Morgunblaðið - 21.01.2013, Blaðsíða 20

20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 21. JANÚAR 2013
✝ Skjöldur Tóm-asson fæddist
19. október 1938 á
Akureyri. Hann
lést á heimili sínu
föstudaginn 11.
janúar 2013.
Foreldrar hans
voru hjónin Tómas
Jónsson, bruna-
vörður á Akureyri,
f. 27.6. 1916, d.
13.1. 2003, og
Hulda Emilsdóttir, húsmóðir, f.
12.10. 1919, d.17.12. 1966.
Systkini Skjaldar eru Jón Guð-
björn, f. 1937, Hreinn, f. 1941,
Guðbjörg, f. 1945, Svala, f.
1948, og Helga, f. 1955.
Skjöldur kvæntist 24.12.
1961 Drífu Gunnarsdóttur frá
Tjörnum í Saurbæjarhreppi, f.
25.2. 1942, d. 30.12. 2004. Þau
skildu. Eftirlifandi sambýlis-
kona Skjaldar er Björk Nóa-
dóttir, f. 30.9. 1933. Börn
Skjaldar og Drífu eru Hulda
Tómasína, f. 19.1. 1964, og
Harpa, f. 19.9. 1967, d. 5.6.
2005. Sambýlis-
maður Hörpu var
Sveinn Guðfinns-
son, f. 2.8. 1965.
Þau slitu sam-
vistir. Dóttir
þeirra er Drífa
Sól, f. 16.6. 1994.
Skjöldur ólst
upp með fjölskyldu
sinni í innbænum á
Akureyri. Hann
lærði til múrverks,
tók meistarapróf í því fagi og
starfaði við það um árabil. Árið
1973 hóf hann störf sem bruna-
vörður hjá Slökkviliði Ak-
ureyrar og þar lauk hann sín-
um starfsferli. Skjöldur var
alltaf mikill áhugamaður um
hvers konar hreyfingu og úti-
vist og stundaði hana mikið.
Skíðaiðkunin átti hug hans all-
an og ekki er langt síðan hann
renndi sér sína síðustu ferð.
Útför Skjaldar fer fram frá
Akureyrarkirkju í dag, 21. jan-
úar 2013. Athöfnin hefst klukk-
an 13.30.
Allt eins og blómstrið eina
upp vex á sléttri grund
fagurt með frjóvgun hreina
fyrst um dags morgunstund,
á snöggu augabragði
af skorið verður fljótt
lit og blöð niður lagði
líf mannlegt endar skjótt.
(Hallgrímur Pétursson)
Ástkær bróðir okkar, Skjöldur
Tómasson, er fallinn frá eftir stutt
og erfið veikindi. Hans verður sárt
saknað því hann var góður bróðir,
sem skilur eftir sig stórt skarð í
systkinahópnum.
Skjöldur fæddist í Lækjargötu
6 eða Tommhúsinu. Í minningunni
var hann fjörugur og þróttmikill
strákur og oft uppátækjasamur
og allt sitt líf þurfti hann að hafa
mikið fyrir stafni. Hann heillaðist
ungur af skíðaíþróttinni, enda
skíðasvæði Innbæinga, Hall-
grímsgarðurinn, rétt ofan við
heimili hans í Lækjargötunni og
varð hann snemma góður skíða-
maður og vann til margra verð-
launa. Skíðin stundaði hann síðan
allt sitt líf.
Snyrtimennska og nákvæmni
var Skildi í blóð borin. Það var
honum mikils virði að vera vel til
fara og hafa fallegt í kringum sig
og hann lagði mikinn metnað í að
t.d. skila góðri vinnu. Á yngri ár-
um greiddi hann okkur systrum
sínum stundum túkall fyrir að
bursta skóna sína og mamma okk-
ar Hulda sá um að hafa alltaf þrjár
stífaðar skyrtur tilbúnar fyrir
hverja helgi.
Skjöldur var skemmtilegur
maður, ræðinn og mikil fé-
lagsvera. Hann var fjölskyldu-
rækinn og fylgdist vel með því
sem var að gerast í lífi okkar
systkinanna og okkar fjölskyldna.
Hann var duglegur að koma í
heimsóknir og hafði gaman af því
þegar stórfjölskyldan hittist.
Margir minnast sennilega
Skjaldar bróður okkar fyrir það
hvað hann hafði mikinn áhuga á
hreyfingu ýmiskonar og allavega í
seinni tíð gekk hann oft marga
kílómetra á dag. Hann var gjaf-
mildur og boðinn og búinn að að-
stoða aðra fjölskyldumeðlimi og
vini því hann var handlaginn vel
og lærður múrari og flísalagning-
maður. Skjöldur var tónelskur og
hlustaði t.d. mikið á karlakóra og
einnig var hann hrifinn af söng ís-
lensku dægurlagasöngvaranna
Ragga Bjarna, Ellýar Vilhjálms
og Óðins Valdimarssonar, og þá
hreifst hann mjög af hljómsveit
Ingimars Eydal og hafði mjög
gaman af að dansa.
„Nú er ég kominn til að dansa,“
sagði hann stundum kankvís og
stríðinn.
Hann var helst aldrei iðjulaus
og féll aldrei verk úr hendi. Á ung-
lingsárum var hann mikill hesta-
maður, átti hesta og hleypti einnig
fyrir aðra í kappreiðum. Að lokum
þökkum við systkinin honum fyrir
allar góðu samverustundirnar.
Við vottum sambýliskonu hans
Björk, dótturinni Huldu Tómas-
ínu og barnabarninu Drífu Sól
okkar dýpstu samúð.
Jón, Guðbjörg, Svala,
Helga og fjölskyldur.
Sko Gísli, eigum við að ljúka við
að steypa þessa stétt eða ekki, ha?
Það gengur ekki með stanslausum
kjaftagangi og kaffiþambi. Ha?
Komdu þér að verki drengur.
Láttu þetta ganga. Þar með var
Skjöldur frændi minn Tómasson,
„Skjölli Tomm“, búinn með ör-
stutta kaffipásu í steypuvinnunni.
Hann arkaði teinréttur að hræri-
vélinni og setti í gang. Við vorum
að renna í gangstétt við heimili
mitt og honum þótti verkið ganga
seint hjá mér. Ég átti að moka í
vélina og færa honum síðan hrær-
urnar. Hann pússaði, enda múr-
ari, múrari sem var eftirsóttur til
vinnu vegna vandvirkni, hrað-
virkni og áreiðanleika.
Skjöldur lærði múrverk hjá
meistara Bjarna Sveinssyni, en
um miðjan aldur réð hann sig til
Slökkviliðs Akureyrar, þar sem
faðir hans hafði starfað og Hreinn
bróðir hans bættist einnig síðar í
þá vösku sveit. Hjá slökkviliðinu
starfaði Skjölli fram undir sjötugt.
Múrverkið greip hann gjarnan í á
frívöktum, síðustu árin nær ein-
göngu við flísalagnir.
Skjölli var harðsnúinn íþrótta-
maður á sínum yngri árum. Sér-
staklega var það skíðaíþróttin
sem heillaði hann. Enda voru
skíðabrekkurnar við þröskuldinn
á æskuheimili hans í Lækjargötu
6. Í Búðagilinu voru líka margir
aðrir harðsnúnir skíðamenn og
þar voru stundum haldin skíða-
mót hér á árum áður. En á skíðum
var Skjölli kappsamur, eins og við
önnur verk. Fyrir kom að hann
réð ekki lengur ferðinni og endaði
fótbrotinn með gifs frá tá og upp í
nára. Það átti nú ekki við minn
mann, að vera lengi í slíku „stofu-
fangelsi“. Ekki síst vegna þess að
bræður hans stríddu honum lát-
laust. Það verða hljóðin í þér bróð-
ir þegar þeir fara að rífa af þér
gifsið og leggjarhárin með, sagði
Jónsi og hló dátt.
Já, Skjölli var ekki gefinn fyrir
droll; hann vildi láta verkin ganga.
Það gekk hratt undan honum við
múrverkið og við slökkvistörf
gekk hann vasklega fram. Það
gerði hann líka þegar brennivíns-
þorstinn gerði vart við sig, en það
gat verið tafsamt verk. Hvað segir
þú frændi, hefur þú nokkuð fengið
þér nýlega? spurði hann mig eitt
sinn sem oftar með glott á vör og
ég spurði þess sama á móti. Ha,
ég, nei ég er orðinn alveg hand-
ónýtur við þetta, enda kunni ég
ekkert með þetta að fara í gamla
daga. Ha, Gísli. Nú er þetta bara
léttvínssull og svo set ég plötu
með góðum söng á fóninn, helst
með góðum tenór sem kann að
taka á því drengur.
Í mínum huga var Skjölli
frændi minn fyrst og fremst góður
drengur, heiðarlegur og hjálp-
samur. Hann hélt sér vel; gekk
reistur um bæinn. Það rignir upp í
nefið á honum, sögðu ónefndir
frændur, en hann svaraði á móti,
að það færi betur á því að ganga
beinn og bera sig vel. Hann stund-
aði líkamsrækt og fór á skíði og
var hreystin uppmáluð. Þess
vegna er sárt að kveðja þennan lit-
ríka frænda minn, en lokaáfang-
inn var í hans stíl. Hann hafði
gengið milli sérfræðinga frá því
síðsumars vegna bakverkja. Eftir
margra mánaða þrautagöngu
fannst meinið loks í lok nóvember.
Ólæknandi krabbi. Mánuði síðar
er Skjölli allur. Hann var ekki fyr-
ir droll.
Sjáumst síðar frændi. Góða
ferð.
Gísli Sigurgeirsson.
Létt er að stíga lífsins spor,
ljúf er gleðin sanna,
þegar eilíft æsku vor,
er í hugum manna.
(Ragnar S. Gröndal)
Þessi orð lýsa svo vel okkar
kæra frænda, Skildi, sem nú hefur
kvatt þennan heim.
Skjöldur var afskaplega lífs-
glaður maður sem var gaman að
hitta og spjalla við um heima og
geima. Hann var hinn eini sanni
eilífðarunglingur. Hann var ungur
í anda, hafði fjölmörg áhugamál
og stundaði alls kyns líkamsrækt
af lífi og sál. Þar var hann enginn
eftirbátur sér mun yngri manna.
Skildi var annt um okkur systk-
inabörnin sín og sýndi það í verki.
Hann fylgdist vel með og spurði
reglulega frétta af okkur. Hann
var alltaf boðinn og búinn að að-
stoða okkur í flísalögnum og
fleira. Þá fann maður vel fyrir
kraftinum sem í honum bjó því
það gat verið hörkupuð að vera
handlangari hjá Skildi Tómassyni.
Þá þurfti sko að vera til nýtt kaffi,
svo var rösklega unnið og vandað
til verka. Þetta voru góðar stund-
ir.
Það er mikil eftirsjá að góðum
frænda, við þakklát fyrir að hafa
kynnst honum og við megum
margt af honum læra bæði af orð-
um hans og gjörðum.
Farðu í friði vinur minn kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær
aldrei ég skal þér gleyma.
Svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens)
Tómas, Ragnhildur,
Bergur og Kristín.
Skjöldur Tómasson
✝ Árni Hró-bjartsson
fæddist í Reykja-
vík 1. desember
1938. Hann and-
aðist á Landspít-
alanum, Fossvogi
11. janúar 2013.
Foreldrar hans
voru Ingibjörg
Þorsteinsdóttir, f.
15. september
1909, d. 11. júlí
2004, og Hróbjartur Árnason
burstagerðarmeistari, f. 12.
júní 1897, d. 11. febrúar 1953.
Árni var eitt sex barna þeirra
hjóna. Þau eru í aldursröð:
Margrét, Helga Steinunn,
Helgi, Friðrik og Jón Dalbú.
Hinn 4. júlí 1959 kvæntist
Árni Kristrúnu Ólafsdóttur, f.
3. júlí 1938. Hún er dóttir Arn-
dísar Pétursdóttur, f. 24. jan-
úar 1914, d. 10. október 2002,
og Ólafs Haraldar Jónssonar
húsgagnasmiðs, f. 15. okt.
1904, d. 10. janúar 1948. Börn
þeirra eru þrjú: 1) Hróbjartur,
f. 7. janúar 1960. Maki hans er
Sveinbjörg Pálsdóttir, f. 27.
Friðriki og Sigurbergi Árna-
syni föðurbróður sínum. Árni
og Kristrún stofnuðu sitt
fyrsta heimili við Sogaveg í
Reykjavík en fluttu skömmu
eftir fæðingu Hjördísar til
Englands þar sem Árni lauk
stúdentsprófi og háskólagráðu
í útflutnings- og markaðs-
fræðum frá Bournemouth
Municipal College árið 1972. Í
framhaldi af því stofnaði hann
póstverslunina Heimaval sem
hann rak ásamt eiginkonu
sinni til ársins 1983. Hann
starfaði einnig í nokkur ár sem
markaðsstjóri sérverslunar-
innar Torgsins. Síðar stofnaði
Árni líkamsræktarstöðina Æf-
ingastöðina og upplýsingafyr-
irtækið Kompass. Hann vann
að ýmsum markaðs- og frum-
kvöðlamálum eins lengi og
heilsan leyfði.
Árni var fyrsti forseti Kiw-
anisklúbbsins Setbergs í
Garðabæ og virkur meðlimur í
Gídeonfélaginu á Íslandi. Hann
var einn af upphafsmönnum
júdóhreyfingarinnar á Íslandi
og meðal stofnenda sambands
vaxtarræktarmanna.
Útför Árna fer fram í dag,
21. janúar 2013, frá Háteigs-
kirkju og hefst athöfnin kl. 15.
nóvember 1961.
Synir þeirra eru
Kristinn Árni, f.
28. desember
1989, og Ari Stef-
án, f. 17. febrúar
1996. 2) Hjördís, f.
14. febrúar 1965.
Maki hennar er Jó-
hann Jóhannsson,
f. 10. janúar 1963.
Dætur þeirra eru
Sóley, f. 3. nóv-
ember 1990, Berglind, f. 2.
ágúst 1995, og Þórdís Helga, f.
14. maí 1997. 3) Helena, f. 23.
nóvember 1972. Maki hennar
er Tómas Njáll Möller, f. 26.
desember 1970. Dætur þeirra
eru Katrín Edda, f. 11 maí
1999, og Arndís, f. 7. sept-
ember 2003.
Árni ólst upp á Laugavegi
96 í Reykjavík. Hann lærði raf-
virkjun við Iðnskólann í
Reykjavík. Eftir það fór hann
til Englands í málanám 17 ára
og 19 ára nam hann bursta- og
penslagerð í Noregi. Hann rak
Burstagerðina í Reykjavík í
nokkur ár ásamt bróður sínum
Elsku afi Árni, vinur minn og
lærifaðir, lést föstudaginn 11. jan-
úar, eftir baráttu við veikindi. Afi
sem gaf mér Nóa, eftirlætis-
bangsann minn sem hefur fylgt
mér nánast alla ævi og situr enn á
rúminu mínu nú rúmum tuttugu
árum síðar.
Ég held ég hafi aldrei sagt hon-
um það, en ég leit mjög upp til afa
míns og nafna. Ég naut þess að
hlusta á sögurnar um viðburða-
ríka ævi hans og vona innilega að
ég muni geta upplifað jafn mikið
og hann. Að vissu leyti hef ég,
hvort sem það er ósjálfrátt eða
ekki, reynt að feta í fótspor hans.
Ég veit að hann mun fylgjast
með mér áfram, og vona að hann
geti verið jafn stoltur af mér og ég
er af honum.
Guð blessi þig, afi.
Kristinn Árni Hróbjartsson.
„Það endist þér eins lengi og þú lifir
hið ljúfa ævintýr.
Það lagði þér á tungu orð, sem yfir
þeim undramætti býr
að fella rúbínglit á mýri og móa.
Þú mældir grýtta jörð við pálmaskóga.
Því töfraorðið, það var æska þín,
og þú varst sjálfur lítill Aladdín.
Tengdafaðir minn, Árni Hró-
bjartsson, var maður ævintýr-
anna. Þess ber viðburðaríkt lífs-
hlaup hans vitni. Hann var
frumkvöðull sem kannaði óhikað
nýjar lendur. Hann var víðförull
eldhugi sem átti svo auðvelt með
að fá aðra í lið með sér á vit nýrra
drauma. En eins og oft vill verða
um þá sem velja að fara ótroðnar
slóðir í lífinu var vindurinn stund-
um í fangið. Dalir tóku við af hæð-
um. Hvort heldur sem var tókst
Árni á við aðstæður sínar með
bjartsýni og óbilandi trú að leið-
arljósi.
Kynni mín af Árna hófust fyrir
rúmlega aldarfjórðungi er ég kom
inn í fjölskyldu hans fyrst tengda-
barnanna. Hann var einstaklega
hlýr maður, gestrisinn og glett-
inn. Í minningunni eru óteljandi
samverustundir, bæði hér heima
og erlendis þar sem við hjónin
bjuggum á tímabili. Oft var mikið
rætt, um allt milli himins og jarð-
ar. Við tengdafaðir minn vorum
ekki alltaf sammála í skoðana-
skiptum okkar, enda hvernig má
annað vera þegar raunsæi og
draumar takast á. Samskipti okk-
ar urðu mér lærdómsrík, þau
kenndu mér margt um lífið og um
sjálfa mig.
Síðustu árin glímdi Árni við
erfið veikindi er settu mark sitt á
daglegt líf hans og möguleikann á
að rækta samskiptin við fólkið sitt
eins mikið og hann hefði viljað.
Sem fyrr tókst hann á við þær að-
stæður af miklu æðruleysi og með
einstökum stuðningi tengdamóð-
ur minnar. Og hvernig sem allt
var var hugur hans síkvikur og
aldrei slokknaði neistinn sem
kynnti undir hugmyndir hans og
drauma.
Og þó skal engum dýrðardraumi glat-
að,
sem dreymdi þína önd.
Í auðmýkt hjartans ennþá færðu ratað
í óska þinna lönd.
Því minningin um morgunlandið bjarta
um myrka vegu lýsir þínu hjarta
í veröld þá, sem ósýnileg er,
en Aladdín í minni sínu ber.“
(Tómas Guðmundsson)
Ég kveð tengdaföður minn
með söknuði, nú þegar hann er
genginn á vit ævintýrsins með
Guði þar sem allt verður nýtt og
enga þjáningu er að finna. Af
hjarta þakka ég honum sam-
fylgdina. Megi Guð blessa minn-
ingu Árna Hróbjartssonar.
Sveinbjörg Pálsdóttir.
Mig langar í nokkrum orðum
að minnast góðs vinar míns,
Árna Hróbjartssonar. Það má
segja að okkar kynni hafi hafist
fyrir alvöru þegar ég gerðist Gí-
deonfélagi en síðar áttum við eft-
ir að starfa mikið saman í okkar
Gídeondeild í Hafnarfirði/Álfta-
nesi. Árni sat m.a. í fyrstu stjórn
þeirrar deildar þegar hún var
stofnuð. Árni var einlægur í trú
sinni á Jesúm Krist og það kom
skýrt fram hjá honum að hann
vildi starfa með okkur að út-
breiðslu Guðs heilaga orðs. Árni
og Kristrún kona hans opnuðu
oft heimili sitt fyrir okkur til að
halda fundi, fyrst úti á Álftanesi,
síðan í Reykjavík og nú síðast í
Reykjanesbæ, það var ætíð gott
að koma inná þeirra fallega
heimili. Mig langar að þakka fyr-
ir allar góðu stundirnar sem við
áttum heima hjá þeim hjónum.
Árni tók þátt í okkar starfi, m.a.
með því að biðja fyrir starfi okk-
ur við útbreiðslu Guðs orðs, það
var okkur mikils virði. Síðustu
æviárin átti Árni við veikindi að
stríða en alltaf var hann með
hugann við starf Gídeonfélagsins
og áhugi hans leyndi sér ekki.
Við vitum að núna er Árni kom-
inn heim til Drottins þar sem við
munum hittast aftur þegar okkar
lífi lýkur hér á jörð. Við leiðarlok
langar mig að þakka fyrir allar
góðar samverustundir í gegnum
árin og gott samstarf, megi Guð
blessa minningu Árna Hró-
bjartssonar. Kristrúnu og fjöl-
skyldu langar mig að votta ein-
læga samúð mína.
Því svo elskaði Guð heiminn að
hann gaf einkason sinn til þess að
hver sem á hann trúir glatist ekki
heldur hafi eilíft líf. (Jóh. 3:16)
Pétur Ásgeirsson,
Hafnarfirði.
Kveðja frá Kiwanis-
klúbbnum Setbergi
Fallinn er í valinn félagi okkar
Árni Hróbjartsson. Árni var ekki
aðeins venjulegur félagi, hann
var forystumaður um stofnun
Setbergs og fyrsti forseti þess.
Klúbburinn var stofnaður 9. júní
1975 og eru nokkrir stofnend-
anna ennþá félagar. Samfylgd
þeirra og Árna er því orðin býsna
löng. Árni gegndi fyrrum starfi
sem útheimti tíðar utanlands-
ferðir og því óhægt um vik að
sinna klúbbstörfum. Hann tók
sér því frí um tíma.
Þegar utanlandsferðum fækk-
aði og aðstæður breyttust kom
Árni aftur til starfa í klúbbnum
og hugðist taka fullan þátt í þeim.
Vegna heilsubrests hans varð þó
minna úr þeim fyrirætlunum en
ætlað var. Auk þess sem hann
átti, síðustu árin, heima í Reykja-
nesbæ og því óhægt um reglu-
lega fundarsókn. Auk þess sem
heilsuleysi hamlaði. Talið er að
Árni hafi, á ferðum sínum til Ind-
lands á árum áður, smitast af
sjaldgæfum en landlægum sjúk-
dómi sem hann glímdi við ávallt
síðan og beið að lokum lægra hlut
hinn 11. janúar sl.
Árni var óvenju hugmyndarík-
ur hugsjónamaður og varði t.d.
miklum tíma og fjármunum til
þess að koma upp fjáröflunar-
kerfi á netinu fyrir klúbbinn sinn
og Kiwanishreyfinguna. Þetta
kerfi kallaði hann „Instant lottó“.
Leyfi yfirvalda fékkst til rekst-
urs lottósins og starfaði það um
sinn. Ekki voru allir á eitt sáttir
um þessa fjáröflun og svo fór að
lokum að hún var, af óvildar-
mönnum, kæfð í fæðingunni.
Fleiri hugmyndir Árna voru at-
hyglisverðar en kannski ekki að
sama skapi raunhæfar, að svo
stöddu. Hann var e.t.v. á undan
sinni samtíð og árangur ekki
ávallt sem skyldi. Sbr. lottóið hér
á undan.
Sagt er að Guð almáttugur
eigi alla vegi og því sé sama
hvaða stíg menn velja sér að feta.
Þeir liggja allir til Sumarlands-
ins, þar sem menn hittast aftur
og geta væntanlega, áfram, lagt
stund á áhugamál sín. Fimm af
eldri Setbergsfélögum hafa nú
fetað sinn jarðneska stíg á enda.
E.t.v. fær Árni því tækifæri til
þess að endurreisa klúbbinn sinn
á nýjum vettvangi. Óhjákvæmi-
lega munu fleiri félagar fara
sömu leiðina og þeir sem þegar
eru farnir hjá og því verður brátt
fundarfært hjá Árna á nýjum
vettvangi.
Við Setbergsfélagar þökkum
honum langa samfylgd og vott-
um aðstandendum hans samúð.
Fyrir hönd Setbergsfélaga,
Björgvin Kjartansson.
Árni Hróbjartsson
Þökkum auðsýnda samúð vegna andláts
og útfarar
JÓSEFS SIGFÚSSONAR,
Knarrarstíg 4,
Sauðárkróki.
Sérstakar þakkir til starfsfólks deildar 2 á
Heilbrigðisstofnun Sauðárkróks.
Fjóla Kristjánsdóttir,
og aðrir aðstandendur.