Morgunblaðið - 20.03.2014, Page 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 20. MARS 2014
✝ Steinunn J.Steinsen fædd-
ist 7. janúar 1930 á
Ytri-Bakka, Arn-
arneshreppi. Hún
lést á hjúkrunar-
heimilinu Sunnu-
hlíð 1. mars 2014.
Foreldrar Stein-
unnar voru Jón
Ólafsson, bóndi á
Ytri-Bakka, Arnar-
neshreppi, f. 1898,
d. 1981, og k.h. Hansína Guðrún
Gísladóttir, f. 1895, d. 1950.
Systir Steinunnar var Gíslína, f.
19.1. 1935, d. 15.5. 2001, sonur
Gíslínu er Jóhann Viggó Jóns-
son, f. 1965. Sonur hans er Jón
Húni. Maki Jóhanns er Nanna
Briem, f. 1968, og eiga þau þrjú
börn, Daníel Eggert, Tómas
Gísla og Kirsten Margreti.
Eiginmaður Steinunnar var
Eggert Steinsen rafmagnsverk-
fræðingur, f. 5. desember 1924,
d. 15. janúar 2010. Þau giftust 7.
júlí 1949. Foreldrar hans voru
Anna Eggertsdóttir, f. 1893, d.
1965, og Steinn Steinsen bygg-
ingarverkfræðingur, f. 1891, d.
1981. Bróðir Eggerts er Gunnar
M. Steinsen, byggingarverk-
fræðingur, f. 28.3. 1928, maki
Sjöfn Zophaníasardóttir, f. 22.6.
1931. Þeirra börn eru Snorri, f.
1966, maki Hróðný Njarðar-
sen, f. 1975, maki Cecilia Stein-
sen, f. 1977, og eiga þau þrjá
syni Nóa, Leó og Max, b) Friðrik
Rafn Ísleifsson, f. 1978, maki
Hrund Logadóttir, f. 1983, c)
Flosi Hrafn, f. 1985, maki Þór-
unn Kjartansdóttir, f. 1983, og
eiga þau einn son Einar Jósef, d)
Eggert Örn, f. 1991. 4) Ragn-
heiður, f. 13.3. 1963 hennar börn
eru a) Héðinn Hilmarsson, f.
1983, sonur hans er Anton Máni,
maki Héðins er Elísabet Rósa
Leifsdóttir og á hún tvö börn,
Guðmund Leif og Kolbrúnu
Ástu, b) Sandra Steinþórsdóttir,
f. 1987, c) Viktor Steinþórsson,
f. 1992, d) Guðbergur Már Stein-
þórsson, f. 1994. 5) Jón f. 10.2.
1967, d. 9.2. 1995, maki Brynja
Sigurðardóttir, f. 24.3. 1967.
Þeirra barn er a) Rakel, f. 1990.
Brynja giftist síðar Sverri Andr-
eassen, f. 1970. Þeirra börn eru
b) Orri, f. 1996 og c) Aron, f.
2003 sem Steinunn og Eggert
tóku sem sínum barnabörnum.
Starfsvettvangur Steinunnar
var heimili hennar og Eggerts.
Hún hélt heimili fyrir sína sjö
manna fjölskyldu ásamt því að
seinna bættust við tveir afar,
tengdabörn og barnabörn.
Steinunn tók mikinn þátt í fé-
lagsstörfum í Kópavoginum,
bæði í Kvenfélaginu og Inner
Wheel.
Útför Steinunnar fer fram frá
Kópavogskirkju í dag, 20. mars
2014, kl. 13.
dóttir, f. 1972, dótt-
ir þeirra er Krist-
rún Sjöfn, og Lilja
Anna, f. 1973.
Börn Eggerts og
Steinunnar eru: 1)
Rúnar Hans, f.
3.11. 1949, maki
Guðrún Guð-
mundsdóttir, f. 5.7.
1953. Þeirra börn
eru a) Eggert, f.
1973, maki Hall-
dóra Hilmarsdóttir, f. 1972, og
eiga þau tvo syni, Ísak Rúnar og
Hilmar Viggó, b) Guðmundur, f.
1981, maki Fjóla Helgadóttir, f.
1982, og eiga þau þrjá syni Arn-
ar Mána, Hauk og Jakob, c)
Steinn, f. 1986, maki Erla Ósk
Sævarsdóttir, f. 1983, og eiga
þau eina dóttur, Matthildi Ylfu,
d) Svavar, f. 1986 maki hans er
Gabriella Molnár. 2) Steinn, f.
20.2. 1953, maki Ásta María
Björnsdóttir, f. 22.3. 1957.
Þeirra börn eru a) Steinunn
Dögg, f. 1979, maki Kristbjörn
Helgi Björnsson, f. 1977, og eiga
þau eina dóttur Iðunni Völu, b)
Steinarr Logi, f. 1985, maki
Arnbjörg Jóhannsdóttir, f. 1985,
og á hún einn son Ævar Frey, c)
Auðun, f. 1993. 3) Anna, f. 24.9.
1959, maki Sigurður Már Ein-
arsson, f. 28.12. 1955. Þeirra
börn eru a) Ragnar Már Stein-
Kveðja frá börnum
Við andlát móður okkar leitar
hugurinn til baka og fram
streyma hlýjar minningar um
bernsku- og uppvaxtarár. For-
eldrar okkar voru mjög samrýmd
og sammála um þau gildi sem
höfð skyldu í heiðri í okkar upp-
vexti og sú hjartahlýja sem ein-
kenndi heimilið teljum við að hafi
átt rætur að rekja til þeirra hlýju
og væntumþykju sem ríkti milli
þeirra alla tíð. Það er því erfitt að
skrifa um móður okkar án þess að
minnast í leiðinni föður okkar
sem lést fyrir fjórum árum. Þau
voru alla tíð samtaka í því að
styðja okkur í öllu því sem við
tókum okkur fyrir hendur og er
það ómetanlegt að alast upp við
það öryggi að eiga alltaf vísan
stuðning og skjól á æskuheimili
sínu. En það voru ekki bara við
sem nutum kærleika mömmu og
pabba, því á heimilinu voru allir
velkomnir, hvort sem það voru
ættingjar, vinir þeirra eða okkar
og var oft ansi gestkvæmt á heim-
ilinu.
Mamma gerði húsmóðurstarf-
ið að ævistarfi sínu og sinnti því
af mikilli samviskusemi og skör-
ungsskap. Lengst af bjuggu níu
manns á heimilinu, foreldrar,
fimm börn og tveir afar en einn
vetur vorum við ellefu þegar við
bættist tengdadóttir og barna-
barn. Fyrir marga væri þetta
fullt starf að þvo þvotta af öllu
þessu fólki, halda húsinu hreinu
og reiða fram fimm máltíðir á dag
fyrir heimilisfólk og alla þá sem
voru staddir í húsinu á matsmáls-
tíma.
En mamma virtist alltaf hafa
nægan tíma til að uppfylla óskir
okkar systkina sem gátu verið af
fjölbreyttum toga. Þær gátu snú-
ist um að sauma nákvæma eftir-
líkingu af tískufötum sem við
systur höfðum séð í blaði og bráð-
vantaði fyrir helgina eða sauma
segl fyrir eldri bræðurna sem
nota átti í siglingakeppni næsta
laugardag! Allt hafðist þetta ein-
hvern veginn og milli allra þess-
ara verka hugsaði hún um tvo afa
þeirra síðustu æviár af mikilli
nærgætni og hlýju og gætti
barnabarna þegar á þurfti að
halda.
Við systkinin vitum ekki hvort
mamma hefði valið húsmóður-
starfið að ævistarfi ef hún hefði
haft val, en tíðarandinn bauð ekki
upp á mikil tækifæri fyrir konur
þegar hún og pabbi voru að byrja
að búa. Mamma hélt erindi á Inn-
er Wheel-fundi árið 1999, þá tæp-
lega sjötug og búin að vera gift í
50 ár, lokaorðin hennar voru: „Ég
á þær óskir bestar til þeirra
kvenna sem takast á við sín störf
á næstu öld að þær geti eftir 50 ár
verið eins sáttar við sitt ævistarf
eins og ég við mitt. Það er nú einu
sinni svo að hver kynslóð er barn
síns tíma“.
Við erum þakklát foreldrum
okkar fyrir að búa okkur gott og
ástríkt heimili í uppvextinum,
senda okkur út í lífið með gott
veganesti og hafa haldið í hönd
okkar alla tíð þótt við héldum að
við gætum þetta allt sjálf.
Minningin um okkar góðu
mömmu mun lifa í hjörtum okkar.
Elsku mamma, hvíldu í friði.
Rúnar, Steinn, Anna og
Ragnheiður Steinsen.
Ég hef átt því láni að fagna að
eiga samleið með Steinunni
tengdamóður minni í yfir þrjá
áratugi, eða allt frá því að ég var
kynntur fyrir verðandi tengda-
foreldrum mínum. Í raun er erfitt
að minnast Steinunnar án þess að
minnast Eggerts tengdaföður
míns sem féll frá fyrir fjórum ár-
um. Þau hjón voru afskaplega
samhent, jafnt í blíðu sem stríðu,
og heimili þeirra á Furugrund
var alla tíð miðdepill Steinsen-
stórfjölskyldunnar. Allir voru þar
velkomnir; fjölskylda, vinir og
vandamenn, og Steinunn var
kona sem virtist hafa tíma til alls,
hvort sem það fólst í að töfra fram
mat og kaffi við öll tækifæri,
sinna barnapössun eða félagslífi.
Það var gestkvæmt á Furugrund,
enda fjölskyldan stór og þau hjón
vinmörg.
Fjölskyldan var Steinunni og
Eggerti allt og nákvæmlega
fylgst með öllum afkomendum
hvar í veröldinni sem þeir voru.
Öllum tímamótum var fagnað og
ekki vandamál hjá þeim hjónum
að bregða sér á milli landa til að
taka þátt í stórum áföngum í lífi
fjölskyldunnar. Ég minnist eftir-
minnilegra ferða með þeim hjón-
um til Skotlands og Danmerkur
til að fagna prófgráðum við er-
lenda háskóla og ferða til Dan-
merkur í fríum.
Steinunn hafði afskaplega
þægilega nærveru og var ein af
þeim sem eiga afskaplega auðvelt
með að tengjast fólki. Henni
fylgdi jákvæð útgeislun og með-
fædd kátína og man ég varla til
þess að sjá hana bregða skapi og
þessum eiginleikum hélt hún til
hinstu stundar. Það er komið að
kveðjustund. Ég minnist Stein-
unnar af hlýhug og eftirsjá, en ef
til vill er það huggun harmi gegn
að við sjáum hennar góðu eigin-
leika birtast í afkomendum henn-
ar. Slíkt er gangverk lífsins.
Guð varðveiti minningu Stein-
unnar Steinsen.
Sigurður Már Einarsson.
Það er komið að kveðjustund.
Þrátt fyrir að hafa verið þér
samferða í nær fjóra áratugi
finnst mér það stuttur tími, of
stuttur. Líklega er það eins og
svo oft við svona aðstæður að eig-
ingirni eftirlifenda stjórnar sökn-
uðinum, en þú varst tilbúin.
Þegar ég hugsa til baka yfir
þessa fjóra áratugi er hugurinn
er fullur af góðum minningum.
Minningum um hlýja móður,
tengdamóður og ömmu. Minning-
um um ósvikna gleði þína yfir af-
rekum barna, barnabarna og
barnabarnabarna. Lengst af
fylgdist þú með öllu sem við gerð-
um af ótrúlegri nákvæmni og
stolti, enda voruð þið hjónin sam-
mála um að afkomendur ykkar
væru bæði þau fallegustu og best
gerðu sem hægt væri að eiga.
Ykkur kom líka saman um það
hjónunum að við værum ágæt
þessi tengdabörn og tengda-
barnabörn því auðvitað gátu
þessi frábæru börn þín aðeins
laðað að sér ágætt fólk.
Ég man þegar við hittumst
fyrst, þú bauðst mér í sunnudags-
steik og ég man hvað þér var mik-
ið í mun að ég gæti notið matarins
með ykkur öllum og þið voruð
mörg. Ég man eftir þér í eldhús-
inu að útbúa eitthvað fyrir alla
eftir þörfum þeirra og áhuga. Ég
man eftir þér við saumavélina að
skapa flíkur sem voru engu líkar,
af krafti og öryggi, hratt og
örugglega, jafnvel að leggja af
stað með nýjan kjól fyrir Önnu að
morgni sem átti að notast þá um
kvöldið og alltaf gekk þetta hjá
þér.
Samt lagaðir þú margréttaða
máltíð í millitíðinni og bakaðir
stafla af pönnukökum fyrir gesti
og gangandi. Heima hjá þér voru
allir alltaf velkomnir og húsið því
oft fullt af gestum. Ég á minn-
ingar um ótal skipti þar sem við
áttum samleið, bæði í gleði og
sorg, matarboðum, afmælum,
skírnum, fermingum, jarðarför-
um, brúðkaupum, við útskriftir
og oftar en ekki lagðir þú til
kræsingar á borðin og þvílíkar
kræsingar. Ég á minningar um
óskipulagðar en kærkomnar
heimsóknir til okkar á Öldugöt-
una og síðast en ekki síst áramót-
in á Furugrund sem voru engu
lík, full af góðum mat og flugeld-
um. Að mínu viti hefðir þú átt að
vera í friðarþjónustu Sameinuðu
þjóðanna eða einhvers staðar þar
sem átök voru, því þú hafðir lag á
að stilla til friðar og leiða mál til
lykta, heimurinn væri þá betri
staður.
Það er með þakklæti og vin-
semd sem ég minnist þín.
Það er sagt að tíminn lækni öll sár.
Það kann að vera rétt.
Tíminn er vinur okkar.
En sárin skilja eftir sig ör sem aldrei
hverfa.
Sárin eru sársaukafull og óvelkomin.
En örin verða að endingu kærkomin,
því við viljum muna.
Kæra Steinunn, takk fyrir all-
ar fallegu minningarnar, takk
fyrir hvað þú varst góð tengda-
móðir og takk fyrir hvað þú varst
börnunum mínum góð amma.
Elsku Steinn minn, Rúnar og
Guðrún, Anna og Siggi, Raddý og
Stefán, barnabörn og barna-
barnabörn, mínar innilegustu
samúðarkveðjur við fráfall Stein-
unnar.
Ég sakna góðrar konu og
tengdamóður og veit að góðu
stundirnar, þær lifa í minning-
unni.
Kveðja frá tengdadóttur,
Ásta María Björnsdóttir.
Yndislega tengdamóðir mín er
nú farin á stefnumót við sinn
heittelskaða og verða miklir
fagnaðarfundir þegar þau hittast
á ný.
Steinunn var ekki nema hálf
manneskja eftir að Eggert
kvaddi árið 2010. Þau voru ein-
staklega samrýnd hjón og voru
eins og ein manneskja eftir 60
ára hjónaband.
Steinunn kenndi mér margt í
lífinu, þó ekki með því að lesa yfir
mér, heldur hvernig manneskja
hún var. Með einstakri hjarta-
hlýju bauð hún öllum, hvort sem
hún þekkti þá mikið eða lítið og
jafnvel ekki neitt, að borði sínu.
Hjá henni var alltaf dúkað borð
með bollastelli og miklu bakkelsi
á. Hún hafði einstakan áhuga á
öllu fólki og hafði litla þörf fyrir
að tala um sjálfa sig. Aldrei
heyrði ég hana hallmæla nokkr-
um einasta manni jafnvel þó að
viðkomandi ætti það alveg inni.
Hún gerði heldur ekki manna-
mun.
Hún var myndarleg húsmóðir,
ekta amma sem bakaði kleinur
og átti alltaf eitthvað gott fyrir
krakkana og hafði mikinn áhuga
á því sem þau voru að gera. Hún
kyssti alla og knúsaði og þá var
heimilishundurinn engin undan-
tekning. Konungsfjölskyldur
voru hennar sérstaka áhugamál
og skildi ég aldrei hvernig hún
nennti að sitja fyrir framan sjón-
varpið tímunum saman og fylgj-
ast með beinni útsendingu frá
einhverri athöfninni hjá kónga-
fólkinu.
Við höfum gengið saman í
gegnum súrt og sætt. Það var
okkur þungbært þegar við misst-
um Nonna okkar, ungan og frísk-
an, í blóma lífsins. Sú lífsreynsla
bjó til sterka og góða vináttu á
milli okkar. Hún hefur alltaf
reynst mér og Sverri einstaklega
vel í lífinu og aldrei verið spör á
að lýsa hrifningu sinni á okkar
ráðahag. Það var aldrei spurning
um að þau Eggert yrðu svara-
menn í brúðkaupinu okkar. Orra
og Aroni hefur hún alltaf tekið
eins og sínum eigin barnabörn-
um og fundist jafnmikið til þeirra
koma og Rakelar.
Steinunn var mikil fjölskyldu-
manneskja og var mikið fyrir að
bjóða fólki til sín og þá skipti
engu hvort húsrúm leyfði eða
ekki.
Steinsen-fjölskyldan er stór
og samrýnd og á hún mikinn þátt
í þeim kærleik. Steinunn var
mikil manneskja í mínum huga
og ég er þakklát fyrir að hafa
fengið að hafa hana svo lengi í lífi
mínu. Hún hefur auðgað líf mitt
mikið.
Það er mikill söknuður að hafa
Steinunni og Eggert ekki meðal
okkar en það er huggun að vita
að nú eru þau saman á ný.
Takk fyrir allt.
Brynja Andreassen
Sigurðardóttir.
Ég var þeirrar gæfu aðnjót-
andi að hún Steinunn var amma
mín. Í barnæsku minni fékk ég
að umgangast hana mjög mikið
þótt ég byggi í Borgarnesi en hún
í Kópavogi. Í þau skipti sem for-
eldrar mínir fóru til Reykjavíkur
gistum við nær undantekningar-
laust hjá ömmu og afa á Furu-
grundinni, á meðan þau bjuggu
þar. Foreldrar mínir voru oftast í
hinum ýmsu erindagjörðum í
Reykjavík og var ég mjög oft
heima hjá ömmu og afa og eyddi
mörgum dögum og kvöldum með
þeim í barnæsku minni.
Amma var afskaplega glað-
lynd kona og í hvert skipti sem ég
hitti hana var eins og hún hefði
ekki séð mig í marga mánuði eða
ár. Alltaf fékk ég faðmlag og koss
á kinn þegar ég hitti hana. Amma
hafði alltaf mikinn áhuga á öllu
sem ég gerði og lagði sig fram um
að vita hvað dreif á daga manns á
milli þess sem ég hitti hana. Bæði
hún og afi studdu við barnabörn-
in sín í öllu sem þau tóku sér fyrir
hendur og spurðu mann iðulega
spjörunum úr hvort sem það var
um námið eða hvað annað sem
maður tók sér fyrir hendur.
Amma á marga afkomendur,
mikinn fjölda bæði barnabarna
og langömmubarna. Ég held hún
hafi haldið upp á hvert eitt og ein-
asta okkar. Amma átti sjálf ekki
mörg systkini eða stóran hóp ætt-
ingja á sínum uppvaxtarárum.
Þess vegna held ég að henni hafi
þótt svo gaman að umgangast
okkur öll, bæði hvert fyrir sig og
svo öll saman í Steinsen-fjöl-
skylduboðunum sem haldin voru
við hvert tækifæri. Ég fór aldrei í
veislu hjá henni ömmu þar sem
maturinn kláraðist. Algengast
var að veislan hefði dugað fyrir að
minnsta kosti tvöfalt fleiri en
mættu, enda er það martröð
hverrar húsmóður að gestirnir
fari hungraðir frá henni.
Ég á margar góðar minningar
um hana ömmu. Þær sem mér
þykir vænst um eru minningar af
síðkvöldum þar sem ekki kom til
greina að maður færi í rúmið án
þess að fá kvöldkaffi. Settumst
við þá oft niður í eldhúsinu, afi
kláraði að lesa morgunblaðið,
kveikt var á útvarpinu, þau fengu
sér tebolla með hunangi út í og ég
fékk oftast heimabakað rúgbrauð
með þykku lagi af smjöri og stórt
mjólkurglas. Notalegri kvöld-
stundir er vart hægt að hugsa
sér.
Það voru forréttindi að fá að
alast upp með henni, allt fram á
fullorðinsár.
Flosi H. Sigurðsson.
Elsku amma.
Nú líður ömmu betur og er
komin á góðan stað.
Hún var alveg frábær amma,
studdi mig alltaf í öllu sem ég
gerði og fylgdist alltaf vel með
öllu sem ég tók mér fyrir hendur.
Hún fylgdist vel með og var fróð
og það var gaman að tala við hana
um allt milli himins og jarðar. Ég
á eftir að sakna hennar mikið. Ég
á alltaf eftir að minnast ömmu
með gleði því ég á svo ótrúlega
góðar minningar sem tengjast
henni. Minningin um ömmu og
afa mun lifa.
Amma var alltaf svo yndisleg
og hlý. Það var alltaf svo gott með
kaffinu hjá henni og allir alltaf
svo velkomnir til hennar og afa.
Ég á eftir að sakna hennar mikið.
Amma átti alltaf þrjár tegund-
ir af djús í fernu fyrir mig og kon-
fekt og nammi í skúffunni góðu.
Amma kyssti mig mikið. Nú er
hún komin til afa og Nonna
pabba.
Rakel, Orri og Aron.
Ég kynntist hjónunum Stein-
unni og Eggerti haustið 1998. Ég
var þá að kynnast Eggerti,
barnabarni þeirra.
Það sem er mér minnisstæðast
við kynni mín af þeim hjónum var
hve einlægnin var alltaf mikil,
þessi þægilegi hlýleiki sem var
alltaf til staðar þegar maður var
nálægt þeim. Þau sýndu sannan
og einstakan áhuga á öllu því sem
maður tók sér fyrir hendur. Mér
eru minnisstæðir jóladagarnir,
en þá var alltaf opið hús hjá þeim
þar sem maður fékk kaffi og heitt
súkkulaði, sólskinsköku, 10 eggja
sandkökuna hans Eggerts, engi-
ferkökurnar og allar þær góm-
sætu veitingar sem voru í boði.
Við buðum þeim heim í kaffi-
sopa á Mánagötuna síðsumar-
kvöld eitt árið 1999 og sögðum
þeim þá frá því að þau væru að
verða langafi og langamma. Þá
hljómaði hátt í Eggerti heitnum:
„Það var þá kominn tími til, ég
gratúlera!“ af svoleiðis innilegri
gleði og spenningi að hann rauk
upp úr sætinu og faðmaði okkur
og kyssti. Steinunn varð eitt bros
og hló sínum skæra, hvella hlátri
og óskaði okkur líka innilega til
hamingju.
Mér þótti líka ótrúlega gaman
að fá þau til Danmerkur sumarið
2007, þar sem við vorum þá bú-
sett í Kaupmannahöfn. Tilefnið
var gifting í fjölskyldunni og
ákváðu þau að gista á kollegíinu
Steinunn J. Steinsen
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
GUÐRÚN JÓNSDÓTTIR
frá Móeiðarhvoli,
lést á dvalarheimilinu Kirkjuhvoli sunnu-
daginn 16. mars.
Útförin fer fram frá Oddakirkju föstudaginn
28. mars kl. 15.00.
Valmundur Einarsson, Elísabet Anna Ingimundardóttir,
Hermann Jón Einarsson,
María Rósa Einarsdóttir, Guðmann Óskar Magnússon,
barnabörn og barnabarnabarn.
✝
Okkar ástkæri
ÓLAFUR PÉTUR EDVARDSSON
lést á Landspítalanum við Hringbraut sunnu-
daginn 9. mars.
Jarðarförin fór fram í kyrrþey frá Grafarvogs-
kirkju 19. mars.
Þökkum öllum sem hafa komið að umönnun
hans í gegnum árin.
Edvard Pétur Ólafsson, Pálína Oswald,
Viktor Gunnar Edvardsson, Ingunn Mjöll Birgisdóttir,
Björn Ingi Edvardsson, Hildur Sigurðardóttir,
Ólafur Pétur Jensen.