalnum
sumarið eftir Eyjagosið, þá var
margt brallað, hlegið og gert að
gamni sínu. Það var oft fróðlegt
að hlusta á ykkur Ingólf þegar
þið sátuð við eldhúsborðið og
rifjuðuð upp mannanöfn og við-
urnefni á Eyjabúum. Aldrei
gleymdum við heldur þegar við
vorum einar heima með barna-
skarann og nautin úr Eystri
komu æðandi yfir ána. Þá var nú
heldur betur uppi fótur og fit að
smala saman börnunum og loka
bænum. Svo var staðið við
gluggann og horft á nautin bölva
og atast í heysátunum á túninu.
Svo barst hjálpin, nautin voru
rekin til síns heima og við gátum
tekið gleði okkar á ný. Eða þegar
þú tókst bílprófið sama dag og
Hjalti Páll fæddist. Þú hringdir í
Ingólf til þess að láta í ljós gleði
þína yfir áfanganum og þið
kepptust við að lofa Skaparann
fyrir hvað þetta gekk allt vel fyr-
ir sig, meira að segja að bakka
sagðir þú. Þá fyrst áttaði Ing-
ólfur sig á því að þið voruð að
tala hvort um sinn hlutinn; þú
um bílprófið en hann um fæðingu
sonarins, en þú vissir ekki fyrr
en þá að hann væri fæddur.
Þetta og margt fleira rifjuðum
við oft upp til þess að létta lund-
ina síðustu ár en það væri efni í
heila bók ef ætti að rifja það allt
upp. Að lokum langar mig að láta
fylgja með einn af þínum uppá-
haldssálmum.
Drottinn er minn hirðir,
mig mun ekkert bresta.
Á grænum grundum
lætur hann mig hvílast,
leiðir mig að vötnum,
þar sem ég má næðis njóta.
Hann hressir sál mína,
leiðir mig um rétta vegu
fyrir sakir nafns síns.
Jafnvel þótt ég fari um dimman dal,
óttast ég ekkert illt,
því að þú ert hjá mér,
sproti þinn og stafur hugga mig.
Þú býr mér borð
frammi fyrir fjendum mínum,
þú smyr höfuð mitt með olíu,
bikar minn er barmafullur.
Já, gæfa og náð fylgja mér
alla ævidaga mína,
og í húsi Drottins bý ég langa ævi.
(23. Davíðssálmur)
Elsku Halla mín. Við stórfjöl-
skyldan frá Drangshlíðardal
þökkum þér samfylgdina og allar
góðar stundir. Þú áttir stórt
hjarta og hlýju faðmlögin þín og
fyrirbænir þínar gleymast ekki.
Elsku Svea og fjölskylda, missir
ykkar er mikill en þið eruð búin
að standa ykkur frábærlega.
Okkar innilegustu samúðar-
kveðjur og Guð styrki ykkur í
sorginni.
Lilja.
Elskuleg vinkona okkar hún
Halla er dáin. Það má með sanni
segja að hún hafi verið leyst
þrautunum frá. Síðastliðin tíu ár
hefur hún átt við erfið veikindi að
stríða.
Margs er að minnast eftir ára-
tuga vináttu, oft var glatt á hjalla
hjá okkur, mikið sungið og trall-
að þegar við vorum ungar. Og
síðan okkar ágæti saumaklúbbur
sem hefur verið starfandi í 46 ár,
þar sem sífellt er verið að reyna
að leysa lífsgátuna. Sumarbú-
staðaferðir og utanlandsferðir
eru ógleymanlegar. Við náðum
alltaf svo vel saman hvort sem
var á gleði- eða sorgarstundum.
Ekki væri ég hissa þótt þær
væru farnar að tjútta þarna uppi
hjá himnaföðurnum Halla og hún
Klara sem við kvöddum fyrir að-
eins 15 mánuðum.
Eftir að hún Halla missti hann
Sigurgeir sinn fyrir 19 árum hef-
ur einkadóttirin hún Svea og
hennar fjölskylda verið lífið
hennar Höllu. Svea hefur verið
óþreytandi að sinna mömmu
sinni og létta henni lífið á allan
hátt.
Elsku Svea, Óskar, Halla
María, Sigurgeir, Villa, Jónas og
Kjartan, megi góðu minningarn-
ar ylja ykkur og sefa söknuðinn.
Blessuð sé minning Höllu Berg-
steinsdóttur.
Fríða, Elísabet, Hildur,
Kristín, Stefanía, Guðbjörg,
Sigríður og Elínborg.
Halla
Bergsteinsdóttir
Móðir okkar og tengdamóðir,
RANNVEIG UNNUR SIGÞÓRSDÓTTIR,
áður til heimilis að Lindargötu 61,
lést á Hrafnistu í Reykjavík fimmtudaginn
20. september.
Útför fer fram frá Fossvogskapellu þriðjudaginn
2. október kl. 13.00.
Bjarnfríður Bjarnadóttir, Stefán Loftur Stefánsson,
Eyrún Magnúsdóttir, Gunnar Þór Finnbjörnsson.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, sonur, faðir,
bróðir, tengdafaðir og afi,
ÞÓR JENS GUNNARSSON
kennari og rafvirki
til heimilis að Esjugrund 23,
Kjalarnesi,
varð bráðkvaddur á heimili sínu þriðjudaginn
25. september.
Útförin verður auglýst síðar.
Áslaug Þorsteinsdóttir,
Sigurlaug A. Stefánsdóttir,
Björn Markús Þórsson, Steinunn Ósk Þorleifsdóttir,
Sonja Þórey Þórsdóttir, Jóhann Guðbjargarson,
Steinunn Þórsdóttir, Margrét Grétarsdóttir.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
HALLGRÍMUR V. MARINÓSSON,
Hellisgötu 1,
Hafnarfirði,
lést á krabbameinsdeild 11E,
Landspítalanum við Hringbraut,
þriðjudaginn 25. september.
Útför hans fer fram frá Neskirkju föstudaginn 5. október
kl. 13.00.
Arndís K. Sigurbjörnsdóttir,
Margrét Hallgrímsdóttir,
Sigurbjörg Hallgrímsdóttir, Kristján Jónsson,
Kristín Hallgrímsdóttir, Birgir Björnsson,
Katrín Kristín Hallgrímsdóttir,
og barnabörn.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
MARGRÉT STEINGRÍMSDÓTTIR,
Brúnavegi 9,
Hrafnistu,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum í Reykjavík
miðvikudaginn 26. september.
Útförin fer fram frá Fríkirkjunni í Reykjavík fimmtudaginn
4. október og hefst kl. 13.00.
Árni Gunnarsson, Sjöfn Óskarsdóttir,
Vilborg Gunnarsdóttir, Gunnar Aðalsteinsson,
Guðrún Erla Gunnarsdóttir, Þorgrímur Páll Þorgrímsson,
barnabörn og barnabarnabörn.