Morgunblaðið - 20.03.2014, Blaðsíða 28

28 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 20. MARS 2014
✝ Eiríkur RúnarHermannsson
fæddist í Reykja-
vík 15. október
1948. Hann lést á
háskólasjúkrahús-
inu í Osló laugar-
daginn 8. mars
2014.
Foreldrar hans
voru Hermann
Bæringsson vél-
stjóri, f. 2. desem-
ber 1908 í Keflavík við Látra-
bjarg, d. 22. febrúar 1988, og
Ragna Eiríksdóttir, húsfreyja,
f. 13. ágúst 1917 í Vorsabæ á
Skeiðum, d. 3. desember 1998.
Bræður Eiríks eru Sigursteinn
Sævar Hermannsson vélstjóri,
f. 16. Júní 1939, kvæntur
Önnu Þórarinsdóttur, og Jó-
hann Bragi Hermansson stýri-
maður, f. 7. maí 1941, d. 28.
september 2005, kvæntur Guð-
rúnu Ingadóttur. Eiríkur gift-
ist Helgu Erlendsdóttur lista-
konu, f. 14. janúar 1948, d. 23.
mars 2009, en þau slitu sam-
f. 25. október 1966. Stjúpdæt-
ur Rögnu eru Rakel Inga,
Sofia Elsie og Heba Guðrún
Guðmundsdætur. Seinni kona
Eiríks er Colleen Ann Her-
mannsson, en þau slitu sam-
vistum 1995. Sambýliskona Ei-
ríks frá 2000 er Ragnheiður
Grétarsdóttir listakona, fædd
7. september 1948. Sonur
hennar er Jóhannes K. Péturs-
son, f. 1974. Börn hans eru
Sveina Ísabel, f. 1999, Emil
Örn, f. 2002 og Ýmir Kári, f.
2007.
Eiríkur lauk vélstjóraprófi
frá Vélskóla Íslands árið 1974.
Hann var til sjós á aflamestu
skipum landsins til ársins 1981
en þá flutti hann til Ameríku.
Þar bjó hann til ársins 1996
og vann hann við hin ýmsu
störf. Hann var hægri hönd
dr. Ann Wigmore á heilsuhæl-
unum í Boston og Portó Ríkó.
Hann lauk prófi úr Florida
school of Massage árið 1990.
Hann gaf út bókina Krafta-
verk hveitigrassins árið 2010.
Eiríkur var til sjós frá árinu
2011 í Noregi.
Útför Eiríks Rúnars verður
gerð frá Fríkirkjunni í
Reykjavík í dag, 20. mars
2014, og hefst athöfnin klukk-
an 15.
vistum árið 1978.
Börn Eiríks og
Helgu eru 1) Er-
lendur, lögfræð-
ingur, matreiðslu-
meistari og leik-
ari, f. 22. febrúar
1970. Eiginkona
hans er Fjóla Ein-
arsdóttir, stjórn-
mála- og þróunar-
fræðingur, f. 25.
janúar 1978. Börn
þeirra eru Óðinn Páll, f. 7.
febrúar 1994, Andrea Líf, f. 5.
janúar 1999, og Eiríkur Sæ-
berg, f. 15. mars 2014. 2)
Ragna, framhaldsskólakenn-
ari, f. 4. september 1974. Eig-
inmaður hennar var Sveinn
Bjarki Sigurðsson lögreglu-
maður, f. 1970, d. 9. mars
2010. Börn þeirra eru Alex-
ander Freyr, f. 8. nóvember
1994, Sólveig Embla, f. 27.
júní 2003, og Ásta Eir, f. 4.
júlí 2006. Sambýlismaður
Rögnu er Guðmundur Ingi
Sigurvinsson málarameistari,
Elsku pabbi minn fór frá okk-
ur allt of snemma. Eftir situr
söknuður og margar fallegar og
litríkar minningar um bjartan
mann. Hann var frábær pabbi og
alltaf til staðar fyrir okkur Ella.
Þó hann ætti heima í útlöndum
vorum við alltaf í huga hans. Allt-
af fann maður hversu heitt hann
elskaði okkur og hann var óspar
að segja mér það.
Ég verð eilíflega þakklát fyrir
allt sem hann kenndi mér og
börnunum mínum og eru stelp-
urnar mínar farnar að segja
„mamma þú verður að halda
áfram að borða grænu súpuna
hans afa, hann var svo glaður
með það“. Já, það hafa allir lært
af þér, elsku pabbi minn. Guð
geymi þig í faðmi sínum og í
minningum okkar. Þín,
Ragna.
Ég tel mig mjög lánsaman
mann að hafa kynnst Eiríki.
Gleymi aldrei þegar ég kom fyrst
á Laugarnesveginn. Þar var mik-
ið að gerast, eldhúsið eins og í
Edengarði, já það var sannar-
lega líf á þeim bænum. Eiríkur
var sá atorkumesti maður sem
ég hefi kynnst á lífsleiðinni. Það
var alltaf mikil gleði þegar hann
kom í heimsókn til okkar Rögnu.
Þá var gjarnan mikið skrafað um
öll heimsins mál, og margar
skemmtisögur sagðar. Hann
sagði mér oft hve heitt hann
elskaði börnin sín. Ég fór nokkr-
ar ferðir með honum á Norður-
ljósunum og fannst mikið til þess
koma hvað hann var röskur og
úrræðagóður. Þar fór maður sem
í lífinu hafði stigið margar öld-
urnar, og alltaf var hann í góðu
skapi. Sjómaður af Guðs náð. Þú
fórst alltof fljótt frá okkur, en
verður þó alltaf í huga mér kæri,
tengdapabbi. Jákvæðnin og kæt-
in og horfðir alltaf fram á veginn
og fékkst alla til að brosa. Út-
geislunin var einstök.
Guð blessi minningu þína.
Þinn,
Guðmundur Ingi.
Þegar við fengum fréttir af því
að þú frændi góður værir farinn
yfir móðuna miklu ætluðum við
ekki að trúa okkar eigin eyrum,
við hittum þig nokkrum dögum
fyrr og töluðum um það hvað þú
litir nú svakalega vel út. Þú ætl-
aðir að koma og heimsækja okk-
ur þegar þú kæmir til baka frá
Noregi en það verður víst ekki úr
þessu þannig að slepptu því bara.
Minningar um þig eiga eftir að
lifa um aldur og ævi í okkar fjöl-
skyldu af nógu af skemmtilegum
sögum og viðburðum er hægt að
taka af þinni ævi og eflaust hefði
verið hægt að skrifa áhugaverða
ævisögu sem hefði fengið fólk
ýmist til að brosa eða svelgjast á
svo miklar voru andstæðurnar í
þínu lífi.
Mín fyrsta minning um þig er
þegar þú og pabbi komuð ofan af
Arnarvatnsheiði með fullt af sil-
ungi í mikilli tunnu sem þið höfð-
uð fyllt, mér fannst mikið til
koma þessa ógurlega veiðimanns
sem hafði farið með pabba mín-
um því ég vissi þó að ungur væri
að ekki hefði kallinn hann faðir
minn sett saman veiðistöng og
því hlytir þú að hafa séð um að
sækja björg í bú. Seinna heyrði
ég um svaðilfarir ykkar en þær
sögur verður ekki sagðar hér. Ég
fór svo ásamt fleirum í nokkra
veiðitúra með þér og þeir eru all-
ir mjög minnisstæðir enda fórst
þú aldrei troðnar slóðir, nestið
þitt var ekki það sama og okkar,
nei, þú varst með einhvern græn-
an djús sem þú hafðir búið til úr
jurtum sem þú hafðir auðvitað
ræktað sjálfur og hvar annars
staðar en í eldhúsinu heima hjá
þér þar sem varla varð þverfótað
grænmeti sem þú varst að
rækta. Þetta var þín ástríða á
síðustu árum en orkan sem þú
varst með var helmingi meiri en
hjá okkur öllum hinum í veiðinni
til samans og teygaðir þú aðeins
þennan galdramjöð.
Auðvitað varst þú heldur ekki
með neinar venjulegar græjur
með þér og einn af okkur sem
þekkti þig ekki mætti þér á litlu
torfæruhjóli með hokkíhjálm á
höfði, í veiðivöðlum og með veiði-
stöngina reyrða yfir bakið, hann
sagði við okkur að hann hefði
mætt furðulegasta manni sem
hann hefði nokkurn tímann séð í
veiði áður en fannst þetta svo
furðulegt að hann hélt jafnvel að
hann hefði séð ofsjónir. Við sögð-
um honum að þetta væri bara
Rúnar frændi og hann væri líka
með stærsta tjald sem við hefð-
um séð og í því væri þriggja sæta
sófasett, stofuborð og loftljós
með fjarstýringu svo hann gæti
slökkt á því þegar hann væri
kominn ofan í pokann!
Já, það var sannarlega líf í
kringum þig en við eigum ekkert
nema góðar og skemmtilegar
minningar um þig, frændi, og
megir þú hvíla í friði. Elsku
Raggý, Elli, Ragna og fjölskyld-
ur, megi guð vera með ykkur og
veita ykkur styrk á þessum erf-
iðu stundum.
Hermann og Berglind.
Okkur langar að minnast Ei-
ríks Rúnars Hermannssonar,
frænda og félaga, sem verður til
moldar borinn í dag.
Eiríkur Rúnar var mikill æv-
intýramaður sem fór óhefð-
bundnar leiðir í lífinu. Hann var
vélfræðingur á fengsælum skip-
um en sigldi ungur á vit ævintýra
til Afríku og endaði svo í Am-
eríku til margra ára. Þar fékkst
hann við ýmislegt, t.d. sjó-
mennsku, smíðar og bílasölu áð-
ur en hann féll fyrir hveitigras-
inu og visku Ann Wigmore.
Eiríkur vann sem hægri hönd
hennar í nokkur ár og rak heilsu-
hæli fyrir hana bæði í Portó Ríkó
og Boston þar til hann skilaði sér
aftur til landsins.
Þegar heim kom ræktaði hann
áfram sitt eigið fæði og miðlaði
þekkingu sinni áfram til þeirra
sem höfðu áhuga bæði með bóka-
útgáfu og góðri vefsíðu.
Að eðlisfari var Eiríkur Rúnar
mjög lífsglaður maður, talaði
mikið og það var aldrei lognmolla
í kringum hann. Hann sagði sög-
ur á skemmtilegan hátt og þá
gjarnan með öllum líkamanum.
Við eigum eftir að sakna heim-
sókna Eiríks Rúnars sem voru
alltaf líflegar, lifandi opinskárra
samræðna sem einkenndust af
ævintýrasögum af honum sjálf-
um og öðru sem átti huga hans
þá stundina.
Í mörg ár kom Eiríkur ásamt
Raggý á aðfangadag til okkar
með orkudrykkinn góða sem
hann taldi nauðsynlegan fyrir
okkur yfir jólin.
Drykkurinn sem hann gerði
sjálfur úr byggi kom í góðar
þarfir, en félagsskapurinn var
samt dýrmætari.
Það var mikið lán fyrir Eirík
Rúnar að kynnast sinni góðu
konu, henni Raggý og áttu þau
mörg góð ár saman. Við sendum
Raggý, Ella og Rögnu okkar
innilegustu samúðarkveðjur og
minnumst litríks og góðs manns.
Ragna og Pálmar.
Á kveðjustund langar mig að
minnast Rúnars frænda míns
með nokkrum orðum. Fyrstu
minningar mínar um hann eru
frá því við vorum saman í sveit á
Vorsabæ á Skeiðum. Hann var
nokkrum árum eldri en ég og því
einn af „stóru strákunum“ sem
við þeir litlu litum mjög upp til.
Þar var oft glatt á hjalla og við
höfðum nóg fyrir stafni, ef ekki
við bústörfin þá í leik og þá eink-
um á kvöldin. Það var alltaf í
skemmtilegt að vera nálægt
Rúnari.
Hann var gamansamur en
hrekklaus og snemma fór að
bera á þeim galsahúmor sem ein-
kenndi hann alla tíð.
Þegar ég var um tvítugt fór ég
að hafa áhuga á heilsusamlegu
mataræði og las mér mikið til í
þeim fræðum. Minnist ég þess að
Ragna móðir Rúnars var sú eina
í stórfjölskyldunni sem deildi
þessum áhuga með mér. Síðar
fékk Rúnar mikinn áhuga á
þessu sviði og varð sérfræðingur
í því sem kallað er lifandi fæði.
Átti þessi lífsstíll hug hans all-
an og það var aðdáunarvert
hversu haglega hann kom grasa-
ræktinni fyrir á heimilinu. Hann
hélt úti heimasíðunni Livingfood-
.is og árið 2010 gaf hann út bók-
ina Kraftaverk hveitigrassins.
Mér þykir vænt um að hann
skuli hafa boðið mér í útgáfuhóf-
ið, þar sem að sjálfsögðu var að-
eins boðið upp á hráfæði. Það var
ánægjulegt að sjá hversu frændi
var stoltur af þessu góða fram-
taki sínu.
Við Rúnar vorum búsettir á
sama tíma í Bandaríkjunum.
Þegar ég fór í atvinnuviðtal til
Rhode Island naut ég gestrisni
hans og sambýliskonu hans sem
þar voru búsett. Tveimur árum
síðar heimsóttum við fjölskyldan
þau til Flórída, þar sem Rúnar
var í námi. Elstu börnin okkar
voru þá fimm og níu ára og
kunnu þau vel að meta að geta
verið á ströndinni á hverjum
degi. Þegar ég varð fimmtugur
færði Rúnar okkur innrammaða
myndaseríu frá þessum ljúfu
dögum. Þar má sjá hann sólbrún-
an og sællegan leika sér við
frændsystkini sín í öldum Atl-
antshafsins og má vart á milli sjá
hvert þeirra skemmti sér best.
Við kveðjum hann með miklum
söknuði.
Kæru Raggý, Elli, Ragna og
fjölskyldur. Það er skammt
stórra högga á milli hjá ykkur.
Við fjölskylda mín sendum ykkur
okkar innilegustu samúðarkveðj-
ur og megi góður Guð veita ykk-
ur öllum styrk í sorginni.
Þórður Þórkelsson.
Ég hef ekki þekkt Eirík lengi,
bara 5-6 ár, en það voru eftir-
minnileg ár. Við kynntumst í
hráfæðisveislum og smám saman
tókst með okkur vinátta. Hann
talaði oft um spírusafa, hveitig-
rassafa, græðlinga, Ann Wig-
more og ýmislegt sem var mér
framandi þá. Mér fannst hann
hafa eitthvað til síns máls án
þess að gera mér grein fyrir því
þá hvað í því fælist, en sem betur
fer gekk ég á lagið og fór að
spyrja hann út í þetta. Ekki stóð
á viðbrögðum hans. Hann var
alltaf mjög örlátur á tíma sinn og
gaf mér góð ráð, þrátt fyrir að ég
væri sífellt að hringja í hann þeg-
ar ég var að byrja með ræktun.
Svo lánaði hann mér verkfæri og
sög til að smíða ramma sem ég
hef notað síðan þá við plöntun á
fræjum.
Þar að auki gaf hann mér
ýmsa hluti sem eru kannski ekki
dýrir, en samt ómetanlegt að
hafa við spírun fræja og plöntun.
Þetta hafðist með góðum leið-
beiningum frá honum og um
miðjan febrúar 2010 fór ég af
stað með ræktun og er enn að.
Oft heimsótti ég þau Ragnheiði á
Laugarnesveginum og alltaf var
tekið vel á móti mér.
Þar hafði ég á tilfinningunni
að ég sæti við fótskör meistar-
ans. Okkur var ekkert mannlegt
óviðkomandi en við ræddum oft
um lífsstíl með lifandi fæðu,
Eiríkur Rúnar
Hermannsson
HINSTA KVEÐJA
Þar sem englarnir syngja
sefur þú
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum, lifum í trú
að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni.
Farðu í friði vinur minn kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður
mér nær
aldrei ég skal þér gleyma.
Svo vöknum við með sól
að morgni.
(Bubbi Morthens.)
Elsku Eiríkur. Takk fyr-
ir árin okkar. Þín,
Ragnheiður
Grétarsdóttir (Raggý).
✝ SigurðurRagnar Guð-
brandsson fæddist
hinn 22. október
1923 á Dröngum á
Skógarströnd.
Hann lést á Heil-
brigðisstofnun
Suðurnesja 10.
mars 2014.
Foreldrar hans
voru Friðbjörg
Eyjólfsdóttir hús-
freyja, f. 14. desember 1898, d.
11. október 1992, og Guð-
brandur Gíslason bóndi, f. 28.
janúar 1892, d. 31. október
1975. Sigurður var næstelstur
sjö systkina en tvíburabróðir
hans lést í fæðingu, upp komust
auk Sigurðar; Gísli, f. 1922,
Ólafur, f. 1925, Albert, f. 1926,
Eyjólfur, f. 1931, og Áslaug, f.
1934. Gísli og Albert eru látnir.
Hann ólst upp á Kambsnesi í
Laxárdal í Dalasýslu fram að
þrjá syni og eitt barnabarn. Sig-
ríður, f. 1962, maki Helgi Gísli
Eyjólfsson þau eiga þrjár dæt-
ur. Erna, f. 1964, hún á tvö börn
og Guðbrandur, f. 1969, hann á
tvö börn. Sigurður vann hjá vél-
smiðjunni Héðni í Reykjavík frá
1950 til 1960 en þá hóf hann
störf hjá Íslenskum aðalverk-
tökum á Keflavíkurflugvelli og
var þar til ársins 1993 sem
verkstjóri í blikksmíðadeild Að-
alverktaka. Fyrstu fjórtán árin
bjuggu þau hjónin í Reykjavík
og árið 1964 fluttu þau til
Keflavíkur og bjuggu til ársins
2012 á Aðalgötu 19 þar í bæ alla
tíð, þar til þau fluttu sumarið
2012 í öryggisíbúð fyrir eldri
borgara á Njarðarvöllum 6 í
Reykjanesbæ. Á yngri árum
söng Sigurður með Breiðfirð-
ingakórnum í Reykjavík en á
eldri árum tók hann þátt í því
starfi sem Púttklúbbur Suður-
nesja stóð fyrir. Sigurður Ragn-
ar dvaldi á Sjúkrahúsi Suður-
nesja frá því í október sl. og þar
til hann lést.
Hann verður jarðsettur frá
Keflavíkurkirkju í dag, 20.
mars 2014, og hefst athöfnin
klukkan 13.
tvítugu og fór þá til
náms til Reykjavík-
ur í blikksmíði og
útskrifaðist þaðan
1950. Hann kvænt-
ist 28. október 1950
Sigríði Einars-
dóttur, f. 10. febr-
úar 1929, en for-
eldrar hennar voru
Ragnhildur Jóns-
dóttir húsfreyja, f.
26. júlí 1893, d. 1.
maí 1961 og Einar Tómasson
kolakaupmaður, f. 18. febrúar
1893, d. 12. september 1966 og
er hún ein ellefu barna þeirra
hjóna. Sigurður og Sigríður
eignuðust fimm dætur og einn
son og þau eru; Björg, f. 1950,
maki Jan Erik Larsson. Hún á
þrjú börn og tvö barnabörn.
Ragnhildur, f. 1952, maki Jónas
Ragnarsson og eiga þau þrjú
börn og fjögur barnabörn en
eitt er látið. Ásta, f. 1957, hún á
Elsku pabbi minn, ég kveð
þig með söknuði en í hjarta
mínu geymi ég allar þær góðu
og ljúfu stundir sem við áttum
saman. Það er gott að geta yljað
sér við minningar um þær á
þessum dögum þegar söknuður-
inn er mikill.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir.
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
Þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Hvíl í friði, elsku pabbi minn.
Þín dóttir.
Björg.
Veistu ef þú vin átt
þann er þú vel trúir
og vilt þú af honum gott geta.
Geði skaltu við þann blanda
og gjöfum skipta,
fara að finna oft.
(Úr Hávamálum.)
Tengdafaðir minn Sigurður
Ragnar Guðbrandsson, hefur
kvatt þessa jarðvist.
Siggi, eins og hann var jafnan
kallaður, var meira en tengda-
pabbi minn, hann var vinur
minn. Ég hef verið í hans fjöl-
skyldu í 45 ár, og hann og Sigga
tengdamamma hafa reynst mér
eins og bestu foreldrar frá
fyrstu tíð.
Siggi ólst upp á Kambsnesi í
Dalasýslu og var mikill Dala-
maður og oft kallaður Dalakútur
af okkur heimilisfólkinu. Hann
ólst upp við mikla fátækt eins og
margir af hans kynslóð og sagði
mér eitt sinn að gúmmístígvélin
hefðu verið eitt mesta framfara-
spor sem hann kynntist í æsku,
að þurfa ekki lengur að vera
blautur í fætur alla daga. Siggi
varð mjög veikur sem ungur
maður og lá í marga mánuði á
sjúkrahúsi og eftir að heilsu var
náð fór hann jafnan vel með sig
og bar virðingu fyrir heilsu
sinni. Siggi var mjög vel lesinn
maður og mikill kvæðamaður og
þegar við ræddum saman um líf-
ið og tilveruna þá svaraði hann
jafnan í bundnu máli. Siggi flan-
aði ekki að neinum ákvörðunum
og gaf sér góðan tíma í allar
ákvörðunartökur og var alltaf
mjög orðvar um menn og mál-
efni og lét ekki neitt frá sér sem
gæti meitt fólk eða skaðað mál-
efni sem til umræðu voru hverju
sinni.
Hann og Sigga eignuðust sex
börn sem komust öll vel til
manns og sá hann vel fyrir sínu
fólki alla tíð. Þau heiðurshjón
bjuggu lengst af á Aðalgötu 19 í
Keflavík, í gömlu timburhúsi
sem þurfti dálítið viðhald og oft
unnum við saman að því og var
hann kominn vel yfir áttrætt
þegar við tókum síðustu törn á
því húsi og lét hann ekkert
stoppa sig í því að fara í vinnu-
sloppinn sinn og aðstoða mig
eftir bestu getu.
Hann kenndi mér margt þar
á meðal að kunna að meta það
sem maður hefur og vera sáttur
við menn og málefni þó að mað-
ur sé ekki alltaf sammála því
sem til umræðu er hverju sinni.
Siggi var fyrirhyggjusamur og
fullkomlega sáttur við lífið, hann
var búinn að ganga frá öllum
sínum málum áður en hann
kvaddi þessa jarðvist selja húsið
sitt og koma sér og Siggu sinni
fyrir á Nesvöllum þar sem hún
mun lifa í sátt og samlyndi við
alla, eins og hennar er von og
vísa. Ég kveð vammlausan
sómamann með söknuði og virð-
ingu og bið honum Guðs bless-
unar.
Jónas Ragnarsson.
Sigurður Ragnar
Guðbrandsson