Morgunblaðið - 02.10.2013, Side 32

32 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 2. OKTÓBER 2013
Smáauglýsingar
Bækur
Mannlíf og saga fyrir vestan
Aðalefni: Hemmi Gunn fyrir vestan.
Fæst í bókaverslunum og beint frá
okkur: vestfirska.is.
Vestfirska forlagið.
Óska eftir
KAUPUM GULL - JÓN & ÓSKAR
Kaupum allt gull. Kaupum silfur-
borðbúnað. Staðgreiðum. Heiðar-
leg viðskipti. Aðeins í verslun okk-
ar Laugavegi 61. Jón og Óskar,
jonogoskar.is - s. 552-4910.
KAUPI GULL!
Ég, Magnús Steinþórsson gullsmíða-
meistari, kaupi gull, gullpeninga og
gullskartgripi. Kaupi allt gull, nýlegt,
gamalt og illa farið.
Leitið til fagmanns og fáið góð ráð.
Uppl. á demantar.is, í síma 699 8000
eða komið í Pósthússtræti 13 (við
Austurvöll).
Verið velkomin.
Ýmislegt
VANDAÐIR ÞÝSKIR HERRASKÓR
ÚR LEÐRI , SKINNFÓÐRAÐIR OG
MEÐ GÓÐUM SÓLA
Teg. 206204 23 Vandaðir herraskór
úr mjúku leðri, skinnfóðraðir.
Stærðir: 41-47. Verð: 16.975.
Teg. 455201 340 Vandaðir herraskór
úr mjúku leðri, skinnfóðraðir.
Stærðir: 41-47. Verð: 17.975.
Teg. 308204 354 Vandaðir herraskór
úr mjúku leðri, skinnfóðraðir.
Stærðir: 40-47. Verð: 15.885.
Teg. 416407 35 Vandaðir herraskór
úr mjúku leðri, skinnfóðraðir.
Stærðir: 40-47. Verð: 21.600.
Komdu og líttu á úrvalið
hjá okkur!
Sími 551 2070.
Opið mán. - fös. 10 - 18.
Laugardaga 10-14.
Góð þjónusta - fagleg ráðgjöf.
www.mistyskor.is
Erum einnig á Facebook.
Bílaþjónusta
Ökukennsla
Kenni á BMW 116i
Snorri Bjarnason,
sími 892 1451.
Bilaskoli.is
Húsviðhald
Hreinsa þakrennur,
laga ryð á þökum og tek að
mér ýmis verkefni.
Sími 847 8704
manninn@hotmail.com
Þjónustuauglýsingar
Þarft þú að koma fyrirtækinu
þínu á framfæri
Hafðu samband í síma
569 1390 eða á
augl@mbl.is
og fáðu tilboð
mbl.is
alltaf - allstaðar
Guðrún Jónsdóttir, samstarfs-
kona okkar til margra ára, gegndi
starfi forstöðumanns í Fé-
lagsstarfi Gerðubergs frá árinu
1990 en hún var fjórði forstöðu-
maðurinn til að sinna því starfi frá
opnun Gerðubergs í mars 1983.
Áður hafði hún starfað í nokkur
ár sem handavinnuleiðbeinandi í
félagsstarfinu. Miklar breytingar
hafa orðið á þessum tíma í fé-
lagsstarfi Reykjavíkurborgar og í
þau 27 ár sem Guðrún stóð vakt-
ina í Gerðubergi átti sér stað heil-
mikil þróun. Guðrún sinnti starfi
sínu af hugsjón og alúð. Fjöldi
einstaklinga sem hafa átt um sárt
að binda naut handleiðslu hennar
og styrks en hún gaf sér alltaf
tíma til að setjast niður og hlusta
á hvers kyns vanda sem við var að
glíma. Á þetta einnig við um
starfsfólk hússins en hún tók jafn-
an vel á móti nýju fólki og hvatti
það til að leita til sín með hvers
kyns erindi. Guðrún var mikil
handavinnukona og þrátt fyrir að
sinna fullu starfi tókst henni að
útbúa einstakar handsaumaðar
gjafir sem hún gaf samstarfsfólki
sínu við ýmis tilefni og má þar
nefna yndislega kerrupoka með
blúndusaumi þegar lítil börn
komu í heiminn.
Þökkum fyrir samveruna í
gegnum tíðina.
Sofðu vinur vært og rótt
verndi þig Drottinn góður.
Dreymi þig vel á dimmri nótt
dýrð þíns Jesú bróður.
(Þorkell G. Sigurbjörnsson)
Kæri Halldór og fjölskylda,
vottum ykkur öllum okkar inni-
legustu samúð á þessari sorgar-
stundu. Minning Guðrúnar mun
lifa um ókomna tíð og verður
hennar ætíð minnst með hlýjum
hug.
Fyrir hönd starfsfólksins í
Gerðubergi,
Guðrún Dís Jónatansdóttir.
Guðrún mín. Ég ætlaði ekki að
trúa því að þú værir farin. Það var
gaman að koma í Gerðubergið
þegar þú varst að vinna þar. Nú
er tómt á staðnum þegar þú ert
þar ekki. Þú hefur hjálpað mér
mikið, t.d. að læra að prjóna. Þú
varst alltaf hress og kát.
Ég sendi fjölskyldunni samúð-
arkveðjur.
Guð blessi þig,
Stefán Konráðsson sendill.
Við kynntumst Guðrúnu Jóns-
dóttur á vettvangi sem henni var
mjög hugleikinn og kær, og vor-
um við svo heppin að vera ná-
grannar hennar í næsta stiga-
gangi. Hún var formaður
Húsfélagsins Arahólum 2 í ára-
raðir, og þegar við fórum að sýsla
á sama vettvangi miðlaði hún okk-
ur af reynslu sinni og þekkingu,
sem þróaðist í einlægan vinskap
við þau hjónin, Guðrúnu og Hall-
dór. Var oft kátt á hjalla við
blómakerin.
Það var unun að sjá, þegar hún
var að bjástra við blómaker og
gróður, og breytti engu hvort
rigndi þann daginn, hún klæddi
sig bara eftir því. Ekki mátti hún
sjá misfellu eða kusk neins staðar
í sameign eða bílaplani án þess að
lagfæra það og snyrta af þeirri
umhyggju sem henni var svo eig-
inleg. Þannig munum við minnast
hennar. Og ávallt var Halldór
henni nálægur og virkur með
Guðrún Jónsdóttir
✝ Guðrún Jóns-dóttir fæddist
1. nóvember 1950 í
Bjarghúsum í Vest-
urhópi. Hún lést á
Landspítalanum
við Hringbraut 23.
september 2013.
Útför Guðrúnar
fór fram frá Fella-
og Hólakirkju 30.
september 2013.
henni í þessu amstri.
Úr andlitum þeirra
og fasi skein stolt og
gleði að loknu verki
hverju sinni, svo
sem íslenskra
bænda að kveldi á
sumrum. Ánægja
með vel unnið verk.
Ekki síst ber heimili
þeirra vott um þessa
sömu natni og um-
hyggju.
Það var ekki flókið að skilja ís-
lenska orðasambandið „samhent
sómahjón“ í návist þeirra hjóna,
eða orðið „fyrirmyndarhjón“, að
viðbættu orðinu „lífsförunautur“,
það blasti bara alltaf við í öllu
þeirra fasi.
Missir Halldórs, sonarins,
tengdadóttur og barnabarna er
risavaxinn. Við sendum þeim okk-
ar dýpstu samúðar- og sorgar-
kveðjur.
Ólafur Vignir og Inga
Fanney, Arahólum 4.
Kynni okkar Guðrúnar voru
stutt en sérstök. Þegar ég hringdi
og talaði við hana í fyrsta sinn fyr-
ir rúmu ári sagðist hún hafa beðið
eftir því að við hæfum samstarf.
Formálalaust fékk ég þannig
hlutdeild í stórhuga sýn Guðrún-
ar. Hún sameinaði fólk. Í afar
hnitmiðuðu látleysi hlúði hún að
mannlífinu, sáði fræjum lífsgleði,
virðingar og vonar allt í kringum
sig. Hún stýrði félagsstarfinu í
Gerðubergi. Það var áður ætlað
öldruðum en varð í meðförum
Guðrúnar að miðstöð fyrir fólk á
öllum aldri. Þar náðu kynslóðir
saman.
Við hófum samstarf um að fela
ungu fólki á síðustu önn fram-
haldsskóla að sinna sjálfboðinni
samfélagsþjónustu. Guðrún tók
þessari málaleitan af slíkri rausn
að hjá henni dvöldu um 15 nem-
endur í samfélagsþjónustu strax
fyrsta haustið. Félagsstarfið í
Gerðubergi varð þannig kjölfest-
an í þessu tilraunaverkefni um
leið og því var hrint af stað. Af
dagbókum nemendanna mátti
ráða hversu mikla manngæsku
þau upplifðu hjá Guðrúnu og
gestum hennar. Þau áttu alls ekki
von á svo gjöfulli samveru og fóru
hvert og eitt verulega ríkari en
þau höfðu komið. Það kom mér á
óvart hvernig Guðrúnu tókst að
virkja nemendur til að sinna
starfinu með gestum félagsstarfs-
ins, að sjá og skilja mikilvægi þess
að hlúa að öðru fólki. Hún gerði
þetta fullkomlega áreynslulaust,
og nemendur, piltar og stúlkur,
fundu sig í að spjalla, prjóna,
vaska upp, leggja á borð, raða
stólum, sópa og tína rusl, spila,
fylgja í göngutúr og ótal margt
fleira sem Guðrúnu datt í hug að
láta þau hjálpa til með. Í gegnum
starfið fengu þau dýrmæta sýn á
líf og reynslu eldra fólks og
reyndar fjölda annarra samborg-
ara.
Guðrún Jónsdóttir var alltum-
vefjandi. Kona sem vissi hvað
skiptir máli. Samvera fólks var
lykilatriði. Umhyggja hennar og
lífsgleði glöddu þá sem nærri
voru. Hún veitti sterka mannlega
nánd, sýndi hverjum og einum
óskipta athygli. Uppátækjasöm
var hún einnig, hafði gaman af því
að koma hlutum í kring. Í lok ann-
ar vildi hún endilega að við héld-
um hátíð, gerðum eitthvað fyrir
nemendahópinn. Hún pantaði
rútu og dreif okkur öll, næstum
50 manns, í að skoða Slökkviliðið
og Neyðarlínuna. Og á eftir var
boðið í kaffi og pönnukökur sem
fjölmargar konur í félagsstarfinu
lögðu á borðið handa unga fólkinu
úr FB.
Ég er afar þakklát fyrir að hafa
fengið að kynnast Guðrúnu Jóns-
dóttur. „Nafna mín“ sagði hún
alltaf og mér fannst það svo hlý-
legt. Hún minntist oft á aðra
nöfnu okkar sem farin var á und-
an henni. Það var Guðrún Þórs-
dóttir, fyrrverandi skólastjóri
Vinnuskóla Reykjavíkur, mikill
frumkvöðull í starfi með ungu
fólki. Hún var sannfærð um að sú
nafna vekti yfir okkur og starfinu
sem við vorum að byggja upp.
Brotthvarfi Guðrúnar úr heimi
hér fylgir djúpur söknuður. Eig-
inmanni hennar og fjölskyldu
votta ég samúð mína. Blessuð sé
minning Guðrúnar Jónsdóttur.
Guðrún Hrefna
Guðmundsdóttir.
„Gjörið þið svo vel. Nú eigið þið
salinn.“ Þannig hljómuðu oft orð
Guðrúnar, forstöðumanns í fé-
lagsstarfi aldraðra í Gerðubergi,
þegar hún vann í samstarfi við
aðra. Hún var hógvær, samvinnu-
fús, glögg á samstarf bæði með
nánum samstarfsmönnum og öðr-
um. Hún sagði stundum: „Aldr-
aðir eiga samleið með öllum ald-
urshópum og allir eiga samleið
með þeim.“ Menningarhóparnir í
Breiðholti, kirkjan, leikskólarnir,
grunnskólinn, Félag áhugafólks
um íþróttir aldraðra, hjúkrunar-
heimilin … Öllum bauð hún til
samstarfs og allir voru innilega
velkomnir. Ávallt stóð hún tilbúin
með útrétta hjálparhönd, gaf ráð,
lagði fram tillögur og hug-
myndir.
Við Guðrún áttum samleið um
áratugaskeið. Fyrst er ég vann
hjá Öldrunarþjónustu Reykjavík-
urborgar og síðar með hópum og
félögum sem hún bauð aðstöðu
þegar salurinn var laus í fé-
lagsstarfinu. Hún hafði brenn-
andi áhuga. Skilningur hennar og
samskiptahæfni óx með hverju
ári. Hún sótti endurmenntunar-
námskeið til að auka þekkingu,
styrkjast, eflast og þroskast og
skila árangursríku starfi sem
gæfi von og hvatningu. Hún var
hugmyndarík og framkvæmda-
söm. Hún fór sér stundum hægt
en sigldi með þunga og öryggi
með kærleika í stafni.
„Mig langar til að skilja þá sem
ég vinn með og fyrir,“ sagði hún
stundum. „Ég vil vinna með öldr-
uðum en ekki fyrir þá. Það hef ég
lært af þeim sem hafa gefið mér
mikið í starfinu. Mig langar til að
gera mannlífið fegurra.“
Sárt er að missa góðan sam-
starfsmann og vin. Enn sárara er
að missa eiginkonu, mömmu,
ömmu og góðan ástvin langt um
aldur fram. Sorgin heimsækir
alla. En um Guðrúnu eigum við
góðar minningar og ógleymanleg-
ar uppákomur í gleði, söng, dansi,
gönguferðum og skemmtan með
mikilli lífsgleði. Hún var einstök
og eftirminnileg. Við minnumst
hennar með þakklæti og hlýhug.
Síðastliðið vor bauð Guðrún
Félagi áhugafólks um íþróttir
aldraðra að halda kynningar- og
útgáfufund í tilefni af 25 ára af-
mælisriti félagsins Aldrei of seint.
Áður hafði félagið oft fengið sal-
inn fyrir íþróttaiðkanir, dansa og
leiki. Og Guðrún lét sér ekki
nægja að lána salinn heldur
bauðst til að leggja fram krafta
sína. „Kannski get ég fengið ein-
hverja góðviljaða til að gefa okkur
kökusneið og aðra vini til að létta
okkur lund.“ Hún fagnaði komu
okkar á útgáfufundinum og end-
aði ávarp sitt með því að segja:
„Gjörið þið svo vel. Nú eigið þið
salinn.“ Svo steig hún til hliðar og
við áttum salinn með kaffi og syk-
urkringlu og góðum anda. Svavar
Knútur söng með okkur með sinni
englarödd, samkenndin jókst og
tók hug okkar. Samfylgdin með
Guðrúnu var hlý og góð. Við
þökkum samleið og biðjum fjöl-
skyldu hennar friðar og farsældar
á komandi árum.
Þórir S. Guðbergsson.
Mig langar að minnast Guð-
rúnar Jónsdóttur með örfáum
orðum. Hún var forstöðumaður
félagsstarfsins í Gerðubergi,
sinnti starfi sínu með mikilli hlýju
og væntumþykju. Ég hef tekið
þátt í starfseminni og er þakklát
fyrir það. Fór í leikhúsferðir og
dagsferðir með fólkinu og Guðrún
var ávallt þar með. Guðrún sá allt-
af fyrir því að ég yrði henni og
manni hennar samferða í rútunni
eftir þær ferðir, fyrir það vil ég
þakka henni og allt sem hún gerði
fyrir mig í gegnum tíðina.
Elsku Guðrún mín, ég bið góð-
an Guð að vernda þig og ég á eftir
að sakna þín mikið.
Ég votta Halldóri manni henn-
ar og fjölskyldunni allri mína
dýpstu samúð.
Guð veri með ykkur öllum.
Guðrún Lára Pálsdóttir.
Góður samstarfsfélagi, Guðrún
í Gerðubergi, er fallinn frá. Minn-
ing hennar sem starfsfélaga,
frumkvöðuls og mannvinar stend-
ur upp úr sem fyrirmynd fyrir
aðra. Hún tók mörg framfara-
skref til þess að bæta samfélagið
og vann að því af óbilandi hug-
sjón.
Guðrún starfaði sem forstöðu-
kona í félagsstarfinu í Gerðubergi
í áratugi og kynntist þar fólki úr
öllu samfélaginu. Félagsstarfið
blómstraði undir hennar stjórn
og nýttust leiðtogahæfileikar
hennar þar eins og samstarfs-
félagar hennar í Breiðholti og víð-
ar fengu að kynnast. Þó að starfs-
svið hennar hafi legið í
félagsstarfinu þá starfaði hún
þvert á öll svið samfélagsins og
gerði margt mögulegt með þrot-
lausu starfi sínu. Allir gátu leitað
til Guðrúnar og var hún ætíð
reiðubúin að hjálpa þeim sem
þurftu á því að halda. Guðrún var
mjög ósérhlífin og einlæg í sínum
störfum og gaf ríkulega af hjart-
ans gleði.
Við þökkum Guðrúnu sam-
starfið og geymum í leiðinni það
dýrmæta leiðarljós sem hún skildi
eftir. Guðrúnar verður sárt sakn-
að af fólkinu í Gerðubergi og af
samstarfsfélögum. Hugur okkar í
þjónustumiðstöð Breiðholts er
hjá aðstandendum Guðrúnar og
vottum við þeim innilegustu sam-
úð.
Óskar Dýrmundur Ólafsson.
Guðrún Jónsdóttir var félags-
málakona með bjart og hlýlegt
viðmót. Hún var fljót að sjá tæki-
færin til góðra verka, var ósér-
hlífin og átti auðvelt með að fá
fólk til liðs við sig. Hún var prúð
en fylgin sér og kom hugmyndum
í verk. Hún gekk í Thorvaldsens-
félagið fyrir fjórtán árum og tók
þar að sér fjölmörg trúnaðarstörf.
Hún sat í stjórn félagsins á ár-
unum 2003-2006 og í stjórn
Kortasjóðs á árunum 2001-2013.
Kortasjóður gefur árlega út jóla-
kort til styrktar málefnum syk-
ursjúkra barna. Þess utan var
Guðrún ávallt tilbúin í hvers kyns
nefndarstörf og kom oftar en ekki
með tillögur um verðug verkefni
sem þörfnuðust stuðnings. Mál-
efni barna, ungmenna og eldri
borgara voru henni sérlega hug-
leikin og ánægðust var hún ef hún
gat leitt þessa hópa saman og
þannig minnkað kynslóðabilið.
Ásamt eldri borgurum og öðrum
þátttakendum í félagsstarfinu í
Gerðubergi þeyttist Guðrún á
milli hjúkrunarheimila, sambýla
fyrir heilabilaða og annarra
sjúkrastofnana með söng og gleði.
Ávallt kom hún færandi hendi og
lét gott af sér leiða, allt gert í
sjálfboðavinnu í þágu þeirra sem
á þurftu að halda. Þannig stuðlaði
hún að auknum lífsgæðum í lífi
fjölmargra, bæði gefenda og
þiggjenda.
Halldór maður Guðrúnar var
henni stoð og stytta, alltaf tilbú-
inn að aka hópunum hennar til og
frá og nutu Thorvaldsenskonur
þess iðulega í hópferðum. Thor-
valdsenskonur kveðja góða fé-
lagskonu og votta Halldóri og
fjölskyldunni samúð sína.
Anna Birna Jensdóttir,
formaður Thorvaldsens-
félagsins.
 Fleiri minningargreinar
um Guðrúnu Jónsdóttur bíða
birtingar og munu birtast í
blaðinu næstu daga.