Morgunblaðið - 31.01.2013, Síða 27

UMRÆÐAN 27
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 31. JANÚAR 2013
Í sömu viku og
þjóð mín gekk til at-
kvæða um Icesave-
samningana í hinsta
sinn árið 2011 hvatti
ég hana, í grein hér í
Morgunblaðinu, til að
segja nei við samn-
ingunum og standa
þannig fast á lögvörð-
um rétti sínum. Ég
lýsti jafnframt furðu
minni á málflutningi þeirra sem
reyndu að hræða landsmenn til að
samþykkja þann ólánssamning
sem fyrir lá. Þeir héldu því fram
að við sem hygðumst fella samn-
inginn neituðum að taka þátt í að
borga þjóðarskuldir! Við hin héld-
um því fram að með því að segja
nei vildum við einungis fá úr því
skorið hvort okkur bæri að borga
óreiðuskuldir einkafyrirtækis.
Eftirleikinn þekkja allir. Við
felldum samninginn og höfum nú
unnið sætan sigur. Hann er þó ein-
ungis hálfur, enn sem komið er.
Reikningsskil
Ég skrifa þessa grein ekki til að
hreykja mér af því að hafa haft á
réttu að standa. Ég tilheyrði
meirihluta þjóðarinnar í þessu
máli og hann fékk, sem betur fer,
að ráða að lokum. Nei, ég skrifa
þessa grein til að krefjast reikn-
ingsskila.
Ríkisstjórnin brást þjóðinni ger-
samlega í þessu máli, ekki einu
sinni heldur þrívegis. Það gerði
meirihluti Alþingis líka, jafn oft.
Það var einungis for-
seti vor, Ólafur Ragn-
ar Grímsson, sem
sýndi þá stefnufestu
og þann kjark sem
þurfti á örlagastundu.
Nánast einn og
óstuddur forðaði hann
þjóð sinni frá greiðslu-
falli og jafnvel gjald-
þroti með því að koma
tvívegis í veg fyrir að
ríkisvaldið samþykkti
hina fráleitu Icesave-
samninga. Án hug-
rekkis forseta vors, sem vísaði
málinu tvisvar sinnum til þjóð-
arinnar, sætum við Íslendingar nú
í botnlausu skuldafeni og sæjum
ekki til sólar. Hann á þakkir skild-
ar en fáir telja sig aflögufæra um
þær í drambsemi sinni.
Í frábærri bók dr. Hjálmars
Freysteinssonar hagyrðings, Lán í
óláni, er að finna vísu um þá
hvatningu til Íslendinga að horfa
fram á veginn en ekki í baksýnis-
spegilinn. Vísan er svona:
Farið höfum villur vega,
því verður ekki breytt.
Af því skulum endilega
ekki læra neitt.
Þegar dómur hefur nú loks fallið
í Icesave-málinu er uppgjör óum-
flýjanlegt. Þeir þingmenn þjóð-
arinnar, í stjórn og stjórnarand-
stöðu, sem máluðu skrattann á
vegginn og reyndu að þvinga þjóð
sína með hótunum til að sam-
þykkja Icesave-samningana, hljóta
að þurfa að axla sína ábyrgð. Ann-
að er óhugsandi. Ég blæs á öll rök
um að við erlent ofurefli hafi verið
að etja. Ef þingmenn okkar hefðu
alltaf verið svo veikir í hnjánum
gagnvart erlendu valdi værum við
sennilega ennþá dönsk nýlenda og
landhelgin tólf mílur en ekki tvö
hundruð…
Stefnum breska ríkinu!
Þótt fullnaðarsigur hafi loks
unnist í Icesave-deilunni er sig-
urinn í málinu öllu einungis hálfur.
Lokahnykkurinn er eftir og hann
er óhjákvæmilegur ef við viljum
ganga hnarreist í samfélagi þjóða.
Verkefnið sem við blasir er að ís-
lenska þjóðin leiti réttar síns
gagnvart breska ríkinu.
Engin siðmenntuð þjóð getur
leyft annarri þjóð að komast upp
með að setja sig á lista yfir
hryðjuverkamenn án þess að
stefna henni fyrir athæfið. Sá
gjörningur var bæði ástæðulaus og
ógeðfelldur og með öllu for-
dæmalaus. Hvað málafylgju varðar
hefur forseti vor enn og aftur sýnt
hvað í hann er spunnið – einn ís-
lenskra ráðamanna. Verkefni okk-
ar nú er að taka við keflinu úr
höndum hans og skila því alla leið
í mark. Við eigum stuðning hans
vísan í því verki.
Sá flokkur sem setur það efst á
stefnuskrá sína að sækja Breta
undanbragðalaust til saka fyrir að
setja hryðjuverkastimpil á ís-
lensku þjóðina fær atkvæði mitt í
kosningunum í vor. Ég hvet allt
kosningabært fólk til að setja
stjórnmálaflokkunum þetta ein-
falda skilyrði fyrir atkvæði sínu.
Hálfur sigur unninn
Eftir Braga V.
Bergmann
Bragi V. Bergmann
»Ef þingmenn okkar
hefðu alltaf verið svo
veikir í hnjánum gagn-
vart erlendu valdi vær-
um við sennilega ennþá
dönsk nýlenda og land-
helgin tólf mílur…
Höfundur starfar við almannatengsl.
Erum við mann-
fólkið ekki í sífellu að
reyna að vera eitt-
hvað og sanna okkur
hvað fyrir öðru?
Þegar ég leit inn í
hringinn sá ég mig í
boxi við sjálfan mig.
Þar áttust við betri
helmingurinn og sá
verri. Guð gefi að sá
betri vinni.
Í stöðugri baráttu
við sjálfan mig
Það er nefnilega þannig að
íbygginn á svip með hendur læstar
fyrir aftan bak, og bundið fyrir
bæði augu, spássera ég daglega um
markaðstorg lífsnautnanna með
girndina að leiðarljósi.
Ráfandi um götur og torg í ein-
hvers konar firringu, smjattandi,
líkt og í leiðslu í leit að einhverju,
skoðandi hvað hlaðborð heimsins
hefur upp á að bjóða.
Áreitið er mikið. Fullt af girni-
legum tilboðum sem freista mín og
ég á erfitt með að hafna. Hlað-
borðið svignar undan lygilegum
krásum lystisemda hégómans.
Ég litast um og staldra við. Úr
innsta kjarna mínum brjótast fram
góðviljaðir þankar en afar hjá-
róma: Hvers vegna að vera að
kaupa lygina þegar sannleikurinn
fæst ókeypis? Og baráttan heldur
áfram.
Kröfur heimsins
Dulbúnar kröfur heimsins eru
nefnilega lævís og lipur hégómi
sem kallar á tilgangsleysi og
magna upp minnimáttarkennd.
Þær setja verðmiða á fólk, eru
þröngsýnar, hrokafullar og nið-
urlægjandi.
Kræsingarnar á veisluborði
heimsins gera í rauninni ekki ann-
að en að íþyngja, valda áhyggjum,
streitu og álagi. Þær
taka toll og geta hæg-
lega aukið líkurnar á
illvígum og jafnvel
banvænum sjúkdóm-
um. Þær valda von-
brigðum, harmi og
kvöl, angist, sorg og
dauða.
Hvar slær
hjarta þitt?
Hvar eða hverju og
hverjum slær hjarta
þitt? Egóinu, hégóm-
anum, lífsgæðakapphlaupinu,
streðinu yfir því að reyna að vera
eitthvað, lyginni, því að reyna að
græða eða að sanna þig fyrir fólki?
Eða: Fyrirgefningunni, auð-
mýktinni, sannleikanum og því að
lifa í þakklæti fyrir lífið?
Slær það í fjölskyldu þinni, í um-
hyggju fyrir samferðafólki þínu og
í bæn til Guðs? Í bæn um náð hans
og miskunn? Eða kannski í óþol-
inmæði yfir stundargirndum?
Láttum freistingar tíðarandans
ekki villa okkur sýn. Látum þær
ekki glepja okkur svo þær nái ekki
tökum á okkur og afvegaleiði.
Já, daglega lít ég inn í hringinn
og sé ég mig þar fyrir í boxi við
sjálfan mig. Þar sem þeir eigast við
betri helmingurinn og sá verri. Guð
gefi að sá betri hafi sigur að lokum.
Og baráttan heldur stöðugt
áfram.
Eftir Sigurbjörn
Þorkelsson
Sigurbjörn
Þorkelsson
» Þegar ég leit inn í
hringinn sá ég mig í
boxi við sjálfan mig. Þar
áttust við betri helming-
urinn og sá verri. Guð
gefi að sá betri sigri að
lokum.
Höfundur er ljóðskáld
og rithöfundur.
Alltaf að reyna
að vera eitthvað
Vesturhraun 5
Garðabæ
Mán.–fös.: 08:00–17:00
Sími: 530 2000
Bíldshöfði 16
Reykjavík
Mán.–fim.: 08:00–18:00
Föstudaga: 08:00–17:00
Laugardag: 10:00–14:00
Sími: 530 2002
Smiðjuvegi 11e, gul gata
Kópavogi
Mán.–fös.: 08:00–17:00
Sími: 530 2028
Freyjunes 4
Akureyri
Mán.–fös.: 08:00–12:00
13:00–17:00
Sími: 461 4800
VIÐ
ERUM
WÜRTH
www.wurth.is
Helgi Þór Þórsson
Söluráðgjafi