Morgunblaðið - 05.04.2014, Blaðsíða 38

38 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 5. APRÍL 2014
✝ SigtryggurValdemarsson
fæddist 10. desem-
ber 1927 í Böðv-
arsnesi, Fnjóska-
dal. Hann lést á
Sjúkrahúsinu á
Akureyri 22. mars
2014.
Hann var sonur
hjónanna Valde-
mars Valdemars-
sonar, f. 10. maí
1880 í Böðvarsnesi, d. 18. maí
1962, og Svanhildar Sig-
tryggsdóttur, f. 1. febrúar
1892 í Krosshúsum í Flatey á
Skjálfanda, d. 14. júní 1971.
Systkini hans voru Sigríður
Valdemarsdóttir, f. 4. febrúar
1918, d. 15. desember 2013,
bóndi í Böðvarsgarði, Fnjóska-
dal, og Kristján Valdemars-
son, f. 21. apríl 1920, d. 6. maí
2010, bóndi í Böðvarsnesi,
Fnjóskadal.
Sigtryggur var kvæntur El-
1984, í sambúð með Guðrúnu
Hrönn Guðmundsdóttur, son-
ur þeirra Sveinbjörn Sölvi.
Eftirlifandi eiginkona Sig-
tryggs er Valborg Gunn-
arsdóttir frá Hauganesi, f.
1939. Synir hennar eru: 1)
Gunnar Helgi Kristjánsson, f.
1957, kvæntur Ingibjörgu
Tómasdóttur, synir þeirra
Níels Halldór, f. 1990, og Val-
ur Borgar, f. 1992. 2) Jens Óli
Kristjánsson, f. 1959, d. 2011,
eftirlifandi kona hans er Anna
Guðrún Ásgeirsdóttir, börn
þeirra Sigrún Jenný, f. 1994,
og Jens Kristófer, f. 2002.
Fyrir átti Jens þau Kristján
Halldór, f. 1980, og Rakel, f.
1990.
Sigtryggur vann sem bíl-
stjóri alla sína starfsævi, fyrst
í vegavinnu, síðar sem mjólk-
urbílstjóri og frá 1959 sem
vörubifreiðarstjóri í akstri
víða um land en lengst af á
milli Akureyrar og Reykjavík-
ur. Lengst af var Sigtryggur
búsettur á Akureyri.
Útför Sigtryggs fer fram
frá Draflastaðakirkju í dag, 5.
apríl 2014, og hefst athöfnin
kl. 13. Jarðsett verður í
heimagrafreit í Böðvarsnesi.
ínu Stefánsdóttur,
f. 1935. Þau
skildu. Börn
þeirra eru: 1)
Svanhildur, f.
1957, búsett á Ak-
ureyri, gift Frosta
Meldal, börn
þeirra Tryggvi
Már, f. 1977,
kvæntur Silleyju
Hrönn Ásgeirs-
dóttur, Sigrún
Ella, f. 1981, og Fanný Rut, f.
1984, í sambúð með Hjalta Þór
Hreinssyni, synir þeirra Rúnar
Frosti og Arnar Hreinn. 2)
Gunnar, f. 1959, kvæntur Rósu
Ingibjörgu Sveinbjörnsdóttur,
börn þeirra Sigtryggur, f.
1993, og Elísabet Rósa, f.
1998. Börn Rósu, fósturbörn
Gunnars, Halldóra Smáradótt-
ir, f. 1982, í sambúð með
Sandor Matus, börn þeirra
Viktor Smári, Aron Gunnar og
Sara Sif. Friðrik Smárason, f.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Elsku pabbi og tengdapabbi,
takk fyrir allar þær stundir sem
við höfum átt saman og allt sem
þú hefur okkur kennt. Við mun-
um í hjarta okkar geyma allar
þær minningar sem við eigum um
þig, öll gullkornin, ásamt sögun-
um sem ekki eru fáar. Við mun-
um halda þessum sögum á lofti til
þess að leyfa öðrum að gleðjast,
allt í þínu nafni. Við efumst ekki
um það að aðrir munu hlæja líkt
og við gerðum alltaf þegar við
hlustuðum á frásagnir þínar.
Elsku pabbi og tengdapabbi,
minning þín er ljós í lífi okkar.
Gunnar og Rósa.
Þá hefur hann Sigtryggur afi
minn og nafni kvatt okkur og
mig langar að minnast hans í
nokkrum orðum. Afi var bílstjóri
að atvinnu og þegar ég var yngri
fékk ég að sitja í með afa í stóru
bílunum hans. Ég minnist einnar
ferðar þegar ég var átta ára og
fór með afa suður til Reykjavík-
ur, þá hafði ég kvartað yfir því
að hafa aldrei farið til útlanda og
var sendur með afa í ferð sem
hefði alveg eins getað verið til
útlanda í huga ungs drengs. Þá
tók aðeins lengri tíma að ferðast
á milli Akureyrar og Reykjavík-
ur og þann tíma sem ferðin tók
sat ég sáttur með afa alla leið.
Þegar að þeim tíma kom að ég
mátti hefja ökunám höfðu nýjar
reglur verið teknar upp um æf-
ingaakstur og auðvitað fékk ég
afa til að vera leiðbeinandi enda
hafði hann kennsluréttindi því
hann var með svo gamalt bílpróf,
þannig fékk ég að keyra Patról-
inn hans afa undir hans leiðsögn.
Afi hafði unun af því að segja
sögur og sagði líka skemmtilega
frá og bætti við ef þurfti, ég
geymi þessar sögur í minni
mínu. Sambandið minnkaði þeg-
ar ég fullorðnaðist, en ég átti
með afa góðar stundir í Böðv-
arsgarði síðasta sumar þar sem
ég hlustaði á hann segja sögur
eins og honum var einum lagið
og fór með honum upp að Syðra-
Hóli í hans hinsta sinn og horfð-
um við út yfir Fnjóskadalinn í
frábæru skyggni og veðri.
Kæri afi, ég veit að þú ert
kominn á góðan stað þar sem vel
var tekið á móti þér, hafðu þakk-
ir fyrir allar góðu stundirnar.
Þinn
Tryggvi Már.
Elsku afi minn. Ég sakna þín
sárt og finnst erfitt að þurfa
kveðja þig. Við eigum svo marg-
ar góðar minningar saman. Ein
af fyndnustu minningunum er
þegar þú týndir gleraugunum
þínum og við amma fórum að
hjálpa þér að leita. Eftir mikla
leit fann ég loksins gleraugun
þín í ruslinu og fannst okkur
ömmu það mjög fyndið. Við gát-
um setið tímunum saman og
horft á teiknimyndina Dolla og
ekki var verra ef amma var búin
að kaupa snakk og ís handa okk-
ur. Afi kallaði mig oft höfðingj-
ann og spurði ömmu annað slag-
ið hvort höfðinginn væri ekki á
leiðinni í heimsókn til að horfa á
Dolla eða Emil í Kattholti með
sér. Síðasta sumar réð afi mig í
vinnu til sín við að slá garðinn og
gerði afi samning við mig. Við afi
áttum margar góðar stundir
saman í Lerkilundinum og þótti
okkur ekki leiðinlegt að fá ný-
bakaðar pönnukökur hjá ömmu.
Þegar ég var yngri sótti afi mig
oft á leikskólann og ég var mikið
með þeim ömmu í Lerkilundin-
um. Afi, þú vissir svo mikið og
varst duglegur að segja mér frá
því hvernig hlutirnir voru í
gamla daga. Ég á gamla pen-
ingaseðla sem þú gafst mér og
ég ætla að passa vel upp á þá.
Mér finnst skrítið að fara í
graut á laugardögum og það er
enginn afi heima. Ég ætla að
vera duglegur að fara til ömmu
og passa hana. Ég ætla að að-
stoða hana eins og ég get ef það
þarf að slá garðinn eða moka
snjó.
Til himins upp hann afi fór,
en ekkert þar hann sér,
því gleraugunum gleymdi hann
í glugganum hjá mér.
Hann sér ei neitt á bréf né bók
né blöðin sem hann fær.
Hann fer í öfug fötin sín,
svo fólkið uppi hlær.
Þótt Biblíuna hafi hann,
sem hæst í skápnum er,
hann finnur ekki augun sín
og enga línu sér.
(Sig. Júl. Jóhannesson þýddi)
Þinn afastrákur,
Jens Kristofer.
Mér dettur margt í hug þegar
kemur að því að minnast afa.
Eftir að ég fór að muna eftir
mér var afi alltaf til staðar með
sína greiðvikni og aldrei sagði
hann nei. Það var alveg sama
hvað ég bað hann um, hann
gerði það fyrir mig og áður en
ég fékk bílpróf skutlaði hann
mér í ófá skiptin. En svo síðasta
árið hans í þessu lífi breyttist
það og ég fór að keyra fyrir
hann og þannig gat ég bætt að-
eins upp hans þjónustu gagnvart
mér. Afi fylgdist með mér dag-
lega, fylgdist vel með hvernig
mér gekk í skólanum og þegar
ég átti við veikindi að stríða var
hann einn af þeim sem stóðu
þétt við bakið á mér. Hann
keyrði mig til Dalvíkur þar sem
ég vann. Afi sagði mér sögur af
samferðamönnum sínum og voru
þær stundum frekar ótrúlegar,
þegar hann sá svipbrigði mín
sagði hann „Þetta er alveg satt“
þótt hann vissi að það væri nú
kannski búið að breyta sögunni.
En það er svo sem alveg rétt að
góð saga á aldrei að gjalda fyrir
sannleikann. Eitt sinn gaf ég
honum melónu sem hann hafði
aldrei smakkað. Hann sagði
hana vera ágæta, en þegar ég
leit aftur á hann var hann farinn
að borða börkinn af melónunni,
þá brosti ég og sagði „Afi þú átt
ekki að borða börkinn“ þá svar-
aði hann „Nú það hlaut að vera
þetta var eitthvað skrítið, þetta
bragðast eins og fóðurblanda“.
Þegar ég fékk leyfi til æfinga-
aksturs var afi meira en tilbúinn
að sjá um það og það voru ekki
leiðinlegir tímar. Samviskusam-
lega setti ég æfingaskiltið í aft-
urgluggann hjá afa og svo var
ekið um. En í lok eins tímans
gleymdist að taka skiltið úr
glugganum og tók afi eftir því
tveimur dögum síðar að skiltið
var enn í glugganum og hann
búinn að keyra um allt með
skiltið í afturglugganum.
Þótt að það sé mjög sárt að
missa hann veit ég að þetta ár
hefur verið mjög kvalafullt og
hann vildi frekar fá að fara en að
lifa í verkjum.
Mér þykir óendanlega vænt
um þennan mann og mun minn-
ing hans alltaf vera hjá mér, og
þá sérstaklega þegar ég lít á
myndina sem var tekin af okkur
á ættarmótinu sl. sumar. En sú
mynd er líklega einhver besta
mynd sem ég mun eiga á ævinni.
Þá mun ég einnig minnast með
þakklæti þeirra spjallstunda sem
við pabbi áttum með honum síð-
asta árið. Þá vildi hann ánafna
mér einkabílnúmer sitt, A 534,
og mun ég stoltur aka með það
þó hraðinn verði stundum eitt-
hvað meiri eftir að ég tek við því.
Hann keyrði alltaf hægt og var-
lega og innan fjölskyldunnar var
stundum rætt að hann væri
frumkvöðull að því að settur
hefði verið á 30 km hámarks-
hraði innanbæjar.
Ég mun kveðja hann sorg-
mæddur í dag og verð að sætta
mig við það að geta ekki kíkt á
rúntinn með afa. Við áttum mjög
margar góðar stundir saman
þótt maður vildi alltaf að þær
hefðu verið fleiri.
Sárt mun þín sakna, en minningarnar
margar
mun ég í hugarfylgsnum mér ávallt
geyma.
Gerla ég veit, að gæta þín munu
Guðs englar
góða ferð afi, í ljóssins helgustu
heima.
(E. Halls)
Þinn
Sigtryggur.
Elsku afi, það var erfitt að sjá
þig svona lasinn á sjúkrahúsinu
en ég er þakklát fyrir að hafa
kvatt þig og séð að þér leið orðið
vel og þar með laus við alla
verki. Við hittumst kannski ekki
á hverjum degi en þú fylgdist
alltaf með mér og þegar þú
komst á Stjörnusól til að hitta
mömmu spurðir þú alltaf eftir
mér og baðst hana að skila
kveðju til mín frá þér, mér þótti
alltaf rosalega vænt um að fá
þessar kveðjur frá þér og varð
alltaf mjög glöð þegar mamma
sagði mér að þú hefðir verið að
spyrja eftir því hvernig mér
gengi í þessu og hinu. Þú hafðir
alltaf svörin á hreinu. Ef mér
leið ekki vel og hafði einhverjar
áhyggjur þá varstu fljótur að
svara: „Það verður að gera eitt-
hvað í þessu,“ en aftur á móti
brostir þú allan hringinn þegar
þú fréttir að vel gengi. Ég hef
oft haft orð á því að þú talaðir
gamalt mál sem ég skildi stund-
um ekki alveg, en pabbi er það
líkur þér að hann talar sama mál
og þú. Stundum skil ég hann
ekki alveg en finnst alltaf gaman
að heyra hann tala, þessu mun
ég aldrei gleyma. Elsku afi
minn, hvíl þú í friði, ég á eftir að
hugsa til þín á hverjum degi
þangað til við hittumst á ný.
Þín afastelpa,
Elísabet Rósa.
Elsku Sigtryggur afi, hér sitj-
um við saman systkinin og för-
um yfir þær minningar sem við
eigum um þig, það er vert frá
því að segja að okkar helsta
minning um þig er gleði, þér
fylgdi ávallt gleði og hamingja
sem er ein sú besta minning sem
við eigum um þig og hana mun-
um við varðveita. Þegar Gunni
pabbi okkar kom inn í líf okkar
tók hann okkur opnum örmum
líkt og við hefðum þekkst allt frá
upphafi og það gerðir þú líka, þú
gerðir ekki mun á okkur og öðr-
um barnabörnum þínum sem
lýsir góðmennsku þinni. Þú
varst stór og sterkur karl í okk-
ar augum, keyrðir flutningabíl
sem annað okkar hafði þó aðeins
meiri áhuga á en með visku
þinni og hæfileikum tókst þér að
kveikja áhuga okkar beggja á
starfi þínu sem flutningabíl-
stjóri. Það verður erfitt að sam-
þykkja það að þú sért farinn frá
okkur, en minningarnar um þig
munu leiða okkur áfram. Að lok-
um viljum við að þú vitir, elsku
afi, að við erum þakklát fyrir að
hafa fengið að kynnast þér, þau
kynni hafa gert okkur að betri
manneskjum og munum við
segja börnum okkar frá þér og
sögunum sem við höfum af þér,
en af nógu er að taka.
Við efumst ekki um það að á
þeim stað þar sem þú ert núna
eru hlátrasköll og hamingja.
Elsku afi, megir þú hvíla í friði.
Halldóra og Friðrik.
Sofna mátt þú sæll í þínum varpa,
sólskinið er búið, vinur minn,
uppi á uglu hangir vorsins harpa;
hún er köld og strengjalaus um sinn,
áður hóf hún söngvaseið í blænum
sunnanundir kálgarðsveggnum
grænum,
ó, þið tvö, sem lögðuð kinn við kinn,
hunangsflugan bar í hunangsbolla
blómahunang, rækti vel sitt bú,
randaði út og inn,
átti stefnumót við bikar þinn,
margs er góðs að minnast, vinur minn,
luktur knappur, blóm og biðukolla,
þetta allt varst þú
þó að frjósi nú,
og þú veist að einhver þinna róta
upp mun sprota skjóta,
vaxa á ný og verða stærri en þú.
(Guðmundur Böðvarsson)
Hvíl í friði, elsku afi. fyrir
hönd afa- og langafabarna.
Sigrún Ella Meldal.
Í dag kveð ég góðan mann
sem var alveg stórkostlegur
viskubrunnur og vel lesinn,
skemmtilegur var hann og ávallt
stutt í húmorinn. Mér finnst það
forréttindi að hafa verið svo
heppin að kynnast honum. Hann
var mínum börnum afi af mikilli
alúð og alltaf til í að horfa á bíó-
myndir, nú eða skreppa í bíltúr
og hvað annað sem þeim þótti
gaman að gera. Sárt er að
kveðja þennan snilling sem hann
var. Hef ég trú á að Sigtryggur
haldi áfram að fylgjast með
Völlu sinni og sínu fólki þótt
hann sé horfinn á brott, eins og
hans var von og vísa. Ég bið al-
góðan Guð að styrkja Völlu og
aðra afkomendur í sorg sinni.
Anna Guðrún Ásgeirsdóttir.
Sigtryggur
Valdemarsson
Það var spenna í
lofti hjá okkur ný-
nemunum haustið
1966 þegar við hóf-
um nám í MR.
Skólanum var skipt í stelpna-
og strákabekki eins og þá tíðk-
aðist í MR. Það var nýjung fyrir
okkur, en vandist vel. Við vorum
nokkrar sem komum úr Gaggó
Von og lentum í sama bekk,
annars kom hópurinn víða að.
Það var strax ljóst að það var
Steinunn Kristín
Árnadóttir
✝ Steinunn Krist-ín Árnadóttir
fæddist 24. febrúar
1950. Hún lést 27.
mars 2014. Útför
Steinunnar fór
fram 4. apríl 2014.
fjörlegur hópur
sem skipaði 3. G.
Eftir þriðja bekk
skiptist bekkurinn
og við sem sett-
umst í 4. bekk A
héldum svo til
óbreytt hópinn þar
til við útskrifuð-
umst vorið 1970.
Við bekkjarsyst-
urnar áttum góð ár
saman í MR. Það
ríkti samkennd, gleði og prakk-
araskapur sem bitnaði að sjálf-
sögðu eitthvað á náminu, en
hvað með það. Við lifðum í
núinu, við vorum 68 kynslóðin
og í uppreisnarhug. Við vorum
hippar sem vildum elska en ekki
berjast. Heimurinn og framtíðin
var okkar. Við eigum margar
minningar um skondnar uppá-
komur og ógleymanlega og lit-
ríka kennara frá þessum árum.
Við undirritaðar þekktumst
úr Gaggó Von og héldum hóp-
inn. Fljótlega bættist sú fjórða í
hópinn, Steina. Tággrönn stelpa
með sítt ljóst hár, svört áber-
andi gleraugu, heillandi bros og
góður námsmaður. Við fjórar
vorum óaðskiljanlegar þessi
fjögur ár. Næstum hvern dag
var tekið í spil og spilað bridge.
Eftir skóla var ósjaldan haldið
niður á Skalla, keypt kók, Sa-
lem-light og franskar. Með þetta
nesti var farið upp á Íþökuloft
og spilað og spjallað þar til tími
var kominn til að halda heim í
mat. Steina var lunkin spila-
manneskja og mikil keppnis-
manneskja með reglur og stiga-
talningu á hreinu.
Þær voru ófáar sumarbú-
staðaferðirnar þar sem vakað
var fram á nótt við spjall og
spilamennsku og við áttum fjör-
ugar ferðir um verslunarmanna-
helgi í Þórsmörk. Við hittumst
stundum heima hjá hver annarri
til að spila og spjalla. Um helgar
hittumst við og spáðum í spilin
fyrir kvöldið eða fórum í bekkj-
arpartý eða önnur partý áður en
haldið var á skólaböll, í
Glaumbæ, á Borgina, í gamla
Sigtún eða bara þangað sem
stuðið var. Lífið var ljúft og
skemmtilegt og eitthvað svo
sjálfsagt við það.
Steina fékk bíl á 17 ára af-
mælisdaginn frá foreldrum sín-
um, Volkswagen-bjöllu. Þá var
fágætt að nemendur í MR ættu
bíla. Bíllinn varð afar vinsæll og
oftar en ekki var skrapað saman
fyrir bensíni til að erindast eitt
og annað innanbæjar, skreppa í
bústað eða jafnvel á skíði í
Skálafelli.
Svo útskrifaðist 6.-A vorið
1970 og hver og ein hélt út í lífið
með sína drauma og væntingar.
Við bekkjarsysturnar höfum
hist reglulega frá þeim tíma og
höfum sótt í okkur veðrið hvað
það varðar síðustu árin. Þegar
við hittumst er rifjað upp, mikið
hlegið og augljóst að við eigum
hlýjar og góðar endurminningar
frá MR-árunum.
Fyrstu árin hittumst við af og
til. Steina mætti framan af á
endurfundi okkar bekkjarsystra,
en síðan dró hún úr mætingum
og fjarlægðist. Hún var á sinni
eigin siglingu í lífinu, var gift
honum Sigga sínum og þau
eignuðust þrjá syni. Við hitt-
umst stundum á förnum vegi og
áttum þá alltaf ljúft og gott
spjall. Hún lét vel af sér og sín-
um og sínu lífi, sem skipti öllu
máli.
Svo komu strembin veikindi
sem lögðu hana að velli eftir
harða baráttu. Eftir sitja einkar
góðar minningar um þessi mót-
unarár sem menntaskólaárin
voru, og Steina okkar er kær
hluti af þeim minningum. Við
sendum fjölskyldunni innilegar
samúðarkveðjur.
Fyrir hönd 6. –A
Guðrún Guðmundsdóttir,
Marta Hildur Richter,
Ragnhildur Blöndal
ÞAR SEM FAGMENNSKAN
RÆÐUR
Blómaverkstæði Binna | Skólavörðustíg 12 | Sími: 5613030